ดวงจันทร์สาดส่องมองเห็นความฝัน ฉันล่องลอยมาตามลมหนาว มองเบื้องบนแจ่มใสพร่างพราวหมู่ดาว สุกสกาวในหัวใจชั่วนิรันดร์ ฉับพลันความคิดออกโลดแล่น แก่นแท้ความสุขสดชื่นชีวัน นั่นคือเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่เหลือแบ่งปัน คุณอนันต์สรรค์สร้างสังคม อนิจาผู้ใหญ่ที่นับถือ คือผู้สร้าง ผู้ทำลาย เหยียบทับถม เด็กน้อยจึงว่ายเวียนในโคลนตม จมดิ่งลงห้วงเหวแก่งแย่งชิงดี นกน้อยกระซิบบอกมีทางแก้ ถ้าแน่แน่การศึกษาจะต้องมี สั่งสอนด้วยความโอบอ้อมอารี ใช้ไมตรีจิตวิญญาณการเป็นครู นักเรียน นักศึกษา ประชาชน คนทั้งผองเป็นมิตรหาใช่ศัตรู กู่ก้องขับขานกระจายความรู้ นำมาสู่สวงสวรรค์บนโลกกลม
นอรรชิ 22 มิ.ย. 2551 05:03 น. - ID 116285 
859
1
0
22 มิถุนายน 2551 12:46 น. - comment id 864635
เนื้อหาดีค่ะ ในลีลาคล้ายท่านอังคาร แต่เสียงในวรรครับ (วรรคที่ 2) ไม่ควรเป็นเสียงสามัญจะทำให้ไม่ไพเราะ ดีที่สุดคือจัตวาแต่ถ้าไม่ได้ เอกโทก็จะดีกว่า ถ้ากลอนไม่ใช่กลอนเปล่าจริงๆ มักจะมีเรื่องเสียงเข้ามาเกี่ยวถึงจะไม่ใช่ฉันทลักษ์ตายตัวก็ตาม แวะมาให้กำลังใจค่ะ สู้ต่อไป
23 มิถุนายน 2551 09:10 น. - comment id 864816
เด็ก เยาวชน วัยรุ่น ทุกคนคืออนาคตของชาติ วันนี้พวกเขาเหล่านั้นถูกบีบคั้นจากสังคม จากปัจจัยที่ผู้ใหญ่ยัดเยียดให้มากจนเกินไป เกินพอดี จนทำให้บางคนก็หนหน้า บางคนก็ทนเอา บางคนก็ฆ่าตัวตาย น่าเสียดายจริงๆ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
