วินาทีชีวิต เพียงเสี้ยวนิดพิชิตหมาย ก่อเกิดเป็นร่างกาย ละเพื่อนวายตายตามกัน หลายล้านเจ้าหาญสู้ ดำรงอยู่ด้วยบากบั่น ฟันฝ่าสารพัน สุดประคัลภ์จึงมีชัย จึงเกิดในครรภ์แม่ ร่างผันแปรจนเติบใหญ่ อยู่รอดอย่างปลอดภัย เพื่อโลกใหม่ได้ผลิบาน เด็กเอยเจ้าเด็กน้อย โลกเจ้าคอยมิได้หวาน เจ้าเกิดเป็นตัวมาร มาพบพานใจทมิฬ หนึ่งวันในโลกสวย กลับต้องม้วยด้วยใจหิน เสียงร้องก้องธรณิน อัสสุรินเพื่อสั่งลา แม่เอ๋ยแม่ของลูก กายพันผูกเก้าเดือนมา จึงเกิดเป็นลูกยา อยู่ต่อหน้าให้ชื่นชม แล้วใยละแม่จ๋า จึงมองมาไม่ภิรมย์ ใยแม่เศร้าโศกตรม ใครทับถมให้ช้ำใจ หากลูกช่วยแม่ได้ ด้วยความตายจากโลกไป ลูกนี้ขอยอมไซร้ นิราศไกลไปอีกแดน หาเก็บไปอาฆาต พยาบาทสาหัสแสน ลูกยอมเพื่อทดแทน ความแน่นแฟ้นครรภ์มารดา แม่จ้าอย่าได้ร้อง น้ำตานองจะอายฟ้า ลูกไร้วาสนา ถือเสียว่าไม่มีบุญ ชาติหน้ามีฉันใด ขอตามไปพิงไออุ่น เป็นลูกเพื่อแทนคุณ เพื่อเกื้อหนุนนิรันดร์กาล จึงจากด้วยเจ็บปวด แสนร้าวรวดเกิดกล่าวขาน จากทั้งทรมาน มิอาจหาญมาเมียงมอง เพียงดาวกระพริบไหว การจากไปของทั้งสอง เพียงอัสสุที่รินนอง สิ้นเสียงร้องก็สิ้นใจ 12 เมษายน 2551
กฤตศิลป์ ชินบุตร 30 มิ.ย. 2551 19:08 น. - ID 116580 
827
1
0
30 มิถุนายน 2551 19:42 น. - comment id 867550
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณกฤตศิลป์
อ่านแล้วเศร้า
1 กรกฎาคม 2551 21:09 น. - comment id 867998
รักแท้..จากแม่...นี่ไง.... รักไม่มีเงื่อนไขใดใดเลย..
2 กรกฎาคม 2551 15:42 น. - comment id 868298
ผมว่าแม่ทุกคนรักลูก เก้าเดือนในครรภ์ หนึ่งวันบนโลกมันพันผูกมากกว่าทีจะเข้าใจได้ เลือดย่อมข้นกว่าน้ำ แต่สภาพแวดล้อมเขา บีบให้พญามารในจิตสำแดงเดช ความเศร้าสลดจึงบังเกิด เราประนามคนที่กระทำว่าเลวทรามต่ำช้า แต่คนที่เป็นต้นเหตุของเรื่องสลดแล้วชูหน้าในสังคม เขาน่าจะถูกประณามมากกว่ามิใช่หรือ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
