ระหัดร้างกลางนาที่ข้าพบ คล้ายดังศพไร้ญาติขาดเพื่อนผอง ถูกทิ้งร้างว่างวายคนหมายปอง ดูหม่นหมองดองไว้ในนาเกลือ ด้วยวิถีทำนามาเปลี่ยนผลัด เลยพาพัดระหัดส่งไม่หลงเหลือ ใช้น้ำมันดันนามาจุนเจือ กลายเป็นเหยื่อทำเกลือไม่พอกิน ส่วนลูกหลานคลานมาว่าไม่สน ทำนาจนข้นแค้นแสนดูหมิ่น เข้าโรงงานร้านค้าเป็นอาจิณ ลบหลู่กลิ่นสิ้นแล้วคนทำนา เคยวิดน้ำเข้านามาวิกฤติ ถูกรอนริดสิทธิ์แค่นอนแบหรา อยู่กลางแดดแผดไหม้ไร้ราคา ดูสิ้นค่าหน้าที่ไม่มีเลย ต่อแต่นี้มีค่าแค่หายาก เป็นของฝากจากสมัยให้นำเผย ตั้งตระหง่านหน้าม่านให้ชมเชย คนเอื้อนเอ่ยเคียงชิดพิพิธภัณฑ์
ดาวระดา 14 มิ.ย. 2551 01:31 น. - ID 116026 
2094
8
0
14 มิถุนายน 2551 01:43 น. - comment id 861730
อ่านแล้วก็เศร้าใจครับ พลังงานธรรมชาติขาดคนใช้ ผมอยากให้ระหัด กลับมามีชีวิต ใช้แรงลมสักนิดโลกสดใส
14 มิถุนายน 2551 01:55 น. - comment id 861731
สวัสดีครับรัมณีย์ ยังไม่นอนเหรอครับ ขอบคุณที่มาทักทายแม้จะดึก ครับมันมีเสน่ห์มากเลยนะครับ ถ้าเขาอยู่กลางนาเกลือ
14 มิถุนายน 2551 02:23 น. - comment id 861741
สิ่งมีค่าบางคนไม่เห็นค่า กว่าได้มาทุกหยาดเหงื่อรินไหล หากสำนึกสักนิดคิดให้ไกล ค่าเขาไซร้ควรค่าน่าจดจำ
14 มิถุนายน 2551 02:36 น. - comment id 861744
หน้าส่วนตัว
ขอบคุณ คุณเมา
ใช่แล้วครับ คนเรามักเห็นค่าเมื่อสิ่งนั้น
หายไปครับ
ขอบคุณที่แวะมาทักทายครับ
14 มิถุนายน 2551 02:40 น. - comment id 861745
สวัสดีน้องชาย เข้ามาให้กำลังใจแต่ดึกไปหน่อย...ขยันแบบนี้...น่าจะมีรางวัล... นาเกลือของน้องชายดูเศร้าจัง แต่ก็ได้แง่คิดดีๆกลับไป ฝัดีนะน้องชาย
14 มิถุนายน 2551 02:43 น. - comment id 861747
ขอบคุณพี่ชายมากครับ แม้ดึกก็ยังอุตส่าห์มาขอบคุณครับ พี่ชายนอนซะนะครับ งานพี่ชายมากมาย ฝันดีเช่นกันครับพี่ชาย น้องชายดาวระดา
14 มิถุนายน 2551 08:13 น. - comment id 861786
มาอ่านน้องรับอรุณ แล้วชวนเศร้านะคะ เพราะฟังเพลงนี้ไปด้วยค่ะ *แสนแสบ* มีวรรคนึงเกี่ยวกับกังหันด้วยค่ะ เลยพาให้คิดถึงค่ะ เกี่ยวกันมั้ยคะนี่? http://www.thaipoem.com/forever/ipage/song18.html แสนแสบ อกพี่กลัดหนอง พี่หมองดั่งคลองแสนแสบ เจ็บจำดังหนามยอกแปลบ แปลบ แสบแสนจะทน โอ้ว่ากังหัน ทุกวันมันพัดสะบัดวน อยากจะรู้จิตคน จะหมุนกี่หนต่อวัน ย่างเดือนสิบสอง ฟากคลองเจิ่งนองน้ำหลั่ง อยู่ไกลกันคนละฝั่ง ฝั่ง ยังร้องสั่งกัน สิ้นเดือนสิบสอง น้ำนองแห้งคลองขอดพลัน สิ้นความรักจากกัน เหมือนกังหันเปลี่ยนทางลม แสนแสบ แสบแสนเปรียบแม้นชื่อคลอง นี่คือโลงทองของเรียม ขวัญ เขาฝากชีพจม แต่คลองยังช้ำ เหลือไว้แต่น้ำขุ่นตม พี่จึงช้ำจึงช้ำขื่นขม ขม ตรมเสียกว่าคลอง เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง ชื่อว่าแสนแสบคลอง เหมือนคนหมองต้องแสบแสน เจ้าจากพี่มา เจ้าลืมทุ่งนาฟ้ากว้าง เจ้าลืมฟากคลองสองฝั่ง ฝั่ง ลืมทั้งทุ่งทอง จวบจนบัดนี้ มิเห็นมีน้ำเจิ่งนอง ชื่อว่าแสนแสบคลอง เหมือนคนหมองต้องแสบแสน...
14 มิถุนายน 2551 08:34 น. - comment id 861795
ขอบคุณพี่พุดครับสำหรับเพลง นาเกลือก็ถึงกาลวิกฤติเกมือนกัน ครับด้วยสิ่งที่เราเรียกว่าทุน มันช่างมากขึ้นทุกวันครับ พอพอกันกับนาข้าว อีกอย่างคนรุ่นหลังๆ ไม่ค่อยมีใคร อยากทำนากันแล้ว ครับ ด้วยยุคสมัยที่เปลี่ยนไป
14 มิถุนายน 2551 09:14 น. - comment id 861805
คุณดาวระดาเขียนกลอนเพื่อชีวิตได้ดีนะจะบอกให้
14 มิถุนายน 2551 09:51 น. - comment id 861818
ขอบคุณหนุ่มน้อยครับ ยังหรอกครับยังไม่ดีพอยังห่างชั้นกับคุณเยอะ การสรรคำของคุณงามกว่าเยอะครับ ชื่นชมจากใจ ดาวระดา
14 มิถุนายน 2551 10:36 น. - comment id 861833
กลอนให้ข้อคิดดีค่ะเป็นธรรมดา ที่คนเราจะเวียนวนไปตามแรงกระแสโลก ผลักนำค่ะ แต่เสียดายสิ่งที่บรรพบุรุษทำมา
14 มิถุนายน 2551 14:14 น. - comment id 861918
แว๊บเพียงพร่าตาลายคล้ายรหัส นึกว่าจัด"รหัสรัก"จักคอยหา นึกว่าเผยหัวใจให้ชายตา นึกว่ามาป้อเกี่ยวเหลียวหญิงใด ตายล่ะวาตัวเราเข้าใจผิด คงตาลายไปนิดคิดหวั่นไหว ระหัดร้างกลางนาเขาว่าไป ตายต๊ายตายหน้าแตกแหลกเป็นจุล โอ้หัวใจดวงนี้มีระหัด อยากให้ใครเป็นลมฟัดให้เฟืองหมุน วิดหัวใจนี้หน่อยคอยการุณ ให้น้ำใจละมุนอุ่นอกใน กิ๊บกิ้ว กิ๊บกิ้ว กิ๊บกิ้ว
14 มิถุนายน 2551 14:52 น. - comment id 861936
สวัสดีค่ะพี่ดาวระดาไม่เจอกันนานนะคะ สบายดีไหมคะ ... ช่วงนี้อะไรก็เปลี่ยนแปลงค่ะ....วิถีชีวิตก็คงต้องหมุนเวียนเปลี่ยนไปตามสิ่งที่ไม่เหมือนเดิมค่ะ
14 มิถุนายน 2551 19:57 น. - comment id 862002
ดีจ้า น่าเสียดายจริงๆ
14 มิถุนายน 2551 22:12 น. - comment id 862048
ถึงบ้านนี้มีแต่นาทำเกลือ และไม่มีที่เหลือเผื่อรักบ้าง ก็ขอให้คนทำนาอย่าจาง ทำเผื่อลูกหลานบ้างอย่างที่ควร...กว่าจะจบแทบตาย..
14 มิถุนายน 2551 22:17 น. - comment id 862052
แก้วประเสริฐ.
15 มิถุนายน 2551 01:19 น. - comment id 862120
ขอบคุณพี่ช่ออักษราลีมากครับที่เข้ามาให้แรงใจครับ ถูกอย่างที่ว่านั้นแหละครับ ขอบคุณอาราเล่ ขอบคุณกลอนแจมที่น่ารักๆ และขอบคุณที่ยังไม่ลืมกันเทให้ตลอดสำหรับกำลังใจ ขอบคุณป้ากันนาครับ ครับมัน่าเสียดายจริงๆนั่นแหล่ะครับ ขอบคุณยาแก้ปวด กลอนแจมเยี่ยมมากจ้า ขอบคุณอาจารย์แก้ว ครับขอบคุณที่แนะนำเปลี่ยนให้แล้วครับ ขอขอบคุณที่สุดเลยนะครับ และขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน แม้ไม่เม้นท์ไม่ป็นไรครับ จากใจดาวระดา
15 มิถุนายน 2551 01:26 น. - comment id 862123
ขอบคุณ ช่ออักษราลีครับที่แวะมาให้แรงใจ ขอบคุณ ยาแก้ปวดครับที่แจมด้วยกลอนเพราะๆและจริงใจ ขอบคุณ อาราเล่ครับที่เทมาให้เสมอครับสำหรับแรงใจ ขอบคุณ ป้ากันนาครับมันน่าเสียดายจริงๆด้วยล่ะครับ ขอบคุณ อาจารย์แก้วที่มีเมตตาติชม เพื่อนำสิ่งๆมาให้เสมอขอบคุณอย่างยิ่ง อ้าวขาดน้องจิตรรำพัน ขอบคุณน้องสาวที่น่ารักคนนี้เสมอครับ มีน้ำใจแม้ไม่ได้ทักทายเสียนานแต่ยัง คิดถึงและห่วงใยด้วยใจจริง ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านกลอนครับ จากใจดาวระดา
15 มิถุนายน 2551 10:17 น. - comment id 862222
แด่ คุณดาวระดา
ตอนแรกคิดว่าคุณเป็นผู้หญิง
ชอบกลอนกุหลาบกลีบสุดท้ายมากค่ะ
แต่ที่ไม่ได้เม้นเพราะเป็นจังหวะที่
ลูกมาแย่งคอมฯไป
แล้วลืมไปเลย อย่าถือค่ะ
เพราะมีอายุแล้วเฉียด 50 ปีแล้วค่ะ
15 มิถุนายน 2551 11:09 น. - comment id 862263
คุณดาวระดาพิมมะมีความรู้เรื่องนาเกลือว่างๆๆพาไปดูหน่อยจิเห้นเขียนมาหลายบทแระ..อยากไปแอ่วดูค้า
15 มิถุนายน 2551 12:41 น. - comment id 862304
15 มิถุนายน 2551 13:10 น. - comment id 862324
ระหัดร้างกลางนาอย่าใจร้าง ปล่อยลมรักพัดบ้างพอกางหมุน ถึงลมเบาเฝ้าคอยค่อยเจือจุน ระหัดใจพัดไออุ่นอยู่กลางใจ แวะมาชมระหัดไพเราะๆ ครับ
15 มิถุนายน 2551 16:07 น. - comment id 862384
ร่องรอยแห่งอดีตมักเศร้าเสมอ...
17 มิถุนายน 2551 01:44 น. - comment id 862840
ขอบคุณคุณไหมแก้วสีฟ้าครามครับ ชื่อดาวระดาหลายคนคิดว่าเป็นหญิง ไม่แปลกครับ ขอบคุณที่ชอบกุหลาบกลีบสุดท้าย ยังจำได้ขอบคุณ ขอบคุณคุณพิม ผมก็ไค่อยมีความรู้เรื่องนี้หรอก แต่ของใกล้ตัวก็ไม่น่าจะยากในการศึกษาครับ ขอบคุณเพชรสังคีตครับ กลอนคุณเพราะมากครับ ขอบคุณที่แวะมา ขอบคุณคุณบนขครับที่แวะมา ขอบคุณจากใจดาวระดา
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
