ฉันเฝ้ามองความรักของใครต่อใคร ด้วยหัวใจที่สับสน เหนื่อยไหม.. กับการรักใครสักคน ที่มากล้น.. คนต้องการ มันเหมือนกับการแข่งขัน ผู้ชนะย่อมได้รับรางวัลอันแสนหวาน หัวใจเริงรื่น สุข ชื่นบาน อยู่บนความร้าวรานของผู้ปราชัย ยิ่งเมื่อย้อนกลับไปมอง รับรู้ถึงความหม่นหมอง.. ยินเสียงร้องไห้ ถามตัวเอง.. ลึกลึกในหัวใจ เราปรารถนาสิ่งใด.. กันชีวิต.. ไม่มีคำตอบใด.. ในคำถาม ไม่อาจให้นิยามความถูกผิด เมื่อมันคือครรลองของชีวิต คงต้องปล่อยตามลิขิตกันต่อไป แต่... หากฉันเป็นก้อนหินก็คงดี อาจชินชากว่านี้.. ก็เป็นได้ ไม่รู้สึก ไม่รับรู้ ต่อสิ่งใด ไม่ต้องมี หั ว ใ จ เหมือนอย่าง ค น.. ...
12 มิถุนายน 2551 10:53 น. - comment id 860715
ก้อนหินไร้ความรุ้สึก..ไร้หัวใจ.. นิ่งเฉยไม่รุ้ร้อนหนาว.... จุดจบของก้อนหิน..คือแตกเป็นผงธุลี ยามดินฟ้าอากาศกัดกร่อน.... แม้บางครั้ง..เคยอยากเป้นก้อนหิน.. เพราะเจ็บปวดรวดร้าวสุดทน อยากหนีความเป็นจริงไปชั่วขณะ แต่ในที่สุด..มันก็แค่ช่วงเวลาหนึ่ง หัวใจดวงเดิม...เพาะบ่มความกล้าแกร่ง และความต้านทาน..จากการอดทนต่อความเจ้บปวด....ยิ้มรับเมื่อความรุ้สึกนั้นมาถึง.. ต่างหากล่ะ..ที่เราต้องการให้เป็น.... ก้อนหินยังคงเป้นก้อนหิน..หัวใจอันแข็งแกร่ง.. ก็ยังเป็นหัวใจที่แข้งแกร่งตลอดไป... ตราบใดที่ไม่ยอมอ่อนแอ.... แวะมาแจมครับ... (แอบระบายหน่อยๆด้วย..อิ..อิ...)
12 มิถุนายน 2551 10:59 น. - comment id 860718
คุณแมวคราว ถึงว่า.. มาพร้อมกลิ่นตุตุ.. ล้อเล่ง..ง..
12 มิถุนายน 2551 11:01 น. - comment id 860719
มันไม่แข็งไปเหรอ ก้อนหินเนี่ย... :)
12 มิถุนายน 2551 11:02 น. - comment id 860720
เมื่อความรักได้เกิดขึ้นที่ใด ก็หลอมละลายสิ่งที่แข็งกระด้างในโลกได้ แม้หัวใจจะกลายร่างเป็นก้อนหิน รักแท้ จะโบยบิน มาบอกให้ได้ยิน อีกครั้ง ชีวิตมีสีสัน ก็ตอนเรา รู้จักร้อน หนาว สุข เศร้า นี่แหละเนอะ สบายดีหรือป่าวค่ะ
12 มิถุนายน 2551 11:03 น. - comment id 860723
สวัสดีค่ะ คุณผู้หญิงฯ ฉันก็ "อยากเป็นก้อนหิน" จะได้ไม่รู้สึก รู้สา รับรู้สิ่งใดอีกต่อไป
12 มิถุนายน 2551 11:18 น. - comment id 860736
นานมาแล้วเคยมีบทกวีบทหนึ่งที่ให้นิยามซึ้งกินใจ และจดจำมาได้ตั้งแต่บัดนั้นจนบัดนี้ว่า แม้เป็นเพียงดอกหญ้า ก็ยังมีค่าสำหรับตัวเอง เพราะมันไม่เคยวังเวง เมื่อบทเพลงแห่งรักจักหายไป จึงอยากเป็นเช่นดอกหญ้า อยู่กลางป่าเขากว้างใหญ่ ไม่ต้องเสียน้ำตาให้ใคร เมื่อรักจักหายไปจากชีวิต
12 มิถุนายน 2551 11:28 น. - comment id 860741
ฉันมีค่าเพียงหินที่บิ่นหัก เธอคัดเลือกไสผลักทิ้งลงเหว จมโลกันต์ฝันค้างกลางเพลิงเปลว ความดีเลวเห็นได้ด้วยสายตา ลายไม่งามไม่เห็นเป็นประกาย แสงไม่ฉายเก็บไว้ก็ไร้ค่า มิใช่เป็นอัญมณีมีราคา แค่นจะมาประชันฝันเกินตัว เป็นก้อนหินดินดานจมลานตม หวังชื่นชมเพียงเงาเขายิ้มหัว สำนึกรู้ด้อยค่าตามืดมัว หยุดพันพัวพักใจก่อนสายเกิน มองไม่เห็นหัวใจในก้อนหิน ทิ้งจมดินมองผ่านอ่านผิวเผิน มีประโยชน์ควรคู่ปูทางเดิน เหยียบย่ำเพลินมุ่งเสาะหาค่าเพชรทอง อยากเข้าไปอยู่ในความฝันด้วยง่ะ อิอิ
12 มิถุนายน 2551 12:20 น. - comment id 860771
หากใจเขาเป็นหินไม่สิ้นรัก คงแน่นหนักมิแปรพักตร์ตักคนไหน แต่ใจเขาเบาบางกว่าสิ่งใด ถึงต้องไห้ร่ำร้องก้องทั่วกาย สวัสดีครับ ชักอยากหาบหินก้อนนี้แล้วสิครับ
12 มิถุนายน 2551 12:31 น. - comment id 860783
เมื่อวานได้ฟังเพลง ใจเอย ของพลพล ดีเจบอกว่า เพลงนี้แต่งมาจากนิยายปรัมปราเรื่องนึง ที่เค้าเล่ากันมาว่า เอาความรักไปซ่อนไว้ในมหาสมุทร คนก้อตามค้นหาจนเจอ เอาความรักไปซ่อนในป่า คนก้อยังตามไปหาจนเจออีกจนได้ สุดท้าย เลยเอาความรักไปซ่อนไว้ในหัวใจคน น่าแปลก ที่ไม่ว่าใครต่อใครจะค้นหาเท่าไหร่ ก้อไม่เจอ
12 มิถุนายน 2551 12:41 น. - comment id 860789
สำหรับบางคน บางความระทมใจอาจไม่ส่งผลอะไรต่อหัวใจ แต่สำหรับความบางใจระทม ช่างอิทธิพลต่อจริตและความคิดหวังนัก ก้อนหิน ไม่นานก็เป็นก้อนดิน ก้อนดิน ไม่นาก็เป็นธุลีดิน ธุลีดิน ไม่นานก็เป็นฝุ่นผง สิ่งที่คิดอยากจะเป็น ใช่ว่าได้เป็นแล้ว จะได้สมหวังความคาดคะนึงหวัง บางที ก้อนหินอาจมีหัวใจก็ได้นะ และสายลมอาจแล้งน้ำใจนัก
12 มิถุนายน 2551 12:51 น. - comment id 860793
ถ้าเป็นหินก็คงจะหนักน่ะครับ ไม่ลองคิดเป็นขนนกบ้างครับ ได้ลอยไปลอยมาสนุกดี อย่าเป็นเลยครับ ก้อนหิน เป็นคนน่ะดีแล้ว มีโอกาส ได้สร้างความดีด้วย มาทักทายครับ
12 มิถุนายน 2551 16:33 น. - comment id 860924
พรรณยังไม่อยากเป็นก้อนหินนะพี่ เพราะยังไม่เคยมีรัก ขอเป็นสาวแบบนี้ไปก่อนนะคะ แวะมาทักทายค๊ะ
12 มิถุนายน 2551 17:23 น. - comment id 860960
แวะมาดูคนอยากเป็นก้อนหินค่ะ อิอิ เป็นก้อนหินทานอะไรไม่ได้นะค่ะ แวะมาแซวคะ
12 มิถุนายน 2551 17:51 น. - comment id 860971
เป็นธรรมชาติผสานทุกสรรพสิ่ง รับความจริงโลกนี้แสนสับสน เป็นทุกสิ่งให้งามไร้ตัวตน เป็นหยาดฝนชุบชีพชื่นฝากรื่นรมย์สุนทรีย์
12 มิถุนายน 2551 20:53 น. - comment id 861048
ถ้าคุณเป็นก้อนหิน แล้วจะให้ผู้หญิงไร้เงาเป็นอะไรดีหละ กรวดทรายหรือ อิอิ ชอบจัง ขอเก็บนะค่ะ
12 มิถุนายน 2551 22:36 น. - comment id 861054
ดีใจ ไมตรี ยิ้มให้ แวะมาทักทาย ผู้หญิงไร้น้ำยา คือเป็นปี ๆ ไม่ได้เข้ามาที่นี่ คิดถึง ไม่แน่ใจ จะจำกันได้ไม๊
12 มิถุนายน 2551 23:04 น. - comment id 861060
เคยอ่านนิทานอยู่เรื่องหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งโอบกอดก้อนหินอยู่นาน โดยหวังว่า ความอุตสาหะที่มี จะทำให้พานพบกับเจ้าหญิง โอ ที่แท้เจ้าหญิงต้องคำสาปกลายเป็นหินนี่เอง
13 มิถุนายน 2551 00:34 น. - comment id 861086
อย่าเพิ่งเป็นก้อนหินเลยครับ การไม่มีสัมผัสรับรู้ ก็ใช่ว่าจะไม่มีจิตใจรู้เจ็บปวด เจ็บปวดตรงไหนแก้ตรงนั้น วิ่งหนีมันก็ยิ้งพัลวัน
13 มิถุนายน 2551 05:21 น. - comment id 861112
ไปเป็น "ความว่าง" กันดีกว่านะคะ คงไม่ต้องรู้สึกอะไรให้เป็นทุกข์อีก
13 มิถุนายน 2551 09:32 น. - comment id 861180
หากเธอเป็นเช่นหินก้อนน้อยน้อย ยางมะตอยคอยดึงทึ้งถนน ต้องรองรับทับรอล้อรถยนต์ อาจจะบ่นเสียใจ(ที่)ไม่เป็นคน อิอิ..เข้ามาป่วนเล่นนะครับ.... เพราะครับ....น่าอ่าน..แล้วก็ใช่จริง เสียหัวเราะของผู้ชนะ...น้ำตาผู้พ่ายแพ้
13 มิถุนายน 2551 09:56 น. - comment id 861191
นิติกรรมต้องเป็นเจตนาสองฝ่าย
13 มิถุนายน 2551 10:17 น. - comment id 861220
ไม่อยากเป็นก้อนหินเลยค่ะ แสบๆคันๆก็เกาสนุกดีนะตะเอง ^_^
13 มิถุนายน 2551 11:02 น. - comment id 861253
คุณกุ้งฯ แข็งนอก แต่นุ่มในนะคะ คุณกุ้ง คุณแอ๊ปเปิ้ล ดอกไม้เล็ก ๆ ที่สามารถชูช่อผ่านซอกหินขึ้นมาได้ เป็นภาพที่สวยงามนัก คุณว่ามั้ย...คุณแมงกุ๊ดจี่ แต่บางที.. หัวใจที่อ่อนโยน จะทำให้เรามีความสุขมากกว่าเนอะ อย่าหมดกำลังใจนะคะ คุณแม่มดใจร้าย เป็นบทกวีที่ให้กำลังใจดีจัง.. ขอบคุณค่ะ คุณฤกษ์ คุณทำให้คิดถึงกวีบทนี้ขึ้นมาค่ะ กวีซื้อทอง กวีซื้อทองให้น้องหญิง สายสร้อยสวยจริงวิเศษสี คล้องคอเจ้าเข้ารูปกันพอดี งามเหมือนทิพย์เทวีที่ชั้นฟ้า (กวีเศร้าจังเลย มนุษย์เอยหลงอะไร ณ ใต้หล้า เพชรกับขี้มองให้ดีมีราคา- เท่ากัน ณ พสุธาค่าสมมุติ) กวีถามราคาค่าสายสร้อย งามหยดย้อยเจ้ามองซิบริสุทธิ์ เงินกระเป๋าเทเกลี้ยงก้มเอียงงุด ก่อนจะผุดใบหน้าเริงร่ายิ้ม (กวีคิดถึงราคาค่าบทกวี ชิ้นละสี่ห้าร้อยมิค่อยอิ่ม อุตส่าห์ออมถนอมไว้ให้เจ้าพิมพ์ นี่ก็ปิ่มใจขาดอนาถจัง) กวีออกจากร้านเดินผ่านถนน จับมือเจ้าสุขล้นบนความหวัง ความรักคือดวงไฟหวานไหวพลัง สุขเปล่งปลั่งเหมือนใจได้เพชรทอง (ความรักคืออะไรก็ไม่รู้ ทำไมหนอต้องมาคู่กับข้าวของ รักคือลมได้ไหมในครรลอง เพื่อป่าวฟ้องถึงคุณค่าที่แท้จริง) กวีหมั้นสาวน้อยด้วยสร้อยสวย มอบหัวใจไว้ด้วยนะยอดหญิง กวีเล่นคำหวานตระการพริ้ง แถมจะทิ้งคำท้ายให้เธอเพ้อ (โอ้กวีควรจะหมั้นด้วยบทกวี หมั้นด้วยสร้อยสวยสีนี่เพ้อเจ้อ แต่ทำไงในโลกหวังยังละเมอ กวีเซ่อซมซานสะท้านทรวง) กวีส่งน้องลับ-เดินกลับหลัง โลกเหมือนดั่งสร้อยสีที่แสนหวง วันแต่งงานคงหวานไกลในโลกปวง เราจะล่วงคืนวันสู่ชั้นฟ้า (แต่กวีร้องไห้ใครจะรู้ นั่นใบไม้ร่วงพรูอยู่ข้างหน้า โอ้ความรักหนักแล้วคงโรยรา เมื่อใดหลงคุณค่าอันจอมปลอม) อีกงานหนึ่ง ซึ่งหลงรักตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้ฟัง.. เป็นผลงานของท่านใด ผู้รู้กรุณาบอกด้วยค่ะ มีรางวัลอย่างงาม (ความจำสั้นอ่ะ ลืมแล้ว..ว้ว.. คุณดาวระดา ห้าสิบกิโลฝ่า ๆ เอง.. หาบได้สบาย อิ..อิ.. คุณกีกี้ จึงเป็นที่มาของคำว่า คนไม่มีหัวใจ ดีจัง.. ไม่ได้อ่านคอมเม้นท์คุณกี้ยาว ๆ แบบนี้มานานแล้ว ขอบคุณนะคะ คุณแทนคุณแทนไท บางการกระทำของบางใคร ก็ไม่อาจส่งผลต่อหัวใจได้เช่นกัน คุณไร้อันดับ ยืมคำตอบคุณดาวระดามาตอบอีกที ห้าสิบกิโลฝ่า ๆ เห็นทีจะลอยไม่ขึ้น ขอบคุณค่ะ คุณพรรณ ถ้างั้น.. ภาวนาให้คุณพรรณมีรักในเร็ววัน เพี้ยง..!..คุณกชมนวรรณ เข้าทาง.. กำลังต้องการลดความอ้วนอยู่พอดี คุณพุดไพร ขอบคุณค่ะ กวีบทสั้น ๆ ทำให้เย็นใจไปเยอะเลย คุณผู้หญิงไร้เงา เป็นดอกไม้เล็ก ๆ ที่งดงามท่ามกลางหมู่หินแล้วกันเนอะ คุณโจ้ ถูกใจจังกับฉายาใหม่ ผู้หญิงไร้น้ำยา หายไปนานอย่างนี้ สงสัยต้อง รื้อฟื้น สัมพันธ์ อีกที ขอบคุณนะคะ คุณอัลฯ ชายคนนั้นไปไหนแล้วนะ ถ้าคุณอัลฯ เจอ ฝากบอกด้วยนะคะว่า เจ้าหญิงกบ รออยู่.. เผื่อว่า.. เค้าอยากจะเปลื่ยนเจ้าหญิงน่ะ คุณรัมณีย์ การที่ต้องเป็นคนไร้ความรู้สึก คงเป็นความทรมาณอีกแบบหนึ่งนะคะ คุณฝากฝัน บรรยายซะเห็นภาพเชียว .. ขอบคุณนะคะ คุณเพรง.พเยีย ดีใจจังที่คุณมา.. ความว่าง ที่เติมเต็ม % 1% คุณแทนคุณแทนไท ตอบอย่างนี้ คงต้องเปิดเวทีปราศัยอีกซักรอบ... คุณเพียงพลิ้ว ก็เค้าอยากเป็นก้อนหินนี่ ไม่ได้อยากเป็นกลากเป็นเกลื้อนซักหน่อย... ป.ล. อีกคนทำไมไม่มา... ขอบคุณทุกท่านค่ะ
13 มิถุนายน 2551 12:48 น. - comment id 861346
ฮัดเช้ยๆๆ อยากรู้จังเลยใครเอ่ยถึงฉัน... มาเป็นสายลมแผ่วแผ่วอยู่ข้างๆก้อนหิน
13 มิถุนายน 2551 13:04 น. - comment id 861352
คุณก้าวที่.. กล้า นกพิราบสื่อสาร ยังใช้การได้ดีเนาะ.. ... /
13 มิถุนายน 2551 13:42 น. - comment id 861382
โคลอน ชอบเก็บสะสมก้อนหินมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว....เป็นอีกกิจกรรมตอนเด็กนอกจากตีโป่งว่ายน้ำโขงอ่ะค่ะ ก้อนหินมีความสวยงามที่ดูแล้วลึกลับ...เวลามองดูข้างในก้อนหินที่แตกออกจากกัน เนื้อในจะมีสีสันซ่อนอยู่ในนั้นทับถมกันเป็นชั้นๆ ทำให้คิดว่า กว่าจะรวมกันเป็นก้อนหินก้อนหนึ่งได้คงใช้เวลานาน แต่ก้อนหินก็สามารถแตกได้อยู่ดีค่ะ...แม้จะพยายามแข็งแกร่งขนาดไหน .........บางทีอาจจะเจ็บกว่า หัวใจ.....คน ก็เป็นได้นะคะ
13 มิถุนายน 2551 14:02 น. - comment id 861403
ความเห็นที่ 24 กำลังจะไปตามอยู่พอดีเลย อิอิ
13 มิถุนายน 2551 14:27 น. - comment id 861422
เจ้าบ้านโปรดทราบ อิอิ
13 มิถุนายน 2551 18:59 น. - comment id 861597
คุณโคลอน เท่าที่จำได้ไม่เคยพิจารณาหินละเอียดเหมือนอย่างคุณสักครั้งค่ะ แต่เรื่องตีโป่งน่ะ เคยทำนะ ถึงจะไม่ใช่น้ำโขงก็เถอะ ขอบคุณค่ะ คุณเพียงพลิ้ว ไปตอกย้ำผลการแข่งขันให้ชาวบ้านเค้ารู้อีกว่าผู้หญิงช่างฝันแจ้งผลผิด... อายนะคะคุณ เดี๋ยวแช่งอิตาลีตกรอบซะนี่ ขอบคุณค่ะ
13 มิถุนายน 2551 19:02 น. - comment id 861598
^ ^ เอา.. เอาเข้าไป.. เพี้ยนกันใหญ่ (ว่าตัวเองซะมั่ง คุณผู้หญิงช่างฝัน)
14 มิถุนายน 2551 08:33 น. - comment id 861794
เกือบไปแหละอิตาลี แงๆๆๆๆๆ มาเพียนด้วยคนค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2552 17:43 น. - comment id 946333
หลงทางเข้ามาอ่าน ความรู้สึก.. ชอบคุณค่ะ