เธอเป็นคนเด่นเลิศสะท้านหล้า เก่งวิชากาพย์กลอนหาใครเหมือน แม้แต่เทพหรือสัตว์ป่ายังรีบเบือน ใจสะเทือนให้สงสารยามเจอะเจอ เธอคนเก่งไม่หวังรู้คำตอบ รู้แค่ชอบถากถางสอนเสนอ อวดวิชาเป็นหนึ่งจนเผลอเพ้อ ตื่นหรือหลับทับละเมอว่ายวนเวียน โฆษณาแบบใหม่อย่าสงสัย ต้องทำแกล้งแทรกนัยพร้อมปรับเปลี่ยน ชีวิตคนสมัยนี้ดังจุดเทียน ไม่บ้าเพี้ยนยากนักจะทันดัง ชีวิตเธออาจเผาเร็วเกินปลูกคิด พาสะกิดจิตเอียงสู่อีกฝั่ง ตั้งตัวเป็นหมอวิชามีพลัง เที่ยวสอนสั่งเย้ยย่ำเหยียบเทียบเปรียบคน และแล้วก็สมหวังมีคนเชื่อ ดังหนูถูกยาเบื่อตายหล่นกล่น เธอได้ดังทันเวลาสมเพียรค้น เพราะเลือกคนมาชิมยาได้ถูกแนว สิ่งใดฤาที่เธอใฝ่เพ้อฝัน ฤารางวัลคนด่าดีกว่าแก้ว ฤาโลกผลักโอกาสเธอลับแล้ว จึงฉายแววนางมารร้ายเพื่อดังทัน
23 มิถุนายน 2551 20:04 น. - comment id 864967
เศร้าๆๆๆๆๆๆทั้งกลอนดนตรี
23 มิถุนายน 2551 23:04 น. - comment id 865030
นั่น ๆ วันนี้แม่มดมี่มาเองนิ
23 มิถุนายน 2551 23:20 น. - comment id 865044
มันคือวิธีของคนสิ้นคิดจริงๆ
24 มิถุนายน 2551 09:11 น. - comment id 865120
แต่งได้โดนมากๆ
24 มิถุนายน 2551 20:52 น. - comment id 865334
สรรพสิ่งบนโลกเป็นฉะนี้แล ผู้แก่กล้าเท่านั้นดำรงอยู่...เฮ้อ..
24 มิถุนายน 2551 22:24 น. - comment id 865383
อูย...ถูกใจ๋ถูกใจ..คิดได้ไง..ว่าเป็นวงเชียว อิอิ..ฝากฝัน..คิดไม่ออก..เวลาโกรธนี่โง่เลย. ฉุนขาด..ด่าตรงๆเลย...อิอิ..วันหลังจะหัดอ้อมมั่ง เยี่ยมๆๆๆๆๆๆ