คน บางคนชะตากรรมกำหนดไว้ ยาก เท่าไหร่จะหลุดไปจากสิ่งนั้น จนนานเท่าไหร่จะถึงวันแห่งความฝัน ทนอีกกีวันที่ผันผ่านได้ลืมตา สู้ กระเสือกกระสนดิ้นรนกับชีวา ดิ้นรนดั่งปลาในสายน้ำที่เหือดแห้ง หวังหวังฝนหลังไหลพอได้มีแรง เพื่อสายนำเหือดแห้งได้รินไหล ลืม ความเหนื่อยล้าเมื่อคิดถึงวันสดใส ตาสองประกายด้วยความหวัง อ้าปาก ร้องตะโกนก้องเมื่อถึงวันนั้น ได้ดังฝันผันผ่านทุกยากลำบากกาย