ไม่เคยผลิแตกคมในความคิด คล้ายผีป่าสิงชีวิต สกปรก มิเคยนึกที่จะรักในนรก ทว่า!เหมือนหัวอกมันบังคับ พุ่งทะยานไปสู่หายนะ อารยะแสงไฟอยู่ในผับ โลกวิญญาณซากสุขที่เสพซับ ลอยเทียวท่องในห้องหับมิรู้ทิศ ใจหลงคร่ำกระโจนสู่ประตูบาป เข้าซุกร่าง โลมอาบว่าศักดิ์สิทธิ์ เปลื้องเปลือยตัวหัวสมองของชีวิต ด่ำลึกในนิลสนิทเป็นกิจวัตร จวบทุกเช้าตะวันแดดแผดไล่ส่ง เห็นภาพพระสงฆ์มาโปรดสัตว์ ผ่านซากของสวรรค์อันอัตคัต มือกู ก็ไม่ปฏิบัติจะกราบพระ
ผมชื่อโจ้ 16 มิ.ย. 2551 08:41 น. - ID 116095 
1047
5
0
16 มิถุนายน 2551 10:55 น. - comment id 862563
ขอบคุณนะครับที่เข้าไปอ่านงานของพี่ ดีใจที่มีคนอ่านเสมอครับ พี่พยายามแก้ไปจุดหนึ่งแล้วล่ะครับ
17 มิถุนายน 2551 16:48 น. - comment id 862998
อย่าหักโหมน๊า...ร่างกายยังต้องใช้ไปอีกนานนน
17 มิถุนายน 2551 20:51 น. - comment id 863125
คือคืนหนึ่งในผับแสนปกติ มิได้ผิแผดไปจากวันไหน และยังคงเป็นอย่างนี้ทุกวันไป ตราบที่ยังมีคนไปเที่ยวทุกคืน
17 พฤศจิกายน 2551 21:55 น. - comment id 914778
อ่านบทกวีคุณแล้ว นึกถึงกวีในหัวใจอีกคนหนึ่ง "อังคาร กัลยาณพงศ์"
17 พฤศจิกายน 2551 21:58 น. - comment id 914779
อย่าลืมแบ่งเวลาไปอ่านของเค้าบ้างนะ!!! ..จะชมก็ดีใจ จะติก็ขอบคุณ...จ้า.........
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
