ท่ามทะเลแห่งทรายฉันอยู่นี่ อีกครั้งที่ต้องจากพรากเรือนบ้าน ติดกายเพียงอาวุธยุทธการ อีกเข็มทิศใช้ทานทางทิศใด ฉันเริ่มต้นตามแผนการเรียบง่าย มือกุมจี้ห้อยคลายคำนึงได้ แต่ตะวัน สายลมโกรธหรือไร จึงโถมแรง,ร้อนให้ยากใครทาน จะล้มลุกกี่ครั้งอีกกี่ครั้ง มีอ้อมแขนเหนี่ยวรั้งยั้งจนผ่าน ด้วยพี่ชายน้องสาวเราพบพาน ผู้กล้าร่วมอุดมการณ์ลาญอริชน ท่านนายพลว่าอย่างไรรับผิดชอบ เพื่ออะไรช่วยตอบเติมฉงน ที่สั่งให้หาญกระทำย้ำทุกคน ท่านนายพลถูกหรือไม่ที่ให้ทำ ล้วนหลากคนสงสัยคอยใฝ่ถาม กี่พันนามหนุ่มน้อยพลอยระส่ำ กับระเบิด ควันพิษฤทธิ์ระยำ อีกถ้อยคำสาปส่งให้ล้มลง ฉันไม่อาจอยู่ได้ในทางนี้ ด้วยมากมีความสงสัยกว่าฝุ่นผง ความสับสนดุจทรายให้งายงง ยากดำรงอยู่ได้ในสงคราม พวกผู้คนค้นหาคราค้นพบ แล้ววิ่งหลบซ่อนกายจากปลายหนาม เพียงเบื้องหน้าเพียงฉันพยายาม ต้องยื้อยุดความตายทำลายเรา บนผืนน้ำผืนทรายกลายอนุสรณ์ คือเลือดร้อนสงครามความขลาดเขลา หยาดหยดเลือดบรรพชนทนทุกข์เร้า ที่สงครามคือพระเจ้าฉันเฝ้าทน เสียงแห่งโลกฉันยินเพียงเสียงระเบิด เร้าแรงใจให้เกิดทั้งสับสน ฉันสัญญาท่ามสงครามคอยคำรน จะต่อสู้อยู่ทน, เพื่อคนใด?
กวีปกรณ์ 11 พ.ค. 2551 20:21 น. - ID 115015 
1577
2
0
11 พฤษภาคม 2551 20:25 น. - comment id 848762
11 พฤษภาคม 2551 22:23 น. - comment id 848793
อือ..ใช่นะ..สู้เพื่อใครในทะเลน้ำตา..ทรายเวิ้ง สุดขอบฟ้า ....ทั้งโหยหาไร้ทิศทาง...
11 พฤษภาคม 2551 23:16 น. - comment id 848824
สู้สู้สู้ ใครไม่สู้ บ่เป็นหยัง สู้สู้สู้ อย่ากลัว อย่าท้อถอย สู้สู้สู้ ใครไม่สู้ ก็จงคอย สู้สู้สู้ สู้กันหน่อย เพื่อชาติเรา สู้ว้อยยยยยย ยังมีกำลังใจให้เสมอ..
11 พฤษภาคม 2551 23:19 น. - comment id 848828
อ้าว..ตกข่าว...ใครกำลังรบกับใครเหรอ ฮี่ๆๆ องุ่น แอปเปิ้ล ส้ม เงาะ มั้ยคระ
11 พฤษภาคม 2551 23:27 น. - comment id 848834
ถ้าไม่รู้จะสู้เพื่อใคร ก็สู้เพื่อตัวเองแล้วกัน เอาตัวรอดให้ได้ ดีไหมจ๊ะ อิอิ นานแล้วไม่ได้เจอกันเลย สบายดีน๊า
12 พฤษภาคม 2551 08:15 น. - comment id 848863
บางทีต้องจนมุมกับคำถาม...ที่ปราศจากคำตอบเนอะ..
12 พฤษภาคม 2551 14:44 น. - comment id 848974
สวัสดีค่ะ น่านนะซิ..สู้ทำไม....สู้เพื่ออะไร infinite...
18 พฤษภาคม 2551 08:12 น. - comment id 850962
หากไม่รู้จะสู้เพื่อใคร... ลองย้อนมองตนเองเถิด.... จงค้นหาคุณค่าในตัวตนของคุณ แล้วสู้...เพื่อมัน สู้..เพื่อชัยชนะ สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือความกลัวของเราเอง ความกลัวทำให้เราพ่ายแพ้และไม่กล้าสู้กับมัน จงลุกขึ้นยืน อย่ากลัว บอกกับตัวเองว่าเราไม่แพ้(และไม่มีวันยอมแพ้) สู้ให้ถึงที่สุด แล้วเราจะชนะ ขวากหนาม...อุปสรรคเป็นเพียงมายา หากใจเราชนะ..เราก็จะชนะมันอย่างง่ายดาย
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
