เพียงโดดเดี่ยวเดียวดายคล้ายโลกหลับ ในห้องหับคับแคบแถบเมืองเหนือ มีอาหารน้ำชาพอจุนเจือ สิ่งที่เหลือว่างเปล่าช่างเหงาใจ อยากมีใครสักคนสนใจบ้าง ยามอ้างว้างเช่นนี้มีบ้างไหม คนที่เฝ้าไถ่ถามความห่วงใย เอาใจใส่คำนึงคิดถึงกัน มองสายฝนหล่นพรำฉ่ำฟ้ากว้าง นอกหน้าต่างพร่างพรายไร้ความฝัน มองหาดาวเป็นเพื่อนเหมือนวานวัน ใจหนาวสั่นค่ำนี้มิมีดาว เพิ่งรู้เหงาเมื่อเราเดินโดดเดี่ยว ดั่งคนเดียวเดินดุ่มในห้วงหาว โลกสวยสดงดงามท่ามฟ้าพราว ใจกลับราวร่ำร้องหมองเกินทน ยามเหงาเยือนเหมือนร้างบนทางฝัน มิอาจสรรเสกสร้างทางสับสน คือเส้นใยเบาบางระหว่างคน ในความรักสับสนระหว่างใจ เก็บเม็ดเหงื่อเจืองานจารแทนหมึก เขียนจารึกความรักเคยสดใส เพียรรำลึกตรึกตรองมองภายใน ถามหัวใจรักนี้ฤๅจีรัง ฝากฝัน
10 กรกฎาคม 2551 05:23 น. - comment id 871163
มาดูคนเหงาค่ะ ท่ามผู้คนมากมายไฉนเหงา ราวคนเปล่าเปลี่ยวใจไม่อยากเชื่อ บนเส้นทางทอดผ่านรักจานเจือ คนทางเหนือมากด้วยรวยน้ำใจ
10 กรกฎาคม 2551 00:04 น. - comment id 871177
ดีคะพี่ชาย ก็พยายามเรียนรู้กับมันให้ได้คะ อยู่กับเราตลอดชีวิตนิ..อิอิ ฝันดีราตรีสวัสดิ์คะ งานเลิกแระแวะมาดูบ้านกลอนเห้นคนหลับหมดแระ......แว่บๆๆๆๆๆ
10 กรกฎาคม 2551 00:32 น. - comment id 871182
ความเหงาเข้ามานั่งเพียบแปล้ เหมือนยิ้มเหยาะคนขี้แยอยู่ตรงหน้า ยั๋วน้ำตาให้ไหลออกจากตา แล้วก็สิงให้โหยหาแต่ความรัก -------------- เข้าทางกลอนผมในอารมณ์นี้พอดีขะรับ พี่ฝากฝัน ผมดีใจน่ะที่มีเหงาได้เหงาดี
10 กรกฎาคม 2551 00:39 น. - comment id 871184
เหงาใจเพราะใจเหงา ไร้แม้เงาเศร้าจริงหนอ ว่างเปล่าคนเฝ้ารอ ช่างตัดพ้อต่อผู้คน กลอนเฉียบขนาดนี้ มีคนรออ่านขนาดนั้นยังจะเหงาอีกน้อ
10 กรกฎาคม 2551 07:11 น. - comment id 871199
น่าสงสารคนเหงาเฝ้ามองฟ้า ไร้ดารานภากว้างกลางสายฝน ฝากฝันกล่าวสุดเหงาเศร้าเหลือทน จะมีใครสักคนที่สนใจ ....อิอิ..น่าสงสารจังค่ะ มองเห็นภาพคนนั่งเหงาเลย..เพลงก็เพราะด้วย..ได้กลับบ้านก็หายแล้วนะคะ ..ลุงฝากฝัน
10 กรกฎาคม 2551 07:15 น. - comment id 871201
สวัสดีตอนเช้าคะ ลุงฝากฝันเป็นไรหรือคะนำผึ้งเอาแมว มาฝากเลี้ยงลุงจะได้ไม่เหงาคะ อย่าลืมให้ข้าวแมวนะคะ ผึ้งไปเรียนก่อนคะ
10 กรกฎาคม 2551 07:45 น. - comment id 871211
เสียงหรีดหริ่งเรไรซ้องร้องประสาน ราตรีกาลดาวกระจ่างกลางเวหา สายลมโชยโรยระรื่นชื่นอุรา โสมส่องหล้านภาพราวสกาวนวล ธรรมชาติยามราตรีมีมนต์ขลัง เสียงลมสั่งพัดกระโชกวิโยคหวน เสียงหริ่งหรีดเรไรร้องก้องรัญจวน คิดถึงนวลคนที่รักเขาจากไกล
10 กรกฎาคม 2551 07:50 น. - comment id 871213
มองเวหาฟ้าสว่างที่กลางหาว มองดวงดาวเดือนเด่นเห็นสุกใส มองภูเขาลำเนาป่าพนาไพร หริ่งเรไรวิหคซร้องร้องเรียกกัน
10 กรกฎาคม 2551 07:51 น. - comment id 871214
ความจีงรังฝังฝากดังฟากฝัน คลื่นลมพลันผันเปลี่ยนหมุนเวียนหนี กาลเวลาทำร้ายไม่ใยดี ความเหงาที่ไม่มีรักเกินหักใจ เป็นอะไรใจถึงเหงา อย่ามัวเศร้าเฝ้าเสียใจ ลุกขึ้นยืนมั่นไว้ ก้าวเดินไปในเส้นทาง
10 กรกฎาคม 2551 07:52 น. - comment id 871215
มองดูห้องหอเราเศร้าดวงจิต เพราะมิ่งมิตรไม่กลับมาพาโศรกศัลย์ ช่างเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเสียวชีวัน โอ้ตัวฉัน..อ้างว้าง..เหมือนอย่างเคย.
10 กรกฎาคม 2551 08:05 น. - comment id 871226
แม้หมอกหนาฟ้าหม่นคนเคยเหงา เพื่อนก็เฝ้าปลอบใจให้หรรษา แม้ฝนตกฟกช้ำนองน้ำตา ต้องใช้ยาหม่องทาถูดูก็ดี
10 กรกฎาคม 2551 08:10 น. - comment id 871230
ความเหงาไม่เคยปราณีใครจริงๆค่ะ ยิ่งเวลาบรรยากาศพาไปด้วยนะ ฝนตกพรำๆนั่งมองข้างหน้าต่างอยู่คนเดียว...ใจจะตกเป็นทาสความเหงาได้โดยไม่รู้ตัวจริงๆนะคะ
10 กรกฎาคม 2551 08:13 น. - comment id 871231
สวัสดีครับคุณพี่ฝากฝัน พี่บรรยายความเหงาได้กินใจจริงๆครับ ท่ามคืนเหงาเศร้าใจแสนเดียวดาย รักสลายหน่ายหนีชีวีขม ความว้าเหว่เห่รั้งฝังระทม ฤทัยตรมข่มจิตปลิดมิลง
10 กรกฎาคม 2551 08:45 น. - comment id 871247
ลองวิเคราะห์ความเหงาเศร้าอ้างว้าง มีบางอย่างเร้ารุกกระตุกต่อมเหงา หรือเพียงฝนหล่นโปรยลมโชยเบา ภาพความเก่าคราวหลังครั้งผ่านมา ความเดียวดายอ้างว้างต่างความเหงา เคยมีเขาเคียงคู่ไม่รู้เศร้า คิดถึงใครมากมายไม่บรรเทา จึงหงอยเหงางุ่นง่านรำคาญใจ
10 กรกฎาคม 2551 08:53 น. - comment id 871253
ฝนตกทีไร เหงาทุกทีค่ะ ออกไปหาอะไรกินไม่ได้
10 กรกฎาคม 2551 09:12 น. - comment id 871266
วันนี้ไม่มีสูตรสมุนไพรเหรอค่ะ คุณฝากฝัน.. :) เหงาอย่างนี้..ดูทีวีช่วยได้ไหม...
10 กรกฎาคม 2551 10:34 น. - comment id 871299
สวัสดีค่ะ มีสมุนไพรแก้ความเหงามั๊ยค่ะ
10 กรกฎาคม 2551 11:31 น. - comment id 871320
คนใจเหงา ตอนฝนพร่ำ ๆ ค่ะ.... อาการนี้เกิดขึ้นกับทุกคนแหละค่ะ รับรองไม่ได้ เหงาคนเดียวหรอก มีอีกเป็นร้อย เป็นพัน เป็นหมื่นเจ้าค่ะ... ฝนกับเหงา พูดแล้วมันอินเจ้าค่ะ....
10 กรกฎาคม 2551 12:11 น. - comment id 871335
เพราะไร้เธอเคียงข้างบนทางฝัน รอยพผูกพันเจือจางเลือนลางเห็น เหงาแอบซุกเร้นใจให้ลำเค็ญ เหงาจักเป็นเพื่อนได้ในบางครา เหงามาเยือนเตือนย้ำจำใจจด เพราะรักหมดความหมายไห้โหยหา จึงโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจในวิญญา รินน้ำตาคราเหงา..เรารอคอย
10 กรกฎาคม 2551 14:54 น. - comment id 871404
มาชื่นชมผลงานครับ...ห่างไปนานขอโทษด้วยครับ
10 กรกฎาคม 2551 19:15 น. - comment id 871528
บางครั้งที่อยู่ในหมู่เพือนฝูงยังทำ ให้เราเหงาได้เลยนะ แปลกใจตนเอง
10 กรกฎาคม 2551 20:23 น. - comment id 871551
เคยมีอาการแบบนี้บ่อยๆค่ะ มองหมู่ดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า ส่องนภายามราตรีสร้างสีสัน จรัสแสงงามเด่นข้างเพ็ญจันทร์ มิแปรผันเคียงฟ้าทุกราตรี ต่างกับเราเดียวดายในโลกเหงา มีเพียงเงาของตนหม่นหมองศรี ไม่มีใครเคียงข้างทางชีวี เหงาฤดีชอกช้ำลำพังตน เมื่อไหร่..ถึงจะมีเธอเสนอรัก คอยทายทักห่วงใยไปทุกหน มอบแรงใจยามเหงาเศร้ากมล หวังสักคนเข้าใจไม่ทิ้งกัน มอบความรักห่วงใยให้ไออุ่น ช่วยการุณสร้างเสริมต่อเติมฝัน ยามเหนื่อยล้าได้พักพิงอิงชีวัน สานสัมพันธ์รักเรา...อย่างเข้าใจ
10 กรกฎาคม 2551 20:41 น. - comment id 871559
....พิมญดา ความคิดเห็นที่ 1 : ดีคะพี่ชาย ก็พยายามเรียนรู้กับมันให้ได้คะ อยู่กับเราตลอดชีวิตนิ..อิอิ ฝันดีราตรีสวัสดิ์คะ งานเลิกแระแวะมาดูบ้านกลอนเห้นคนหลับหมดแระ......แว่บๆๆๆๆๆ ............................. อิอิ..เมื่อคืนแต่งกลอนเสร็จลงเสร็จแล้วเข้านอน เลย...เช้าขึ้นมาก็เดินทางจากเมืองพิษณุโลกไป บ้านดงหลวง..อ.ชาติตระการ กว่าเสร็จงานก็ บ่ายคล้อยมาก..แล้วเดินทางต่อกลับบ้านปทุมฯ ก็เพิ่งได้เข้ามาดูนี่แหละ ขอโทษมากๆที่เข้ามาต้อนรับช้า.... อภัยกันนะ... พี่ก็พยายามอยู่กับคาวมเหงาไงถึงต้อนนอน หลับ...เป็นทางออกที่ดีเชียว อีกอย่างก็ยุ่งงานซะให้เข็ด
10 กรกฎาคม 2551 20:44 น. - comment id 871564
.. ผมชื่อโจ้ ความคิดเห็นที่ 2 ความเหงาเข้ามานั่งเพียบแปล้ เหมือนยิ้มเหยาะคนขี้แยอยู่ตรงหน้า ยั๋วน้ำตาให้ไหลออกจากตา แล้วก็สิงให้โหยหาแต่ความรัก -------------- เข้าทางกลอนผมในอารมณ์นี้พอดีขะรับ พี่ฝากฝัน .................................. อิอิ..เหลือเชื่อคนโผงผางดูเข็มแข็งมากๆ..ก็ยัง มีเวลาเหงาด้วย แสดงว่าความเหงานี่มันไม่เข้าใครออกใครจริงๆ อย่างไรก็แล้วแต่ขอบคุณมากที่แวะมาเยี่ยม เยือนกันนะครับ ผมดีใจน่ะที่มีเหงาได้เหงาดี
10 กรกฎาคม 2551 20:47 น. - comment id 871565
...กันนาเทวี ความคิดเห็นที่ 3 : กลอนเฉียบขนาดนี้ มีคนรออ่านขนาดนั้นยัง จะเหงาอีกน้อ เหงาใจเพราะใจเหงา ไร้แม้เงาเศร้าจริงหนอ ว่างเปล่าคนเฝ้ารอ ช่างตัดพ้อต่อผู้คน .......................... ยามเดี่ยวเพียงเดียวดาย ดูคล้ายคล้ายมลายสูญ มีเศร้ามีอาดูร โลกหยุดหมุนและมืดมน
10 กรกฎาคม 2551 20:50 น. - comment id 871566
....... ช่ออักษราลี ความคิดเห็นที่ 4 : มาดูคนเหงาค่ะ ท่ามผู้คนมากมายไฉนเหงา ราวคนเปล่าเปลี่ยวใจไม่อยากเชื่อ บนเส้นทางทอดผ่านรักจานเจือ คนทางเหนือมากด้วยรวยน้ำใจ .............................. ยิ้มระรื่นในฝูงชน กลับสับสนเมื่อเดียวดาย สองโลกดั่งฝันร้าย เหมือนเดียวดายกลางสายชล
10 กรกฎาคม 2551 20:54 น. - comment id 871567
.........แดง ความคิดเห็นที่ 5 : ....อิอิ..น่าสงสารจังค่ะ มองเห็นภาพคนนั่งเหงาเลย..เพลงก็เพราะด้วย..ได้กลับบ้านก็หายแล้วนะคะ ..ลุงฝากฝัน น่าสงสารคนเหงาเฝ้ามองฟ้า ไร้ดารานภากว้างกลางสายฝน ฝากฝันกล่าวสุดเหงาเศร้าเหลือทน จะมีใครสักคนที่สนใจ ................. มองฟ้าไร้ดาวให้เฝ้าถาม มีเพียงน้ำหลั่งล้นท่วมท้นพื้น แผ่นดินกว้างบางทีไร้ที่ยืน จำต้องฝืนกลั้นใจไปลำพัง
10 กรกฎาคม 2551 20:56 น. - comment id 871569
....น้ำผึ้ง ความคิดเห็นที่ 6 : สวัสดีตอนเช้าคะ ลุงฝากฝันเป็นไรหรือคะนำ ผึ้งเอาแมว มาฝากเลี้ยงลุงจะได้ไม่เหงาคะ อย่าลืมให้ข้าวแมวนะคะ ผึ้งไปเรียนก่อนคะ .............................. ขอบคุณมากหนูน้ำผึ้ง ที่เอาแมวมาให้เลี้ยงแต่เช้า...น่าเสียดายลุงยัง ยังไม่เข้าบ้านตอนเช้า..เพิ่งมาเข้าเอาตอนเย็น ปรากฏว่า..แมวหายแล้ว...อิอิ..ขอโทษนะ..เดี๋ยว ลุงหาให้เจอก่อน
10 กรกฎาคม 2551 21:24 น. - comment id 871577
....แก้ว กลางไพร เสียงหรีดหริ่งเรไรซ้องร้องประสาน ราตรีกาลดาวกระจ่างกลางเวหา สายลมโชยโรยระรื่นชื่นอุรา โสมส่องหล้านภาพราวสกาวนวล ธรรมชาติยามราตรีมีมนต ขลัง เสียงลมสั่งพัดกระโชกวิโยคหวน สียงหริ่งหรีดเรไรร้องก้องรัญจวน คิดถึงนวลคนที่รักเขาจากไกล มองเวหาฟ้าสว่างที่กลางหาว มองดวงดาวเดือนเด่นเห็นสุกใส มองภูเขาลำเนาป่าพนาไพร หริ่งเรไรวิหคซร้องร้องเรียกกัน มองดูห้องหอเราเศร้าดวงจิต เพราะมิ่งมิตรไม่กลับมาพาโศกศัลย์ ช่างเงียบเหงาเปล่าเปลี่ยวเสียวชีวัน โอ้ตัวฉัน..อ้างว้าง..เหมือนอย่างเคย. ฟังหรีดหริ่งเรไรใจยิ่งหมอง ยิ่งเหม่อมองฟ้าใสใจเจ้าเอ๋ย ความเหงาเศร้าโถมถั่งสุดยั้งเลย ยากเฉลยเผยใจให้ใครดู แม้เดินฝ่าป่ากว้างอ้างว้างนัก มีอาจหักใจเหงาเห็นเขาคู่ ร่วมเคลียคลอหยอกเย้าเฝ้าร้องคู มิอาจค้นทนดูอยู่ราวไพร เพียงคนึงถึงนวลในสวนฝัน ิมิอาจผันเปลี่ยนแปรแลสาวไหน ในช่องว่างระหว่างสองหัวใจ อยากมีใจอีกใจใส่เข้ามา อิอิ..สวัสดีครับคุณแก้ว...ผมเป็นเจ้าบ้านที่ไม่เอาไหนเลย วันนี้อยู่กะการเดินทางแล้วงานกับงานครับ เพิ่งกลับมาถึงบ้านนี่แหละ..หลังจากตระเวนไป สี่จังหวัด...พะเยา...น่าน...แพร่..แล้วก็พิษณุโลก ..กระทั่งเสร็จวันนี้เอง... ขอโทษนะครับผม..........
10 กรกฎาคม 2551 21:31 น. - comment id 871579
........ไร้อันดับ หมายเลข 881925 ความจีงรังฝังฝากดังฟากฝัน คลื่นลมพลันผันเปลี่ยนหมุนเวียนหนี กาลเวลาทำร้ายไม่ใยดี ความเหงาที่ไม่มีรักเกินหักใจ เป็นอะไรใจถึงเหงา อย่ามัวเศร้าเฝ้าเสียใจ ลุกขึ้นยืนมั่นไว้ ก้าวเดินไปในเส้นทาง .............................. บนเส้นทางย่างก้าวทั้งหนาวร้อน ทุกครั้งนอนหลับตาพาฝันร้าย ต้องครุ่นคิดติดตามท่ามเดียวดาย ดั่งงมงายหลงไหลในเส้นทาง
10 กรกฎาคม 2551 21:38 น. - comment id 871580
..ครูกระดาษทราย แม้หมอกหนาฟ้าหม่นคนเคยเหงา เพื่อนก็เฝ้าปลอบใจให้หรรษา แม้ฝนตกฟกช้ำนองน้ำตา ต้องใช้ยาหม่องทาถูดูก็ดี ........................ ยามเพื่อนหายกายเดี่ยวอยู่เดียวดาย มองขวาซ้ายหมายหวังใจสนอง เพียงบางเพื่อนเหมือนใจที่หมายปอง เพียงแค่มองใส่ใจห่วงใยกัน ..ขอบคุณรูปสวยๆนะครับ....
10 กรกฎาคม 2551 21:44 น. - comment id 871581
......ลูกกลิ้ง ความคิดเห็นที่ 13 : สวัสดีครับคุณพี่ฝากฝัน พี่บรรยายความเหงาได้กินใจจริงๆครับ ท่ามคืนเหงาเศร้าใจแสนเดียวดาย รักสลายหน่ายหนีชีวีขม ความว้าเหว่เห่รั้งฝังระทม ฤทัยตรมข่มจิตปลิดมิลง ........................... อยากจะลืมแล้วไฉนใจกลับจำ เก็บใจช้ำย้ำตอกซอกความหลง อยากหลีกหลี้กลับคล้ายหมายเจาะจง มิอาจปลงตัดใจในรักเรา
10 กรกฎาคม 2551 21:48 น. - comment id 871582
...โคลอน ความคิดเห็นที่ 12 : ความเหงาไม่เคยปราณีใครจริงๆค่ะ ยิ่งเวลาบรรยากาศพาไปด้วยนะ ฝนตกพรำๆนั่งมองข้างหน้าต่างอยู่คนเดียว...ใจจะตกเป็นทาสความเหงาได้โดยไม่รู้ตัวจริงๆนะคะ ................................... เมื่อวานตอนเย็น..ที่ห้อง 1208 โรงแรมรัตนาปาค์ พิษณุโลกก็เป็นดั่งเช่นคุณว่าเลย...เหงาบอกไม่ถูก ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือนนะ
10 กรกฎาคม 2551 21:55 น. - comment id 871583
.....อินสวน ความคิดเห็นที่ 14 : ลองวิเคราะห์ความเหงาเศร้าอ้างว้าง มีบางอย่างเร้ารุกกระตุกต่อมเหงา หรือเพียงฝนหล่นโปรยลมโชยเบา ภาพความเก่าคราวหลังครั้งผ่านมา ความเดียวดายอ้างว้างต่างความเหงา เคยมีเขาเคียงคู่ไม่รู้เศร้า คิดถึงใครมากมายไม่บรรเทา จึงหงอยเหงางุ่นง่านรำคาญใจ ........................ ไม่ต้องวิเคราะห์ครับ.......ใช่เลย.. ..อิอิ..ขอบคุณนะครับที่แวะมาเยี่ยมเยือน แล้วมาช่วยวิเคราะห์อาการเหงาของผม..อือื
10 กรกฎาคม 2551 21:57 น. - comment id 871584
.....เพียงพลิ้ว ความคิดเห็นที่ 15 ฝนตกทีไร เหงาทุกทีค่ะ ออกไปหาอะไรกินไม่ได้ ............................. อิอิ...เหงาหรือว่าหิว..นะขอรับ...ชักสับสนนิ
10 กรกฎาคม 2551 22:00 น. - comment id 871589
.......กุ้งหนามแดง ความคิดเห็นที่ 16 : วันนี้ไม่มีสูตรสมุนไพรเหรอค่ะ คุณฝากฝัน.. :) เหงาอย่างนี้..ดูทีวีช่วยได้ไหม... ................... วันนี้เหงาจัดเลยไม่มีไรมาฝากเพื่อนๆเลยครับ.. แล้วคอมพ์ที่ใช้ก็ไม่ค่อยดีด้วย...กว่าจะหารูปได้อ่วมเลยครับ..เพราะใช้แอร์การ์ด..กำลังมันน้อยครับ ...ทีวีหรือครับ...เกือบหกสิบช่อง...กดหมดเลยครับ..ไม่มีช่องไหนเกินสิบนาที..จนปิดทีวีแล้วตัดใจ..หลับ...
10 กรกฎาคม 2551 22:02 น. - comment id 871590
....รี คนใจเหงา ตอนฝนพร่ำ ๆ ค่ะ.... อาการนี้เกิดขึ้นกับทุกคนแหละค่ะ รับรองไม่ได้ เหงาคนเดียวหรอก มีอีกเป็นร้อย เป็นพัน เป็นหมื่นเจ้าค่ะ... ฝนกับเหงา พูดแล้วมันอินเจ้าค่ะ.... .......................... แหมๆๆๆ...เข้าใจคนเหงาจริงๆเลยนะนี่... แสดงว่าเหงาบ่อยแน่นอนเลย...ใช่มั๊ย ขอบคุณสำหรับรูปสวยๆนะ...ดูแลสุขภาพด้วย
10 กรกฎาคม 2551 22:24 น. - comment id 871597
...ครูพิม ความคิดเห็นที่ 19 : เพราะไร้เธอเคียงข้างบนทางฝัน รอยพผูกพันเจือจางเลือนลางเห็น เหงาแอบซุกเร้นใจให้ลำเค็ญ เหงาจักเป็นเพื่อนได้ในบางครา เหงามาเยือนเตือนย้ำจำใจจด เพราะรักหมดความหมายไห้โหยหา จึงโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจในวิญญา รินน้ำตาคราเหงา..เรารอคอย .............................. การเฝ้ารอบางใครในบางครั้ง มิอาจรั้งใจเหงาเราไว้ได้ แม้หัวใจในแนบอกเราไว้ กลับมิใช่มิคล้ายอยู่ใกล้เรา ใจละเมอยิ่งเพ้อยิ่งห่วงหา ยิ่งเหว่ว้าวุ่นวายยิ่งกายเหงา ทุกก้าวย่างมืดมนพ้นลำเนา มิบรรเท่าสร่างซาร้องหาเธอ ขอบคุณนะครับที่แวะมาเยี่ยมเยือน
10 กรกฎาคม 2551 22:27 น. - comment id 871599
.....นกยูง ความคิดเห็นที่ 17 : สวัสดีค่ะ มีสมุนไพรแก้ความเหงามั๊ยค่ะ .............................. สวัสดีครับคุณนกยูง เมื่อคืนกาแฟถ้วยที่สาม...น้ำชาเป็นสิบถ้วย.. ไม่สามารถคลายได้เลยครับ เห็นทีต้องหาสมุนไพรตัวใหม่ครับ...นะ
10 กรกฎาคม 2551 22:30 น. - comment id 871601
.......วชรกานท์ ความคิดเห็นที่ 20 : มาชื่นชมผลงานครับ...ห่างไปนานขอโทษด้วยครับ ........................................ ขอบคุณครับที่แวะมาเยี่ยมกันนะครับ ภารกิจนะครับ...ต่างคนต่างทำงาน...กลอน เป็นเสมือนความบันเทิงหนึ่งที่ทำให้หัวใจเต้นแรง... เมื่ออยากแต่ง...นะ
10 กรกฎาคม 2551 22:31 น. - comment id 871602
.......นิลวรรณ .. ความคิดเห็นที่ 21 : บางครั้งที่อยู่ในหมู่เพือนฝูงยังทำ ให้เราเหงาได้เลยนะ แปลกใจตนเอง .......................... ฝากฝันยังไม่เคยเหงาเลยหากอยู่ในหมู่เพื่อนฝูง นอกจากอยู่ร่วมกับคนที่ไม่รู้จัก บางครั้งก็เหมือนอยู่คนเดียว
10 กรกฎาคม 2551 22:47 น. - comment id 871606
........เฌอมาลย์ ความคิดเห็นที่ 22 : เคยมีอาการแบบนี้บ่อยๆค่ะ มองหมู่ดาวพราวพร่างกระจ่างฟ้า ส่องนภายามราตรีสร้างสีสัน จรัสแสงงามเด่นข้างเพ็ญจันทร์ มิแปรผันเคียงฟ้าทุกราตรี ต่างกับเราเดียวดายในโลกเหงา มีเพียงเงาของตนหม่นหมองศรี ไม่มีใครเคียงข้างทางชีวี เหงาฤดีชอกช้ำลำพังตน จะเมื่อไหร่มีเธอเสนอรัก คอยทายทักห่วงใยไปทุกหน มอบแรงใจยามเหงาเศร้ากมล หวังสักคนเข้าใจไม่ทิ้งกัน มอบความรักห่วงใยให้ไออุ่น ช่วยการุณสร้างเสริมต่อเติมฝัน ยามเหนื่อยล้าได้พักพิงอิงชีวัน สานสัมพันธ์รักเรา...อย่างเข้าใจ ช่วยเป็นเงาให้กันในวันเศร้า คอยปวดเร้าแทนกันนั้นได้ไหม ช่วยส่งเสริมเติมแต่งเป็นแรงใจ เดินโอบไหล่ไต่ฝันวันฟ้างาม .ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆนะคุณเฌอมาลย์ .. เพราะมากๆ..เสียดายที่ฝากฝันแต่งต่อไม่ได้.. คือแต่งแล้วไม่เพราะเท่านะครับ...เลยได้ แค่บทเดียว
11 กรกฎาคม 2551 01:12 น. - comment id 871641
มามะ มาให้กอดซะคนดี..
11 กรกฎาคม 2551 05:47 น. - comment id 871693
ท่านพี่เหงาจริงหรอ อิอิ แต่อ่านกลอนแล้วเหงาจริงด้วย น่า ฝนหยุดตกก็หายเหงาแระ อิอิ
11 กรกฎาคม 2551 08:05 น. - comment id 871733
......ยาแก้ปวด มามะ มาให้กอดซะคนดี.. ............................. ไม่อาว...กางเล็บมาแบบนั้นไม่กล้ากอดด้วยรอก ข้อยย่าน...อะ
11 กรกฎาคม 2551 08:11 น. - comment id 871737
...กชมนวรรณ ท่านพี่เหงาจริงหรอ อิอิ แต่อ่านกลอนแล้ว เหงาจริงด้วย น่า ฝนหยุดตกก็หายเหงา แระ อิอิ ......................................... คนเดินทาง...อากาศเป็นใจ..อยู่คนเดียวเมื่อไหร่ ใจก็วุ่นวายทันที...เฮ้อ.มันเป็นฉะนี้เอง... รู้ทั้งรู้...แต่ห้ามได้หรือ.........ยากจริงๆ..... หลายครั้งต้องเอางานมาเคี่ยวกรำตัวเอง
11 กรกฎาคม 2551 09:14 น. - comment id 871780
เอารูปเหงามาฝากละกัน
11 กรกฎาคม 2551 09:29 น. - comment id 871783
...มณีจันทร์ เอารูปเหงามาฝากละกัน ...................................... อิอิ..ทนดูรูปเหงาของฝากฝันไม่ได้หรือ.... อยากไรก็ขอบคุณมากๆๆๆๆๆสหาย
11 กรกฎาคม 2551 10:23 น. - comment id 871808
เพลงเพราะ กลอนเยี่ยมอ่านแล้วถึงแม้ไม่เหงาก็พลอยเหงาไปด้วย
11 กรกฎาคม 2551 11:17 น. - comment id 871830
จากห้องหอห่อเหี่ยวเดินเดี่ยวโดด อย่าไปโทษความเหงาเข้ามาสิง เรียกอาโกมาสั่งได้ทุกสิ่ง ทั้งชายจริงหญิงแท้แก้รำคาญ บรรยากาศมีกาน้ำชาให้จิบ ก็คงมีอาโก อิอิ
11 กรกฎาคม 2551 15:47 น. - comment id 871971
บ้านผมไม่มีเหงา เพราะอยู่ใกล้เขาพระวิหาร แปลกมะคุณฝากฝันชาวบ้านแถบบ้านผมแทบไม่สนใจเรื่องการเสียดินแดนเลย อ้อ!เดี๋ยวมาใหม่ รร.จะเลิกแล้ว ขอไปอบรม นร.ก่อน
11 กรกฎาคม 2551 17:00 น. - comment id 872035
....เอ ความคิดเห็นที่ 49 : เพลงเพราะ กลอนเยี่ยมอ่านแล้วถึงแม้ไม่เหงาก็พลอยเหงาไปด้วย . ................................ สวัสดีครับครูเอ... ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมเยือน...อิอิ..แต่ว่าหายเศ้าเลยยัง แล้วเหงาเป็นด้วยหรือ.....ไยต้องเหงาเมื่อเรา มิเดียวดาย...ที่ข้างกายนะหรือคนรู้ใจ...ใช่มั๊ยหล่ะ
11 กรกฎาคม 2551 17:06 น. - comment id 872039
......ฤกษ์ ชัยพฤกษ์ ความคิดเห็นที่ 50 : บรรยากาศมีกาน้ำชาให้จิบ ก็คงมีอาโก อิอิ จากห้องหอห่อเหี่ยวเดินเดี่ยวโดด อย่าไปโทษความเหงาเข้ามาสิง เรียกอาโกมาสั่งได้ทุกสิ่ง ทั้งชายจริงหญิงแท้แก้รำคาญ .............................. อาโกว่าช้าไปแล้วหล่ะต๋อย ให้ดึกหน่อยค่อยมาสนุกสนาน มัวนั่งคอยผลอยหลับไปเนิ่นนาน ความสำราญล้มพับกับโซฟา อิอิ...ก๊ากๆๆๆๆๆ
11 กรกฎาคม 2551 17:09 น. - comment id 872041
.... โอเลี้ยง ความคิดเห็นที่ 51 : สวัสดีค่ะคุณฝากฝัน วันศุกร์แล้วดีใจจัง..ได้นอนแช่นานๆอีก2วันจริงไหมคะ ................................ ก่อนอื่นขอบคุณภาพสวยๆก่อนนะ.... ฝากฝันไม่มีโอกาสดีใจเลย...กะวันศุกร์... เพราะไม่มีวันหยุดอะ.....ดีแต่ว่าหยุดวันไหนก็ ถ้าไม่ตรงกะงานได้เท่านั้นเอง เลย..หลับไม่แน่นอนนะ....
11 กรกฎาคม 2551 17:14 น. - comment id 872044
......ไม้ ความคิดเห็นที่ 52 : บ้านผมไม่มีเหงา เพราะอยู่ใกล้เขาพระวิหาร แปลกมะคุณฝากฝันชาวบ้านแถบบ้านผมแทบไม่สนใจเรื่องการเสียดินแดนเลย อ้อ!เดี๋ยวมาใหม่ รร.จะเลิกแล้ว ขอไปอบรม นร.ก่อน ..................................... สวัสดีครับคุณไม้... อิอิไม่เหงาเพราะอยู่ใกล้เขาพระวิหารหรือ... ต่อไปก็คงเหงาแล้วหล่ะครับ...เพราะเขาคงปิดซ่อม หรือไม่ก็ทางไทยก็ปิดกั้นไม่ให้ขึ้น ส่วนชาวบ้านเรา..ที่ไม่สนใจไรเลยก็ทำใจเถอะครับ ว่าเป็นเช่นนี้เอง...ไม่รู้ร้อนรู้หนาว...ไม่รู้เรื่องเท่าไหร่นัก(ไม่ใช่ทั้งหมดนะ..แต่เป็นส่วนใหญ่) อย่างนี้ดีกว่า...ถ้าคุณไม้ทนดูไม่ได้...จัดเวทีขึ้น ปราศรัยเองเลยครับ.....อิอิ..น่าจะหาเรื่องได้เร็วนะ หรือเก็บเรื่องราวเหล่านี้...มาใส่ในกระบวน การเรียนรู้กับเด็กไงครับ....เพราะอย่าไปหวังกะคน รุ่นเก่าเลย...หมดหวังจริงๆ
11 กรกฎาคม 2551 17:29 น. - comment id 872048
นับเป็นงานที่รำพันความเหงาได้อ่อนพลิ้วครับ แก้วประเสริฐ.
11 กรกฎาคม 2551 17:48 น. - comment id 872056
ไม่แปลกถ้าทางแยกของจิตเริ่มคิดเหงา มีหมองเศร้าบ้าง บางครั้งอาจสับสน หลายเรื่องราวมากมายหลายผู้คน ยังสับสน ยังเหงา น่าเศร้าจริง ............................................... อุ๊ เคยเหงา เหมือนกันค่ะ มีคนอยู่รอบๆตัวเราไปเต็มหมด แต่เหมือนไม่มีใครเข้าใจเราเลยสักคน เลยรู้สึกเหงาๆ ... คิดถึงนะคะ ....
30 กรกฎาคม 2551 11:44 น. - comment id 880753
.....แก้วประเสริฐ. แก้วประเสริฐ ความคิดเห็นที่ 57 : นับเป็นงานที่รำพันความเหงาได้อ่อนพลิ้วครับ. .......................... ขอบคุณครับครูที่แวะมาเยี่ยมครับ วันนั้นกำลังเหงาได้ที่เลยครับ... เลยออกมาเป็นกลอนนี้.... ขอบคุณครับ
30 กรกฎาคม 2551 11:47 น. - comment id 880754
..สาวดำ-รำพันรัก ความคิดเห็นที่ 58 : ไม่แปลกถ้าทางแยกของจิตเริ่มคิดเหงา มีหมองเศร้าบ้าง บางครั้งอาจสับสน หลายเรื่องราวมากมายหลายผู้คน ยังสับสน ยังเหงา น่าเศร้าจริง ............................................... อุ๊ เคยเหงา เหมือนกันค่ะ มีคนอยู่รอบๆตัวเราไปเต็มหมด แต่เหมือนไม่มีใครเข้าใจเราเลยสักคน เลยรู้สึกเหงาๆ ... คิดถึงนะคะ .... .............................. ทุกๆคนน่าจะเคยผ่านความเหงา.. แต่เมื่อเหงาแล้วทำอย่างไร..นี่แหละคือประเด็น ในการหาทางออกให้กับตัวเอง
3 ธันวาคม 2551 23:38 น. - comment id 921054
พี่คับ ผมขอไปใส่ในHi5น่ะงับ