บางกลีบขาวจะพราวแย้ม ไปแตะแต้มแรมคืนให้ชื่นฟ้า ประดับสรวงแทนดอกดวงดาริกา รัญจวนพากลิ่นฉ่ำห้วงรำพึง พลิ้วพลิ้วลมโลมดอกดั่งหยอกเย้ย แผ่วแผ่วย้ำรำเพยผ่านคราวหนึ่ง ฤาอาจลบเลือนพรากจากคำนึง น้อยในซึ้งกลีบขาวอันพราวนวล ดั่งว่าสุขจะเลือนผ่านลานกลีบแก้ว ลับลาแล้วกลิ่นชื่นมิคืนหวน โศกสายลมแผ่วค่ำร่ำร่ำครวญ ราวรัญจวนจักสิ้นกลิ่นรำพัน เจ้าทิ้งร่วงกลีบผ่องกองเป็นซาก บอกโลกฝากเรื่องราวเหน็บหนาวฝัน ท่ามกระแสโศกชื่นแห่งคืนวัน ฤาเร้นรอยจาบัลย์ห้วงชีวิต บางกลีบขาวอันพราวแย้ม วางแตะแต้มเวิ้งฝันอันสถิต มนต์ใดจะกล่อมเห่เนรมิตร ข้าจักน้อมอุทิศแด่โลกงาม .............................. โดยคำ ลานเทวา
ลานเทวา 18 เม.ย. 2551 21:02 น. - ID 114333 
1038
1
0
18 เมษายน 2551 22:24 น. - comment id 840439
เป็นกลอนที่ดีจริงๆ น่ะครับ
19 เมษายน 2551 10:54 น. - comment id 840562
กลีบดอกขาวพร่างพราวราวพรมแพร เผยให้เห็นแก่นแท้แห่งโลกหล้า แม้งดงามดั่งดวงดาริกา ก็มีวันโรยราลงแต้มดิน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
