***หทัยชนก***

นักสืบ ไร้อันดับ

พ่อตั้งชื่อเจ้าไว้หทัยชนก
พ่อเคยกกกอดเจ้าถึงเช้านั่น
ตอนเจ้าเจ็บป่วยกายมาหลายวัน
ใจพ่อนั้นแทบแตกจะแหลกลง
ตอนที่เจ้าเกิดมาสายตาพ่อ            
เฝ้าจดจ่อต่อลูกผูกใจหลง
มือเล็กเล็กเด็กน้อยค่อยบรรจง
จับไว้ตรงใจพ่อไม่ขอวาง
รอยยิ้มแรกที่มาตาเจ้าหลับ
ช่างประทับกับใจเกินใครขวาง
ใบหน้าพ่อเอิบอิ่มยิ้มตอบพลาง
มองไม่ห่างจากเจ้าทั้งเช้าเย็น
ตอนนี้เจ้าโตมาในหล้าโลก
ยังความโศกในใจให้พ่อเห็น
เจ้าเจ็บปวดเพราะใครทำให้เป็น
เจ้าทุกข์เข็ญเพราะใครให้บอกมา
เจ้าตอบว่าพ่อจ๋ามาขอโทษ
พ่ออย่าโกรธที่ทำให้ช้ำหนา
ลูกตั้งท้องก่อนเรียนจบพบน้ำตา
ลูกบากหน้ากราบเท้าพ่อขออภัย
ลูกคบเพื่อนไม่ดีมีเป็นกลุ่ม
ใจลูกรุ่มร้อนรนทนไม่ไหว 
หลงใจแตกแหลกสาวคราวเยาว์วัย
ลูกเสียใจในจริตคิดอยากตาย
พ่อยืนนิ่งพิงฝาขาแทบทรุด
ใจแทบหลุดจากร่างจนห่างหาย         
หน้าซีดเซียวท้องป่วนปั่นสั่นทั้งกาย
เหงื่อแตกพรายเต็มหน้าคราคำนึง
พ่อตั้งชื่อเจ้าด้วยใจหทัยชนก
พ่อจะกกกอดเจ้าอีกคราวหนึ่ง
ความเจ็บช้ำผ่านไปใยตราตรึง
รักลึกซึ้งจากใจพ่อ รออภัย
         ---------------------
          (ไร้อันดับ)