ฟังเสียงไก่ขัน ยามตะวันขึ้นขอบฟ้า ร่ำร้องสกุณา บินถลาด้วยความหวัง เวลาทินาคม ยังสุขสมมีพลัง น้ำค้างยังคงพร่าง วะวับแวมแต้มดอกใบ จวบจนทินาวสาน ราตรีกาลช่างหลงใหล กลิ่นหอมยั่วยวนใจ เสียงเพรียกไพรแห่งพงพฤกษ์ บัดนี้วิปโยค ภาวะโลก-ร้อนบ่อนทำลาย ไก่ขันตะวันสาย แดดเหลืองลายให้ลุ่มลึก สายวสันต์อันชุ่มฉ่ำ กลับกระหน่ำโปรยแผ่นผลึก ส่งเสียงสะอื้นสะอึก ในยามดึกกลับวังเวง มนุษย์ทำลายโลก จึงต้องโศกทุรวรรณ ทมิฬในถิ่นชั้น โลกจำนรรจ์โดนข่มเหง ความโลภละโมบนำ ธรรมชาติโดนละเลง หยุดเถิดจงกริ่งเกรง เพื่อบทเพลงบทต่อไป.
อิงภู 1 พ.ค. 2551 10:39 น. - ID 114696 
2847
1
0
1 พฤษภาคม 2551 17:31 น. - comment id 845203
สวัสดีค่ะ ต้องช่วยกันคนละไม้ละมือค่ะ หยุดโลกก่อนที่โลกจะหยุดเรา
1 พฤษภาคม 2551 23:52 น. - comment id 845303
มนุษย์เอย....พวกเจ้าทำร้ายโลกนี้มานานแล้ว... นี่ก็ได้เวลาที่ธรรมชาติจะเอาคืน หึ หึ หึ หึ หึ
2 พฤษภาคม 2551 15:31 น. - comment id 845427
ขอบคุณครับพี่ช่อ สวัสดี คุณDarkness_Hero ที่มาร่วมแจมครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
