อยากจะบอกออกไปให้เธอรู้ ว่าเธออยู่ในใจไม่ห่างฉัน ความรู้สึกเคยดีมีแก่กัน ยังคงมั่นกับเธอเสมอมา แม้ว่ากายไม่รู้เธออยู่ไหน แต่หัวใจยังหวงยังห่วงหา อยากให้เธอรู้ไว้แม้ไกลตา ยังมั่นคงเกินกว่าจะมีใคร เพราะว่าเธอนั้นเป็นเช่นทุกอย่าง ไม่เคยคิดแยกทางร้างไปไหน เธอกลับไม่ดูแลแม้เสี้ยวใจ จึงยอมให้เธอไปแต่โดยดี หากเธอบอกครานั้นมั่นรักใคร ฉันคงไม่ปวดใจอยู่อย่างนี้ และทุกอย่างคงจบแต่โดยดี หากรู้ว่าไม่มีเยื่อใยกัน ฉันคงไม่หวั่นไหวให้ใจเจ็บ ฉันคงไม่กลืนเก็บอยู่อย่างนั้น ฉันคงไม่ปวดแปลบแทบตัวสั่น และคงไม่ยึดมั่นฝันละเมอ เพราะเธอไม่เอื้อนเอ่ยเผยความใน หลงนึกว่ามีใจอยู่เสมอ แม้ไม่คิดแยกร้างห่างจากเธอ สุดท้ายยอมให้เธอ เดินจากไป ++¤++¤++¤++¤++¤++¤++¤++ ++¤++¤++¤++¤++¤++¤++¤++
25 มิถุนายน 2551 02:27 น. - comment id 865443
เก็บรักไว้มอบให้คนที่ควรค่า ถึงแม้ว่าใจจะเจ็บเพียงไหน ถ้าหากเขาคิดแล้วว่าจะไป ก็อยากให้ใจไปกับเขาเลย
25 มิถุนายน 2551 11:12 น. - comment id 865553
ไม่ยอมค่ะ ไม่ยอมให้ไปไหนเลย
25 มิถุนายน 2551 11:56 น. - comment id 865576
เคยคิดถึงใครบ้างไหมเมื่อใจรัก เคยอกหักบ้างไหมเมื่อใจหลง เคยชอกช้ำจนย้ำใจลืมไม่ลง หรือว่าคงเคยทุกอย่างอยุ่ข้างเดียว เคยคิดถึงเรื่องหัวใจในอดีต ยังเคยกรีดน้ำตาลงบนหมอน ปัจจุบันไม่ขอคิดไม่อาวรณื เก็บไว้เป็นอุธาหรณ์เพื่อสอนใจ
25 มิถุนายน 2551 14:39 น. - comment id 865632
ยอมให้ไปนะ แต่ขออย่าได้กลับมาอีก ไม่งั้นคงไม่ยอมเหมือนครั้งแรก.....
26 มิถุนายน 2551 07:48 น. - comment id 865808
เคยออดอ้อนป้อนเหยื่อรักเผื่อแผ่ เฝ้าดูแลฟูมฟักรักเหลือล้น หวังอยู่เรียงเคียงข้างกันสองคน หลุดจากกรงหนี้พ้นไม่กลับมา คุณลัลลบาย..แต่งกลอนเพราะมากครับ.. ชอบ..นะ..ตรงๆ..ใสๆ
26 มิถุนายน 2551 12:02 น. - comment id 865883
สวัสดีค่ะ คุณ Darkness_Hero ของคุณที่เข้ามาทักทายกันค่ะ และขอบคุณสำหรับบทกลอนที่ฝากไว้ให้ค่ะ แม้เขาไปแต่หัวใจยังคงอยู่ และไม่รู้จะลบลี้วิธีไหน คงต้องให้เวลารักษาใจ แต่ไม่รู้นานไหมกว่าจะลืม
26 มิถุนายน 2551 12:02 น. - comment id 865884
สวัสดีค่ะ คุณ เพียงพลิ้ว แด่ คนที่เรารัก เราคงยอมไม่ได้หากเค้าจะไป แด่ คนที่หมดรัก เค้าก็คงไม่อยากฝืนใจจะทนอยู่กับเรา จริงมั้ยคะ ขอบคุณค่ะที่เข้ามาพูดคุยกัน
26 มิถุนายน 2551 12:03 น. - comment id 865885
สวัสดีค่ะ คุณลูกอมโบตัน ขอบคุณที่เขียนบทกลอนที่ไพเราะมอบไว้ให้ค่ะ เพราะว่าเคยรักใครใจจึงเจ็บ และหนาวเหน็บเพราะช้ำจึงร่ำหา เธอจากไปแสนไกลไม่กลับมา คราบน้ำตาเป็นสายมีคลายจาง เป็นบทเรียนล้ำค่าหาใดเปรียบ ฤาจะเทียบครานี้ที่เมินหมาง เมื่อเราสองต้องเดินคนละทาง เกิดช่องว่างระหว่างกัน ฉันและเธอ
26 มิถุนายน 2551 12:03 น. - comment id 865886
สวัสดีค่ะคุณ whitrlily ขอบคุณที่เข้ามาทักทายกันค่ะ ยอมให้ไปทั้งที่ใจยังกล้ำกลืน ยอมจะยืนหันหลังไม่รั้งหนอ รู้ว่าฝืนต่อไปไม่ทนพอ จึงไม่ต่อเวลา พาใจตรม
26 มิถุนายน 2551 12:04 น. - comment id 865887
สวัสดีค่ะ คุณฝากฝัน ขอบคุณที่มอบกลอนให้กันค่ะ เธอดั่งเหมือนนกพลาดจึงบาดเจ็บ ฉันจึงเก็บเยียวยารักษาแผล จนเธอแก่งแข็งกล้าก็มาแปร หายเจ็บแท้ก็บินไปไม่กลับมา