เศษขยะทำอาหารเป็นจานด่วน พื้นดินล้วนเป็นที่นอนอันผ่องศรี ความมืดมนทนทุกข์คลุกราตรี นำมาคลี่เป็นผ้าห่มสุขสมใจ เก็บสายตาที่ดูถูกมาปลูกจิต นำความคิดเวทนาทำตาใส เอาความทุกข์โศกเร้าเศร้าภายใน รวมเข้าไว้คล้ายนิทานกาลก่อนนอน คำดูหมิ่นเหยีดหยามแค่ถามทัก ไร้คนรักห่วงหาเหมือนมาสอน ไร้ที่อยู่ที่กินสิ้นอาวรณ์ ไร้อาทรขมขื่นยังชื่นบาน เก็บความเกลียดความชังคนทั้งโลก นำมาโขลกทำน้ำแกงอันแสนหวาน ความเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน มาประสานเป็นข้าวอุ่นละมุนละไม ความกักขฬะหยาบคายทั้งชายหญิง เป็นเหมือนสิ่งก่อสร้างลำธารใส การเอาเปรียบเหยีบย่ำคนร่ำไป คงเป็นได้ดั่งภูผาที่น่ามอง กับความเหงาเจอประจำยังย้ำคิด เริ่มสนิทกับตัวเองเหมือนแสงส่อง ความไม่ซื่อของคนทนประลอง เป็นเหมือนของมีค่ากว่าเดือนดาว ยังคิดว่าทุกอย่างเหมือนดั่งฝัน ความจริงนั้นมันปวดและรวดร้าว เพียงแต่ยังทำใจได้ชั่วคราว แต่ความหนาวเริ่มแผ่ซ่านคืบคลานมา -------------------- (ไร้อันดับ)
นักสืบ ไร้อันดับ 1 ก.ค. 2551 20:30 น. - ID 116618 
1194
10
0
2 กรกฎาคม 2551 04:41 น. - comment id 866579
...เหมือนแว่วๆว่ามีใครนินทาฉางน้อยอยู่น๊า อะแฮ่มๆๆ... คุณยาแก้ป๊วดดดดด ทำไรๆๆ อิอิ พี่นักสืบด้วย ระวังๆ กลับถึงบ้านไม่แบ่งหนมให้กินด้วยแระ นินทาน้องนินทานุ่ง บาปหนักหนาแสนสาหัสน 55555
2 กรกฎาคม 2551 02:38 น. - comment id 867130
ข้าอยู่อย่างทุกข์ยาก ทนลำบากมากเพียงไหน ฝันข้าดุจเปลวไฟ อบอุ่นใจในทางฝัน สังคมที่เอียงเอน เอากฏเกณฑ์มากีดกั้น โอกาสอยู่ไหนกัน ให้ข้าฝันบ้างได้ไหม หากใจไร้ความฝัน เหมือนใจนั้นมอดหมดไฟ หลับตาลงครั้งใด ต้องหนาวใจในนิทรา ******************************** ********************************
1 กรกฎาคม 2551 20:37 น. - comment id 867978
มาชิงที่ 1 แย่งกะฉางน้อยก่อน เด่วมาใหม่
1 กรกฎาคม 2551 20:41 น. - comment id 867981
เก็บความเกลียดความชังคนทั้งโลก นำมาโขลกทำน้ำแกงอันแสนหวาน ความเจ็บปวดรวดร้าวทรมาน มาประสานเป็นข้าวอุ่นละมุนละไม ชอบท่อนนี้จัง จะเอามาโขกน้ำพริกทุกวันเลย ดูดิจะหายมั้ย...
1 กรกฎาคม 2551 20:43 น. - comment id 867984
ชอบจังเลยค่ะ....
1 กรกฎาคม 2551 20:47 น. - comment id 867988
ผู้ยากไร้ในเมืองไทยมีอีกมากมายครับ หรือเพราะว่าชะตาชีวิตลิขิตเขามาแบบนี้
1 กรกฎาคม 2551 20:53 น. - comment id 867991
คุณยาแก้ปวด (สหายกลอน) อิอิ อย่าเอ็ดไป ฉางน้อย ยังไม่ตื่นหรอก อิอิ คนนั้นเป็นนกฮูก ตื่นกลางดึก
เด่ว ได้ยินจะโวยวาย
1 กรกฎาคม 2551 20:54 น. - comment id 867992
อืมเห็นด้วย คนยากไร้ มีมากกว่าคนไม่ยากไร้.
1 กรกฎาคม 2551 20:57 น. - comment id 867993
ขอบคุณที่มาทักทายจ่ะ
1 กรกฎาคม 2551 20:59 น. - comment id 867994
1 กรกฎาคม 2551 21:02 น. - comment id 867995
1 กรกฎาคม 2551 21:06 น. - comment id 867996
1 กรกฎาคม 2551 21:13 น. - comment id 868002
แด่ คุณนักสืบ สงสารเด็กในภาพที่ก้มเก็บเศษขนมปังกิน ชี้ให้ลูกดูภาพนี้ ว่าเขาไม่มีอะไรจะกิน ต้องมาเก็บของกิน แล้วทำไมลูกมีของกินเยอะ ทำไมไม่กินเสียทีล่ะ
1 กรกฎาคม 2551 21:20 น. - comment id 868008
ฉางน้อย ฉางนุ้ย พี่ชายเขาว่าเธอเป็นนกฮูกอ่ะ ตื่นมาไวๆเด้อ ได้เวลาหาอาหารแระ..
1 กรกฎาคม 2551 21:23 น. - comment id 868010
1 กรกฎาคม 2551 21:26 น. - comment id 868013
คุณยาแก้ปวด (สหายกลอน) แนะๆ มีฟ้องน้องสาว อิอิ จ้างก็ไม่กัว ป่านนี้คงยังเฝ้าพระอินทร์อยู่ หรือไม่ก็ไปสวีทกับเทวดาสูงอายุ(สเปคเขาล่ะ) อิอิ จ้างก็ทำไร เราไม่ได้
1 กรกฎาคม 2551 22:01 น. - comment id 868033
1 กรกฎาคม 2551 23:07 น. - comment id 868056
น่าสงสารมากค่ะ
2 กรกฎาคม 2551 08:15 น. - comment id 868098
2 กรกฎาคม 2551 08:18 น. - comment id 868100
2 กรกฎาคม 2551 08:23 น. - comment id 868105
2 กรกฎาคม 2551 08:29 น. - comment id 868107
%20 แหม มาว่านินทาน้องนุ่ง บาปหนักแสนสาหัส คิดได้อย่างไร ยัยตัวป่วน
2 กรกฎาคม 2551 10:40 น. - comment id 868150
อ่านแล้วหนาวหัวใจ จังค่ะ มีความสุขกายสุขใจนะค่ะ กลอนดีมีสาระ
2 กรกฎาคม 2551 11:45 น. - comment id 868182
สิ่งหนึ่งยังคงอยู่เพราะมันมีค่าในตัวมันเอง คนที่ฝันมีค่ากว่าความฝัน ไร้ซึ่งคนฝันคงเกิดความฝันไม่ได้ ไร้ซึ่งความเหงาคงไม่มีหัวใจ.............. เพราะถ้าไร้หัวใจก็คงไม่มีบทกลอนดีดี
2 กรกฎาคม 2551 12:06 น. - comment id 868188
2 กรกฎาคม 2551 12:11 น. - comment id 868191
2 กรกฎาคม 2551 20:30 น. - comment id 868474
แวะมาชื่นชมผลงานค่ะ...
2 กรกฎาคม 2551 21:24 น. - comment id 868515
ขอให้มีความสุขน่ะครับ
3 กรกฎาคม 2551 01:54 น. - comment id 868602
หลับฝันดีค่ะ ตื่นมาก็ให้โชคดีด้วยค่ะ
สร้าง Comment ง่ายๆ ด้วยตัวคุณเอง..คลิ๊กที่นี่
3 กรกฎาคม 2551 08:17 น. - comment id 868644
3 กรกฎาคม 2551 09:05 น. - comment id 868669
ความทุกข์เป็นมาตรวัดความเข้มแข็งของคนอ่ะค่ะ
3 กรกฎาคม 2551 10:41 น. - comment id 868729
3 กรกฎาคม 2551 15:20 น. - comment id 868857
ข้าวยากหมากแพง เลิกกินทิ้งกินขว้างกันเถิดพวกเรา ถ้ามีเหลือก็เผื่อแผ่ไปยังเด็กๆ ผู้ด้อยโอกาสบ้าง..เนอะ :)
3 กรกฎาคม 2551 15:39 น. - comment id 868866
4 กรกฎาคม 2551 15:33 น. - comment id 869418
ความจริงนั้นมันสวนทางต่างจากฝัน ต่างเลือกสรรรับรู้แค่ใจหมาย นอกเหนือนั้นไม่อยากรู้เพราะวุ่นวาย จึงคลับคล้ายฝันกลางวันกันหลายคน ได้อบอุ่นหมกมุ่นกับความฝัน แค่บางวันรับความจริงเป็นบางหน สร้างแรงใจด้วยฝันวันทุกข์ทน จึงเหมือนคนสุขสันต์วันละเมอ เพราะความจริงนั้นเจ็บเหน็บหนาวนัก ไม่อยากจะรู้จักแม้ยามเผลอ มองสิ่งใดมักทำเป็นภาพเบลอ ไม่อยากเจอภาพชัดขัดอารมณ์
5 กรกฎาคม 2551 08:24 น. - comment id 869592
ขอบคุณสำหรับกลอนเพราะๆ มีสาระดีๆ ที่นำมาฝากครับ
21 ธันวาคม 2551 22:05 น. - comment id 926866
24 ธันวาคม 2551 14:47 น. - comment id 928523
27 ธันวาคม 2551 19:23 น. - comment id 929865
..อ่านแล้วเศร้าอีกละ.... ..สงสาร... เห็นบ่อย.ๆ.... ภาพก็เศร้าเชียว.... ...เคยเจอเด็กมาขอเงินในร้านอาหาร บอกว่าเอาไปซื้อข้าว เลยให้สั่งกินได้เต็มที่เลย เขาก็กินๆ...และสั่ง เต็มที่ ...เรามองอย่างมีความสุขค่ะ.... ..แต่บางครั้ง..ได้แต่เมตตา ..ยังไม่ได้ กรุณา...เพราะกาล...ไม่เอื้ออำนวย พบเห็นแล้วไม่ได้ช่วย รู้สึกสะท้อนใจอยู่ลึกๆ....... ...แต่ที่ถูกบังคับมาจากมัจฉาชีพก็เยอะ ...ช่วยไป..ไม่รู้ว่าช่วยใครกัน ?........
28 ธันวาคม 2551 11:55 น. - comment id 930056
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
