อยากฝ่าดงพงป่าพนาสณฑ์ เพื่อดั้นด้นค้นหามารศรี แม้นไม่ตายใคร่ประสบพบเมรี ขอฤๅษีอย่าแปลงสาส์นเปิดอ่านมัน ที่เธอรักเพราะแม่และแก้สาส์น ใช่เพราะฟังคำหวานจากปากฉ้น เป็นพระรถที่ไร้ค่าคำจำนรรจ์ เฝ้ารอวันหนีห่างให้ร้างรัก เปิดผอบพบโมรามารศรี ที่ใจดีมิทำให้ช้ำหนัก พบคนไกลไม่ใฝ่มอบใจภักดิ์ เธอมีรักจันทโครพเพียงหนึงเดียว โอ๊ะนั่นกากีที่แสนสวย รื่นระรวยกลิ่นกายให้หวาดเสียว นางหลงรักพรหมทัตเพียงองค์เดียว คนธรรพ์เปลียวดวงแดได้แค่มอง ตำนานรักผันแปรเทียบแค่ฝัน ปัจจุบันนิยายรักน่าสยอง วัฒนธรรมเปลี่ยนไปจากครรลอง ยุคเงินทองแลกใคร่จากกายมี วรรณคดีลำนำจำจรจาก รักจำพรากจากกันตามวิถี อินเตอร์เน็ตกลิ่นคาววีซีดี เหลือยิ่งกว่ากากีในลำนำ
วชรกานท์ 17 มิ.ย. 2551 23:49 น. - ID 116153 
930
1
0
18 มิถุนายน 2551 01:17 น. - comment id 863238
อิ..เครียดไรดึกๆ... จริงๆแล้ว...ในอดีตไม่ต่างจากปัจุบันหรอก.. เพียงแต่คนมีความอายมากกว่าเท่านั้นเอง
18 มิถุนายน 2551 06:27 น. - comment id 863259
โอ.......นางเอกเรทเอกซ์ทั้งน้านเลย คุณวชรกานท์ คิดอะไรอยู่ อิอิ ทำไมไม่คิดถึงรจนามารศรี หรือสีดาบ้างละคะ อิอิ ผู้หญิงดีดีที่น่าชื่นชม ก็มีป่าเล้อะเยอะแยะเน้อ สิบอกให้.........
18 มิถุนายน 2551 07:34 น. - comment id 863271
หน้าส่วนตัว
แด่ คุณวชรกานท์
สงสารต้นงิ้ว
ป่านนี้มันคงทู่หมดแล้ว
ภาวะโลกร้อนยังไม่เท่าร้อนโลกีย์
การปลูกฝัง....เป็นสิ่งที่จำเป็นมาก
ครู อาจารย์ต้องหมั่นอบรมลูกศิษย์
และเป็นตัวอย่างด้วย
18 มิถุนายน 2551 14:02 น. - comment id 863443
kจานคะครบยังเนี่ย นางในวรรณคดีอะ..อิอิ
18 มิถุนายน 2551 15:49 น. - comment id 863519
เป็นเช่นนั้นจริงๆค่ะ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
