*** ทรวงสะเทือน ***

แก้วประเสริฐ

           ***   ทรวงสะเทือน   ***
   ๏ วิกาลแปรเปลี่ยนพลิ้ว          ผันไป
พรากรักแสนไฉไล                   จากแล้ว
กลับผันลิดรอนไกล                   เกิดก่อ   ฝากแฮ
เคยแอบอิงสิ่งแพร้ว                  ยากสิ้นคืนเรา  ๚
 ๏ คืนจันทร์สกาวฟ้า                  แรมรอน
เงาสิ่งหอมออดอ้อน                  บ่มไว้
ไอแนบอุ่นสะท้อน                     เพียงกลิ่น   นางเอย
อวลสิ่งฝากคลั่งไคล้                   สุดเศร้าทรวงครวญ  ๚
   ๏ ดาวเอ๋ยเคยฝากไว้              ระยิบ  จริงนา
เมฆหมอกยากกระพริบ             ฝากสิ้น
ดุจรักที่ร้างลิบ                           มิกลับ   คืนนอ
หวังที่มาหักปลิ้น                        แตกไว้คลายสลาย  ๚
   ๏ ฤดีชวนป่วนไว้                      สุดคนึง
เกิดก่อไว้รำพึง                           ป่วนแล้ว
วิจิตรที่คิดถึง                              ยังกลิ่น   ฝังเฮย
มีสิ่งรักเพริศแพร้ว                      เคลื่อนคล้อยลอยลม ๚
   ๏ นวลจันทร์ส่องทบหล้า           หรือเรา
ฝืนกลับพลิกแม้เงา                     ห่างร้าง
รัตติกาลแสนเขลา                      รอนลิด   ทรวงแฮ
อยู่สิ่งเหลือฝากสล้าง                   สู่พลิ้วปลิวกระจาย ๚
   ๏ มาดแม้นกาลผ่านแล้ว          ล่องลอย
ฝังสิ่งแสนจะคอย                        ฟากฟ้า
ใจยังคิดคว้าสอย                         เพื่อก่อ   รักนา
คงสิ่งมิอาจคว้า                           จากสิ้นแสนไกล ๚
   ๏ ไอแนบเพียงอุ่นไว้                ภิรมย์
แม้นจากวันลอยลม                     หมดแล้ว
อนิจจารักเชยชม                        สิ้นสุด   แน่เฮย
ทรวงที่ภิรมย์แคล้ว                     ขาดสิ้นจินต์สลาย ๚
   ๏ รัตติกาลผ่านสิ้น                    ถวิลครวญ
รักที่เคยรัญจวน                          จบแล้ว
เหลือเพียงสิ่งที่หวน                     เคยก่อ   หวานนา
แม้ฝากจันทร์ดาวแคล้ว                พรากสิ้นจินต์ครวญ.๚ะ๛ 
                          ***   แก้วประเสริฐ.   ***