ขอบฟ้าไกลสุดหล้า ปรารถนา แสนห่วงกังวลหา ค่ำนี้ เจ้าจะเหนื่อยโรยรา ฤาไม่ สุขทุกข์ใดเจ้าลี้ หลบได้อย่างไรฯ คนละส่วนฟากฟ้า กั้นแดน ความรักเอื้อมสุดแขน ไขว่คว้า อยากจะกอดแต่แสน ไกลห่าง อยากปลอบเจ้าไม่กล้า เพราะเจ้าสูงเกินฯ หากเจ้าเหนื่อยหยุดบ้าง พักวาง เจ้าอ่อนล้าตามทาง ที่สร้าง หนทางอาจกีดขวาง อนาคต อย่าหมดสิ้นแรงร้าง ต่อสู้ต่อไปฯ หลังพายุฟากฟ้า งดงาม ข้ามสิ่งกีดขวางตาม ผ่านพ้น ภาวนาทุกโมงยาม ทุกเมื่อ แสงสว่างส่องทางล้น เผื่อเจ้าดวงใจฯ๛
14 มิถุนายน 2551 02:14 น. - comment id 861738
โดยปกติชอบคนที่แต่งโคลงได้นะครับ ผมไม่ค่อยเป็นเลย รู้สึกยากจัง มาชื่นชมผลงานครับ
14 มิถุนายน 2551 06:43 น. - comment id 861767
จ๊ะเอ๋...หลบมาอยู่ที่นี้เอง เพราะนะขอรับ.....อิอิ...อย่าเพิ่งเมารักหล่ะ
14 มิถุนายน 2551 10:42 น. - comment id 861838
เค้าคนนั้นคงอยู่บนพระจันทร์นะจ๊ะ ถึงได้ห่างไกล และสูงลิบลิ่วเลย คือพี่สงสัย และรู้สึกคุ้นๆนะคะ เลยเข้ามาดู อยากจะมาเมารักด้วยกัน อิอิ
14 มิถุนายน 2551 22:23 น. - comment id 862055
สาธุ
15 มิถุนายน 2551 11:08 น. - comment id 862260
คนเมาเล่ากลอน อิอิ