จะโดดเดี่ยวเดียวดายก็ช่างเถอะ ใจจะเปรอะเลอะเปื้อนเกลื่อนความช้ำ จะเจ็บแสบแปลบทรวงหน่วงความจำ เหมือนหนามตำเจ็บแปลบแสบทรวงใน จะเจ็บปวดรวดร้าวจนหนาวจิต มิข้องติดในบ่วงห้วงสงสัย จะเหน็บหนาวร้าวทรวงในห้วงใจ มิหวั่นใดในบ่วงห้วงแห่งกรรม อาจโดดเดี่ยวเดียวดาย ณ ปลายฟ้า หันมองมาล้วนเป็นเรื่องขำขำ น้ำตาตก ในห้วงความทรงจำ แค่หนามตำเข็มบ่งจงออกไป
14 มิถุนายน 2551 23:15 น. - comment id 862079
แวะมาเยี่ยมอ่านกลอนงามจ้า แก้วประเสริฐ.
14 มิถุนายน 2551 23:23 น. - comment id 862085
หนามตำใจบ่งยังไงถึงจะหาย เป็นแผลร้ายเรื้อรังฝังจมลึก นอนเจ็บปวดร้าวทรวงตกผนึก นั่งนอนนึกเจ็บแสบแทบวางวาย
15 มิถุนายน 2551 00:32 น. - comment id 862108
แค่หนามตำทำเราเอาแทบบ้า ทำใจกล้าลองแงะแกะด้วยเข็ม บ่งเอาหนองออกมาเลียลิ้นเค็ม เลือดอาจไหลล้นเต็ม..ช่างหัวมัน...
15 มิถุนายน 2551 04:21 น. - comment id 862142
ขอเม้นท์กลอนที่เขียนนะครับ... ..ดีครับที่มีมุมมองแบบนี้ ถึงเจ็บก็แค่ชั่วคราว ไม่ไปเสียเวลากับมัน ทุกอย่างในโลกนี้อยู่ที่เราจะมองครับ
15 มิถุนายน 2551 08:39 น. - comment id 862189
น้อยนิดนะครับ แค่หนามเองกลัวไปไย แวะมาอ่านกลอนดๆจ้า ดาวระดา
15 มิถุนายน 2551 10:05 น. - comment id 862212
บางคนผิดหวังในรัก คิดไม่ออก ย้ำคิดย้ำทำแต่เรื่องเก่าๆ คนใหม่ก็ดีกว่าตั้งแยะ ยังไปคร่ำครวญหาทั้งๆที่ถูกเขาทิ้งอย่างไม่ไยดี โถก็คิดเสียว่าแค่หนามตำก็ไม่ต้องกังวลใจ
15 มิถุนายน 2551 14:17 น. - comment id 862358
โถ.....แค่เจ็บ ๆ คัน ๆ เหรอครับน้องแม่มด
15 มิถุนายน 2551 16:35 น. - comment id 862388
เจ็บๆคันๆๆสิมล.. แปปเดียวหายจ้า..
16 มิถุนายน 2551 10:41 น. - comment id 862555
เอาเข็มมาช่วยบ่งให้ครับ... เพี้ยง......หายนะ....
16 มิถุนายน 2551 11:57 น. - comment id 862611
ตอนบ่งหนามออกแสบๆดีนะคะ พอออกไปแล้วก็ไม่เจ็บแล้ว
16 มิถุนายน 2551 12:35 น. - comment id 862631
แล้วถ้าเจอ "ส้มตำ" ล่ะ... ก็ไม่อยากให้เศร้านี่นา..
16 มิถุนายน 2551 13:07 น. - comment id 862652
สวัสดีค่ะ พี่แม่มดใจดี แค่นิดเดียว เดี๋ยวเดียวก็หายเจ็บ
16 มิถุนายน 2551 17:33 น. - comment id 862739
เอาเข็มบ่งเอาเกลืออุด กันปวดด้วยเน้อ :)