หมอนของฉัน นั้นหรือ คือตักอุ่น นุ่มละมุน ยามหนุนแนบ แอบไปฝัน มืออวบอิ่ม นิ่มนัก คอยผลักดัน ให้ก้าวไกล ไปตามฝัน ที่ฉันมี เคยนั่งตัก ซบอกอ้อน ก่อนนิทรา ว่าแม่จ๋า สอยจันทรา ให้ลูกนี้ วอนหยิบดาว พราวไสว ให้อีกที ลูกจะร้อย สร้อยมณี นี้ด้วยดาว แม่ลูบไล้ เอาใจ ละไมละมุน สำเนียงคุ้น แม่บอกว่า เจ้าหน้าขาว แล้วจุมพิต ชิดดวงตา จ้าวับวาว นี่ไงดาว สองดวง ที่ร่วงมา นอนเถอะหนอ ลอออ่อน นอนเถอะลูก แม่พันผูก รักถนอม กล่อมเจ้าหนา นกกาเหว่า ทิ้งลูกไว้ ให้แม่กา เฝ้าฟูมฟัก รักษา ยิ่งกว่าตน แม่เอื้อนออด สอดเสียง สำเนียงใส มือแม่ไล้ โลมลูบ จูบหลายหน เหมือนนางฟ้า มารำส่าย ร่ายเวทมนต์ เสียงแม่ดล ให้ลูกน้อย ผลอยหลับไป มาบัดนี้ มือแม่ แม้เหี่ยวหมอง ยังคงคอย ค่อยประคอง ลูกผ่องใส มือพนม แม่ก้ม กล่าวอวยชัย อวยพรให้ ลูกมีสุข ทุกวันวาร
5 มีนาคม 2545 11:49 น. - comment id 38732
อบอุ่นมากค่ะ รักแม่มากเหมือนกัน
5 มีนาคม 2545 14:47 น. - comment id 38750
ยอดเยี่ยม ถ้ามีคำไหนที่แสดงความรู้สึก ได้ดีกว่าคำว่ายอดเยี่ยมอีกนะ จะเอ่ยคำนั้น อ่านแล้ว อบอุ่น คิดถึงแม่ ชอบจริงๆ
5 มีนาคม 2545 17:42 น. - comment id 38791
อ่านแล้วคิดถึงแม่จังเลย
5 มีนาคม 2545 20:41 น. - comment id 38812
แล้วผีเสื้อก็กลับมา กลับมาร่ายปีกท่ามกลางมวลดอกไม้ในสวนกวีแห่งนี้ ยินดีกับกลอนที่อบอุ่นมาก ๆ เลย
5 มีนาคม 2545 21:35 น. - comment id 38825
ไม่มีใครรักเรา.. เท่า " แม่ "
6 มีนาคม 2545 03:54 น. - comment id 38896
เพราะจังเลยจ๊ะ.... ซึ้ง
11 มีนาคม 2545 17:39 น. - comment id 39835
คิดถึงแม่จังเลยจ้า...
30 พฤษภาคม 2545 09:07 น. - comment id 52625
บทนี้สุดยอดนะคะ พี่ทะเลรักที่สุดเลยค่ะ