หมู่มาลี

วชรกานท์

มองมวลหมู่ ผกา งามน่ารัก
ยากสลัก ละเลงเล่น เป็นอักษร
เอาดอกไม้ หลายพันธุ์ สรรค์เป็นกลอน
กล่าวออดอ้อน ลำนำ ตามหทัย
เอาดอกรัก มาปักวาง กลางใจเจ้า
กลิ่นสาเหล้า หอมหวล ชวนหลงใหล
ดอกพิกุล ร่วงโรยหล่น ลงเรียงราย
ดอกคุณนาย ตื่นสาย สีลานตา
ดอกจำปูน จำปี มีสีกลิ่น
อินทนิล บานเบ่ง งามนักหนา
มองกล้วยไม้ ใกล้ม้วย มรณา
กระดังงา ลนไฟ ให้ชวนดม
ดอกบานชื่น ระรื่นใจ หากได้เด็ด
ดอกชุมเห็ด ทำยา รสพาขม
ดอกเฟื่องฟ้า เริงร่า ดูน่าชม
ดอกลั่นทม ชื่อนี้ มิสุขใจ
ดอกกุหลาบ กำหราบ ให้หลาบจำ
หนามเจ้าตำ มือพี่ นี้ร่ำไห้
ดอกยี่หุบ ให้หดหู่ อยู่ภายใน
สุขหทัย ดอกไม้ มาให้มอง
พวงชมพู ชูช่อ บานล้อเล่น
ดอกบานเย็น สีสดสวย ไม่เป็นสอง
ดอกดาวเรือง เหลืองอร่าม งามเรืองรอง
มุ่งหมายปอง หมู่ผกา วิลาวัณย์
ใคร่อยากเด็ด ดอกใด ไม่กล้าเด็ด
มองชุมเห็ด พวงชมพู ชูช่อสั่น
อยากดมกลิ่น กระดังงา มาหลายวัน
ถูกขวางกั้น ด้วยดาวเรือง ชำเลืองค้อน
หลงในหมู่ มาลี สีสดสวย
กลิ่นระรวย แรกแย้ม ยั่วสลอน
บ้างโดนดูด น้ำหวาน ผ่านภมร
บ้างผสม เกสร ก่อนโรยรา