หยาดน้ำฝนร่วงหล่นจากฟากฟ้า ดั่งน้ำตาของข้าที่หลั่งไหล น้อยใจนักกับรักที่จากไป สุดอาลัยหมองหม่นยามฝนพรำ หยดน้ำตาหยาดน้ำฝนจนเหน็บหนาว ตาพร่างพราวด้วยรอยเจ็บเก็บความช้ำ ฝนเทมาช่วยเทใจที่ระกำ ไหลกลบนำความช้ำทั้งน้ำตา ฟ้าร้องไห้ออกมาเป็นน้ำฝน ดวงตาคนร้องไห้จากใจหนา เกิดจากทุกข์ที่ทับถมตรมอุรา รักร้างลาเหมือนน้ำตาเมื่อฟ้าครวญ ฟังเสียงฝนโปรยปรายพ่ายใจร้าว ดั่งฝนผ่าวใจข้าพากำสรวล ฝนจ๋าฝนข้าเจ็บหนักรักเรรวน ข้าปั่นป่วนปวดปร่าพาจาบัลย์ ฝนล้างใจจะได้ไหมช่วยข้าเถิด แผลที่เกิดยากจะหายคลายโศกศัลย์ ฝนซัดซาดเหมือนใจข้าขาดจากกัน ฟ้าห้ำหั่นครางครวญจวนสิ้นใจ.............
1351
4
0
8 พฤษภาคม 2551 13:20 น. - comment id 847626
สายฝนปนน้ำตาแต่งมาแล้ว ให้น้องแก้วคอยอ่านไม่นานหนอ แค่ตีสองหากน้องมานั่งรอ จะขอต่อกลอนหวานจารจากใจ
8 พฤษภาคม 2551 13:36 น. - comment id 847634
คืนหนาวมาถึงแล้วแก้วตีจาก คืนหนาวพรากพาคนไกลไม่แลเหลียว คืนหนาวฝนล้างใจใครดายเดียว คืนหนาวเที่ยวฝากฝนปนน้ำตา
8 พฤษภาคม 2551 13:43 น. - comment id 847641
ฝนล้างใจได้ไม่ได้ไม่รู้ แต่ล้างตาน่าจะได้นะ พิมฯ
8 พฤษภาคม 2551 14:24 น. - comment id 847669
ฝนซ่อนน้ำตาเราได้เสมอค่ะ (ถ้าเดินกลางสายฝน).....
8 พฤษภาคม 2551 14:25 น. - comment id 847670
อย่าร้องจ้า เดี๋ยวมีคนร้องตาม ร้องมากกว่าด้วย เปลี่ยนกันปลอบไม่รู้ว่าใครจะร้องมากกว่าใคร อิอิ หยุดร้องได้แล้วนะ ยิ้มดีกว่า
8 พฤษภาคม 2551 15:02 น. - comment id 847681
เสียงขลุ่ยหวนครวนครางกลางสายฝน น้ำตาหล่นหลั่งรินสิ้นความหวัง เมื่อความรักจากไกลให้จาบัลย์ คอยชักวันฝนเป็นใจไร้น้ำตา
8 พฤษภาคม 2551 15:05 น. - comment id 847683
เศร้าจัง น้องพิมจ๋า
8 พฤษภาคม 2551 15:45 น. - comment id 847687
แก้วประเสริฐ.
8 พฤษภาคม 2551 16:41 น. - comment id 847689
อยากจะลืมใครสักคน เมื่อหยาดฝนพร่างพรมพริ้วมา ...(เพลงฝน ของเบริ์ดกับฮาร์ท) ร้องต่อยังไงงะ พอจะเข้ากันได้ไหม
8 พฤษภาคม 2551 17:30 น. - comment id 847692
มาอ่านกลอนคนงามค่ะ ช่วงหน้าฝน ฝนก็พรำๆอย่าให้พายุเข้าก็แล้วกันเน้อ
8 พฤษภาคม 2551 19:10 น. - comment id 847710
ฝนหนาวสาวครวญ รัญจวนจิต เพ่งพิศ นวลพักตร์ งามหนักหนา ยามพริ้ม ยิ้มเศร้า เคล้าน้ำตา ความเหงา กลับมา อีกคราแล้ว
8 พฤษภาคม 2551 20:09 น. - comment id 847719
เฮ้อ เศร้าใจจัง เลยใครหนอทำน้องสาวคนสวยของพี่เจ็บได้ถึงเพียงนี้
8 พฤษภาคม 2551 20:38 น. - comment id 847723
ยามฝนหลั่งลงมาดั่งฟ้ารั่ว มืดมิดทั่วนภาคราฝนสั่ง สาวคนสวยชอกช้ำตามลำพัง น้ำตาหลั่งแข่งฝนจนอ่อนแรง หากเศร้าโศกเสียใจในรักเก่า น้ำตาเจ้ากลั่นเป็นเลือดฤๅเหือดแห้ง จงถือเป็นบทเรียนราคาแพง เพื่อกล้าแกร่งให้ประจักษ์อีกสักครา ระวังน้ำท่วมโลกเน้อ ทั้งน้ำฝนและน้ำตา
8 พฤษภาคม 2551 21:46 น. - comment id 847734
บรรยากาศนั้น..มันเสร้าเกินบรรยาย ทักทายครับพี่
8 พฤษภาคม 2551 22:14 น. - comment id 847738
รักคนไม่หล่อก็ต้องมานั่งช้ำใจอย่างนี้แหละพิมลองรักคนหล่อดูสิ อาจไม่ดีไปทุกอย่าง แต่หล่อ
แวะมาแซวกันเล่น ผ่านสายฝนในวันเหงา
9 พฤษภาคม 2551 06:58 น. - comment id 847760
อืม..นี่ๆๆๆ..เอาผ้าเช็ดตัวไปเช็ดให้แห้งนะ เดี๋ยวก็ป่วยหรอก..ตากฝนอยู่ได้...แปลกเธอนี่
9 พฤษภาคม 2551 12:17 น. - comment id 847887
ครืน ครืน ฟ้าพาลมมาห่มโลก ให้ไหวโยกแมกไม้ไม่เว้นหน้า เสียงสำแดงแสงประกายแต่ไกลมา อย่างเจิดจ้าวูบวับสับเปลี่ยนกัน ไม่รู้ว่าฟ้าไฉนไม่มั่นคง ไม่รู้ว่าฟ้าประสงค์สิ่งใดนั่น บัดเดี๋ยวร้อนบัดเดี๋ยวฝนร่วงหล่นพลัน ใจไหวหวั่นตามผืนฟ้าคราเปลี่ยนแปลง ที่เหมือนกันกับฉันและท้องฟ้า คือเวลาฟ้าหลั่งสั่งกรรแสง เป็นเวลาเงียบเหงาและโรยแรง ได้ถ่ายเทสิ่งแสลงให้สิ้นไป
9 พฤษภาคม 2551 12:22 น. - comment id 847892
ฝนมาอีกทีจะออกไปยืนตากฝน ให้น้ำฝนกลบรอยน้ำตา..ที่รินไหล จะได้ไม่ต้องให้ใครๆได้มองเห็น
9 พฤษภาคม 2551 12:41 น. - comment id 847901
เป็นแฟนกลอนมานานแล้วคะ ชอบกลอนสะเทือนอารมณ์จังเลย เขียนได้ดี พี่หนุ่มน้อยเค้าก็ตอบได้ดีจัง ชอบทั้งคู่เลย
9 พฤษภาคม 2551 17:17 น. - comment id 848011
เค้าบอกว่าฟ้าร้องไห้ออกมาเป้นน้ำฝน อยากรู้นักฟ้าที่เบื่องบน ต้องมาร้องไห้เพราะใคร
9 พฤษภาคม 2551 22:50 น. - comment id 848122
1..ขอบคูณคุณวัฒน์คะที่เข้ามาเยี่ยมเยือนสม่ำเสมอ
2...ดีคะคุณกานต์..กลอนเราเพราะจังคะ
3..เจ้าคะพี่ฝนโคลอน..อิอิ..รูปสวยมากคะขอบคุณมากคะ
5...ดีคะคุณตามน..คนหัวอกเดียวกัน..
7...ดีเจ้าคะป้าจ๋า...คิดถึงคะ..เวลาฝนตกนี่มันเหงาจับใจกับอดีตที่ลืมไม่ลงจริงคะ
8....ดีคะคุณลุงแก้ว...แหมแวะมาชมพิมอีกแระ..อิอิ..กลอนลุงงามมากมายคะ...
ขอบคูณบทกลอนของพี่สาวคะ พิมดีใจนะคะที่พี่เข้ามาอ่านงานพิม และก็ตามอ่านงานพี่ดอกแก้วทุกชิ้น สักวันพิมคงมีสาระแบบพี่มั้งคะ..
9 พฤษภาคม 2551 23:16 น. - comment id 848130
ภาพความหลังเมื่อครั้งยังชื่นรัก มาทายทักแจ่มชัดแม้เลยล่วง กลุ่มผองเพื่อนรู้ซึ้งถึงคู่ควง ทั้งหวงห่วงเพียงเธอเฝ้าเปรอปรน บุญหรือกรรมนำเรามาพานพบ ได้อิงซบเคลียไหล่ในม่านฝน ตะลอนเที่ยวขึ้นล่องกันสองคน หวังกันว่าคงไม่พ้นคู่เคียงครอง สรรพสิ่งอันใดในโลกหล้า จะแกร่งกล้ายิ่งกว่ารักของเราสอง สัจจธรรมแห่งชีวิตควรคิดตรอง ไม่จีรังเรืองรองนิรันดร์กาล ฤดูเปลี่ยนแปรผันเลยผ่านพ้น หัวใจคนขัดเขินเกินประสาน รักร้างลาเหมือนดอกไม้ได้เบ่งบาน ไม่ทนทานแห้งโหยต้องโรยรา เมื่อสายฝนหล่นพรมใจซมเศร้า นั่งหงอยเหงาอยู่เดียวเปลี่ยวผวา หยาดน้ำฝนล่วงหล่นปนน้ำตา เธออาจหวนคืนมาตั้งหน้าคอย.... น้ำตารินยิ่งกว่าสายฝน อิอิ
10 พฤษภาคม 2551 09:25 น. - comment id 848247
22..ขอบคุณคะคุณฤกษ์..บทกลอนที่ไพเราะ เป้ฯอย่างนั้นจริงด้วยสิคะ ไอ้ความเจ็บนี้ไม่หายไปไหนเลย
10 พฤษภาคม 2551 12:59 น. - comment id 848283
กิ่งโศก ก้อรอสายฝน ล้างใจอยู่นะครับ คุณพิมญดา... เข้ามาอ่านบทกลอนเพราะๆ เศร้าๆๆ อะนะ
14 พฤษภาคม 2551 22:43 น. - comment id 849930
พิมญดาหลั่งน้ำตากลางสายฝน หวังให้ฝน ล้างใจตน ให้หมดได้ ฝนนั่นแหละจะทำให้ช้ำใจ สิ่งช่วยได้ ล้างด้วยใจของพี่เอง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
