เบอร์โทรคนเหงา*-*กับสาวแก้วใส

พิมญดา

แอบปลื้มเธอโดยบังเอิญในวันนั้น 
เดินชนกันบนถนนคนขายของ 
แก้วสวยใสตกไปแตกแยกเป็นกอง 
ฉันยืนร้อง!ว๊าย!คำเดียวเหี่ยวหัวใจ 
คำขอโทษพร้อมก้มจับของขึ้นมา 
สบสายตาพาขวยเขินเกินรับไหว 
บอกจะคืนแก้วชิ้นใหม่ให้เร็วไว 
ขอเบอร์ไว้จะโทรกลับรับของคืน 
เสียงเรียกเข้า"สุดสวยรับโทรครับ" 
รีบกดรับ ฟังสำเนียงเสียงสดชื่น 
แก้วได้แล้วบอกจะคืนให้มะรืน 
หน้าระรื่นยิ้มมองเบอร์เผลอเอียงอาย 
ได้ยินไหมเสียงหัวใจคนขี้เหงา 
ชักอยากใช้คำว่าเราเช้า-ค่ำ-สาย 
เจอะเพียงครั้งฟังเสียงซึ้งถึงมิคลาย 
กลัวเบอร์หายเมมโชว์ดูทุกนาที 
เบอร์โทรเธอคนเมมเบอร์เยอะไหมหนอ 
คนแอบพ้อขอติดต่อเบอร์โทรนี้ 
มีที่ว่างเหลือบ้างไหมใจคนดี 
แบ่งพื้นที่ให้อาศัยได้ไหมเธอ 
หยิบมือถือขึ้นมามองต้องตามนัด 
ไม่ถนัดเหมือนจะขัดเขินเสมอ 
บอกคืนแก้วขอฝากใจได้ไหมเออ 
ฉันเลยเก้อรีบตัดสายอายจังเลย 
พอเจอหน้า"สวัสดีคะหานานไหม" 
เอ่ยออกไปด้วยสีหน้าพาเรียบเฉย 
"ไม่หรอกครับ ที่แถวนี้ผมคุ้นเคย 
ผ่านมาเลยขอคืนแก้วแล้วจะลา" 
ใจหล่นวูบหันหลังกลับจับมือถือ 
มองเบอร์ชื่อคนแอบรักปักใจหา 
ต้องทนเหงาอีกแล้วพิมญดา 
เสียงโทรมารีบกดคว้ามาแนบฟัง 
"ขอโทษครับผมรีบกลับฝนจะตก" 
ในหัวอกกลับตื่นเต้นเห็นความหวัง 
เขาโทรมาอีกแล้วดีใจจัง 
ใจที่พังกลับฟื้นมาบ้าจริงเรา 
ส่งข้อความทำเราอึ้งซึ้งดวงจิต 
บอกขอคิดถึงได้ไหมใจคนเหงา 
ก่อนจะนอนหลับฝันดีนะนงเยาว์ 
พรุ่งนี้เช้าจะโทรหานะคนดี ........
*-*....แล้วก็นอนหลับฝันดี..อิอิ....*-*