ไหมแก้วสีฟ้าคราม

18 เมษายน 2551 20:08 น. - comment id 840356

แด่ คุณแก้วประเสริฐ
       เป็นไปตามกฎ ไตรลักษณ์  อนิจจัง ทุกขัง
       อนัตตา
       ทุกสิ่งทุกอย่างต้องมีการเปลี่ยนแปลงค่ะ
       ในปัจฉิมวัยของคุณแก้วประเสริฐขอให้
       มีสุขภาพแข็งแรง  และแต่งกลอนเพราะเพราะ ให้น้องๆอ่านค่ะ

กชมนวรรณ

18 เมษายน 2551 20:14 น. - comment id 840359

สวัสดีค่ะครูแก้ว รันเคยได้รับโทรเลข จากพี่ชายสองครั้ง ในชวิต ยังจำได้ ข้อความสั้นๆ ซองสีเขียวอ่อน ยังจำได้ดีค่ะ เก็บไว้ในความทรงจำนะค่ะ นับถือเสมอค่ะ

ช่ออักษราลี

18 เมษายน 2551 20:40 น. - comment id 840368

สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว

โล่งไปค่ะ อ่านชื่อกลอนใจหาย
ที่แท้เรื่องโทรเลขเองค่ะ
คุณครูแก้วคงสบายดีนะคะ

พิมญดา

18 เมษายน 2551 21:44 น. - comment id 840414

คุณลุงแก้วคะ..น่าทึ่งจัง

ไร้อันดับ

18 เมษายน 2551 22:15 น. - comment id 840437

 ลุงแก้วครับ
รับหลานคนนี้สักคน
น่ะครับ 
อ้อ ขอยืนไว้อาลัย
ด้วยคนครับ

โอเลี้ยง

18 เมษายน 2551 22:50 น. - comment id 840449

 ผ่านมาแล้ว ผ่านไป

แต่หัวใจเรายัง..คิดถึง

สวัสดีค่ะ คุณแก้วประเสริฐ

การัณยภาส

18 เมษายน 2551 23:07 น. - comment id 840459

สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว
มาอ่านกลอนไพเราะๆตามเคยค่ะ คุณครูสบายดีนะคะ

ครูพิม

19 เมษายน 2551 09:59 น. - comment id 840548

สวัสดีค่ะ ลุงแก้ว...

โลกเปลี่ยนไปแล้วค่ะลุง...
สบายดีนะคะ..

ไหมไทย

19 เมษายน 2551 11:44 น. - comment id 840583

หมดยุคเก็บไว้เป็นตำนาน
เพื่อนกล่าวขานกาลก่อนเคยมีใช้
แต่ตอนนี้กาลเปลี่ยนหมุนเวียนไป
ของชิ้นใหม่ในยุคต้องทันการณ์

เก็บไว้เป็นอดีต
แต่ไม่แน่ว่าอาจมีการนำมาใช้อีก

จิตรำพัน

19 เมษายน 2551 12:12 น. - comment id 840607

สวัสดีค่ะคุณครูแก้วประเสริฐ 

    ทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ  ...  คำนี้ยังคงเป็นสิ่งที่ยืนยง
อากาศร้อนๆ แบบนี้  ครูดูแลตัวเองด้วยนะคะ
ดื่มน้ำเยอะๆ  จะได้คลายความร้อนในตัวให้น้อยลงด้วยค่ะจิตรำพัน

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 12:24 น. - comment id 840617

คุณ ไหมแก้วสีฟ้าคราม

         ครับมันเป็นกฏไตรลักษณ์ในทุกๆสิ่งทุกๆอย่าง
ที่ผมเขียนไว้นี้เพื่อจะได้รำลึกไว้เป็นกลอนแปด
เพราะตั้งแต่ผมเรียนหนังสือจากโรงเรียนกรมไปรษณีย์
โทรเลขจนจบ เพราะต้องการทำงานเป็นหลักแหล่ง
ด้วยการเรียนสมัยก่อนเรียน 2 ปีก็ฝึกงานและบรรจุ
เป็นข้าราชการในกรมไปรษณีย์โทรเลข ชั้นจัตวา
ระดับ 2 เงินเดือน 550 บาท สมัยนั้นสามารถซื้อ
ทองได้ บาทกว่าๆ จำได้เดือนแรกผมให้เงินพ่อ
แม่ก่อนแล้วไปซื้อทอง ซึ่งรวมค่ากำเหน็จแล้ว
ราคา 450 บาท สมัยนั้นค่าของเงินสูงมากครับ
การเปลี่ยนแปลงไปตามยุคก้าวหน้าเรื่อยๆจน
ถึงปัจจุบัน การทำงานนั้นสมัยก่อนทำงานด้วย
สัญญาณ "มอร์ส" เกือบหมดและอาจารย์สมาน
บุญญรัตน์พันธุ์ ได้ดัดแปลงเครื่องพิมพ์ดีดให้
มาเป็นเครื่องในการใช้รับส่งโทรเลข ในสมัย
นั้นเรียกว่า "ไอ้โม่ง" ขายความคิดอ่านนี้ให้
รัฐบาลไทยแต่ไม่ยอมรับจึงนำไปขายยังต่าง
ประเทศได้ ใช้มาเกือบทุกๆประเทศ ความคิด
อ่านนี้ทำให้คนไทยภาคภูมิใจมากครับ เมื่อ
นั้นก็เริ่มต้นเปลี่ยนยุคใหม่ หันมาใช้ไอ้โม่งหรือ
ที่เรียกกันว่า "โทรพิมพ์" การทำงานจะปรุเป็น
แถบก่อน คิดว่าคุณทันแน่นอน ที่พวกรถไฟ
ใช้อยู่ โดยเก็บข้อมูลเป็นแถบแล้วป้อนเข้าเครื่อง
ส่ง  ไปยังปลายทางทางเครื่องรับ  สมัยนั้นการ
เรียนจะเน้นทางสัญญาณมอร์สเป็นหลักสำคัญ
แม้แต่การสอบเลื่อนขั้นก็นำเอาวิชานี้เป็นข้อสอบ
ด้วยครับ เราเรียกว่า "ซิกแนล" คือมี คันเคาะ
ที่เรียกว่า "คีร์" เป็นตั้วเคาะส่งไปยังปลายทาง
เครื่องรับเรียกว่า "เซาร์เดอร์" อยู่ภายในโกร่ง
ไม้เพื่อมิให้เสียงกระจายไปให้เฉพาะคนรับฟัง
เท่านั้น คนจะนั่งทำงานเครื่องสัญญาณมอร์สได้
นั้นจะต้องเป็นผู้ชำนาญและสามารถแยกจิตออก
เป็นสองได้หมายความว่า หูฟังเสียง ใจแปล มือ
เขียนข้อความพร้อมกัน ผมจำได้ว่าสมัยทำงาน
นั้นสามารถอมคำสัญญาณได้แยะ ทำงานไปสามารถ
คุยกันได้ครับ เรียกว่าเสียงนั้นจะรัวสั่นระริก
ก้องห้องทำงานกันไปหมดครับ ซึ่งทางกองทัพเรือ
ยังให้เรียนรู้สัญญาณมอร์สประกอบด้วยยังอยู่
ครับแม้นจะมีวิทยุทันสมัยก็ตามยังต้องเรียนอยู่
หากจำไม่ผิดนะครับ  เรียกว่าต้องอาศัยความ
ชำนาญประกอบอย่างมาก เพราะคนเคาะสัญญาณ
ต่างคนต่างเคาะบางครั้งสัญญาณเกิน เราเรียกว่า
ขีดและจุดตามตำราที่กำหนดไว้  นี่แหละครับ
คือการทำงานสมัยก่อนของโทรเลข เพราะเครื่อง
โทรพิมพ์ราคาแพงประกอบที่ญี่ปุ่นนำมาใช้
ในเมืองไทยไม่กี่เครื่องหรอกครับ นอกนั้นใช้
สัญญาณมอร์สเป็นหลักใหญ่  คนที่จะเข้ามาทำ
งานที่ทำการโทรเลขกลางได้นั้นคือบุคคลที่สำเร็จ
การศึกษาจากโรงเรียนกรมไปรษณีย์โทรเลข
นับเป็นร้อยคนแต่จะเข้ามาทำงานที่นี่ได้ต้องมี
คะแนนลำดับจากที่ 1-10แต่ไม่เกิน 30คนเท่านั้น
ถึงจะถูกคัดมาทำงานที่ทำการโทรเลขกลางได้
พูดถึงโทรเลขกลาง เป็นศูนย์การรับส่งโทรเลข
ทั่งประเทศมีคนนับเป็นร้อยๆคนครับ นี่ผมย้อน
อดีตเขียนไว้ที่นี่เพื่อให้คนสมัยใหม่รับรู้ว่าการ
ทำงานด้านโทรเลขยากแค่ไหน การรับส่งสัญญาณ
มอร์สนั้นต้องรวมถึงภาษาไทยและต่างประเทศด้วย
   ผมภาคภูมิใจมากในการรู้สัญญาณมอร์สมาก
เพราะน้อยคนจะได้เรียนรู้  แม้ปัจจุบันนี้ผมเอง
ก็ยังสามารถรับส่งได้อยู่ครับ  กาลเวลาเปลี่ยน
แปลงไปเรื่อยๆดังกลอนที่ผมเขียนมา อ้อลืมไป
หากจำไม่ผิด สัญญาณมอร์สนี้มาจากสัญญาณควัน
ที่คนสมัยก่อนคิดค้น คือนาย มอร์ส ชาวอเมริกัน
ครับ   เพื่อกันลืมและให้คนสมัยใหม่ได้รับรู้
จึงได้อธิบายคร่าวๆครับ  ขอบคุณที่ห่วงใยครับ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 12:31 น. - comment id 840622

คุณ กชมนวรรณ

      ที่บอกมาผมเข้าใจว่าเป็นโทรเลขจากเครื่องโทรพิมพ์
ครับ หากเป็นโทรเลขที่รับจากสัญาณมอร์สแบบพิมพ์
มีสองชนิด หากเป็นแบบพิมพ์เขียวก็จะส่งถึงผู้รับ
โทรเลข 
หากเป็นแบบพิมพ์สีแดงจะเป็นโทรเลขผ่าน
ใช้เป็นที่สังเกตุของเจ้าหน้าที่ครับ หากเป็นกระดาษ
สีขาวหมึกสีดำคือทางเครื่องโทรพิมพ์ครับ
หากเป็นลายมือเขียน เป็นโทรเลขจาก
เครื่องสัญญาณมอร์สครับ
ตอนนี้ไม่มี
แล้วกระมังนับแต่วันที่ 30 เมษายนพศ.2551นี้
ควรเก็บไว้เป็นที่ระลึกต่อไปหายากจะไม่มีอีก
แล้วครับ รักเสมอ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 12:37 น. - comment id 840625

คุณ ข่ออักษราลี

   สวัสดีจ้า  ที่เขียนไว้เพื่ออำลาอาลัยต่องานวิชาชีพ
ของครู ได้ถูกยุบไปเสียแล้ว ผมทำงานตั้งแต่สัญญาณ
มอร์สเป็นหลักครับ  อ้อลืม ขอเสริมอีกนิดสัญาณมอร์ส
แบ่งเป็นสองชนิด คือ สัญญาณซิกแนลและสัญญาณ
วิทยุ ทั้งหมดคือการรับส่งโทรเลขทั้งสิ้นแยกเป็น
ในประเทศและต่างประเทศครับ ในประเทศใช้
สัญญาณซิกแนล ต่างประเทศใช้สัญญาณวิทยุ
การรับส่งเหมือนกัน เพียงแต่ความถี่นั้นสัญญาณ
ซิกแนลรวดเร็วกว่า ส่วนสัญญาณวิทยุจะช้ากว่า
คือเรียกว่า สัญญาณยึดยาวครับ  รักเสมอ

              แก้วประเสริฐ.

ผู้หญิงมือสอง

19 เมษายน 2551 12:37 น. - comment id 840626

เหลือเป็นความทรงจำอันล้ำค่า..

ให้ลูกหลานเราได้ทึ่งในความสามารถของบรรพชน

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 12:39 น. - comment id 840629

คุณ  พิมญดา

        ครับน่าทึ่งจริงๆครับ นำเสียงมาเป็นอักษรไป
ยังปวงชนครับ ขอบคุณครับ

                แก้วประเสริฐ.

Silver Snitch

19 เมษายน 2551 12:41 น. - comment id 840632

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 12:44 น. - comment id 840638

คุณ ไร้อันดับ

        ยินดีมากครับที่ให้ความรักใคร่แก่ผม ผม
ไม่ขัดข้องหรอกครับกับดีใจและภูมิใจมากครับ
หากมีอะไรให้ผมช่วยเกี่ยวกับกลอนถามมาได้
เลยครับ ขอบคุณที่ร่วมอาลัยในเหตุการณ์ประวัติ
ศาสตร์นี้ไว้ครับ ขอบคุณ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 12:57 น. - comment id 840642

คุณ โอเลี้ยง

         สวัสดีครับ  ใช่แล้วครับถึงเป็นอดีตไปแต่
สำหรับผมเป็นอดีตแห่งความภาคภูมิใจครับ ขอบคุณ

              แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 13:01 น. - comment id 840645

คุณ การัณยภาส

        สวัสดีจ้า มันคืออดีตของผมครับได้ข่าวมาก็
จึงเขียนไว้เพื่อนึกถึงจะได้อ่านครับ ขอบคุณใน
ความห่วงใยครับ

             แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 13:20 น. - comment id 840646

คุณ ครูพิม

       ใช่แล้วครับย่อมเปลี่ยนแปลงตามโลกาภิวัฒน์
รุดหน้าไปเรื่อยๆ  แต่นี่เป็นสิ่งหนึ่งต้องจารึกไว้ใน
ประวัติศาสตร์ชาติไทย เพราะโทรเลขนี่ก่อกำเนิด
ในสมัย รัชกาลที่ 5 จวบจนถึงวันที่ 30 เมษายนศกนี้
จะถึงกาลอวสาน อันที่จริงผมค้นหาเครื่องมือสัญญาณ
มอร์สพร้อมอุปกรณ์ไม่พบนั้นจะลงไว้ให้ชม ได้เพียง
แค่เครื่องโทรพิมพ์ยุคใหม่ครับ แต่ก็จบสิ้นแล้ว
ขอบคุณในความห่วงใยครับ

            แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 13:23 น. - comment id 840647

คุณ ไหมไทย

       ครับคงจะจารึกไว้ในประวัติศาสตร์ไทยเกี่ยว
กับโทรเลขครับ การนำมาใช้ทางทหารยังรักษาไว้
ครับในเรื่องสัญญาณ "มอร์ส"ครับ ซึ่งจำเป็นอย่าง
ยิ่งครับ ขอบคุณ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 13:25 น. - comment id 840648

คุณ จิตรำพัน

         สวัสดีจ้าศิษย์รัก ทุกอย่างย่อมเปลี่ยนไปตาม
พจนะพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสมอ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และ
ก็ดับไป ครับ ขอบใจมากจ้า

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 13:32 น. - comment id 840651

คุณ ผู้หญิงมือสอง

            ครับคงเหลือไว้แค่ความทรงจำเท่านั้นเอง
ต่อไปคนจะลืมและทราบได้จากการบันทึกเกี่ยวกับ
โทรเลขที่เริ่มก่อตั้งในสมัย ร.5 และมาสิ้นสุดลง ยัง
ดีนะครับที่คุณยังสามารถนำไปเล่าขานให้ลูกหลาน
ได้รับฟังไว้ และภูมิใจที่ยังทันเหตุการณ์ที่สิ้นสุดลง
และในวันที่ 30 เมษายน พศ.2551 นี้จะมีการจัดงาน
อำลาการโทรเลขไทย ที่ห้องโถง ตึกไปรษณีย์ไทยเก่า
ที่บางรัก ครับ หากพนักงานโทรเลชกลางท่าน
ได้เผื่อผ่านมาอ่านขอเชิญไปร่วมงานได้ครับ
รวมถึงนักกลอนทุกๆท่านด้วยนะครับขอเชิญครับ
ซึ่งผมไม่ได้เป็นเจ้าภาพหรอก  หากต้องการจะ
พบปะสังสรรค์กับ "แก้วประเสริฐ"  ซึ่งไม่ค่อยจะ
ไปงานใดๆบ่อยนัก  ก็จะได้พบกันนะครับ ที่
ห้องโถงใหญ่ตึกทำการครับ ขอเชิญครับ ขอโฆษณา
มานะที่นี้ด้วยครับ และสำหรับคนที่ยังไม่เคยไป
สถานที่แห่งนี้ก็จะเห็นพระบรมฉายาลักษณ์ซึ่ง
ก่อตั้งมานานนับร้อยปีได้ครับ ของรัชกาลที่ 5
ด้วยครับเป็นรูปแสตมป์หล่อด้วยปูนงดงามมาก
ครับ ซึ่งได้รับการอนุรักษ์ไว้ให้อนุชนรุ่นหลัง
ได้ศึกษาครับ ขอเชิญครับ ขอบคุณ

               แก้วประเสริฐ.

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 13:39 น. - comment id 840653

dear silver snitch

      This is past time  telegraph of thailand and
close in 30 april  miss & take care you

              kaewprasert

อรุณสุข

19 เมษายน 2551 17:27 น. - comment id 840697

 ได้ความรู้เพียบเลยครับคุณลุงแก้ว
ที่อธิบายมาบางอย่างเห็นเพิ่งเคยได้ยินนี่แระ..

ขอบคุณที่มาย้ำความทรงจำเก่าๆ..ครับ

แก้วประเสริฐ

19 เมษายน 2551 21:47 น. - comment id 840814

คุณ อรุณสุข

       ครับผมเองก็เขียนโดยการทำงานเป็นปัจจัย
แหละครับ  เพราะต่อไปจะไม่มีใครทราบนอกจาก
จะไปอ่านประวัติโทรเลขเท่านั้น การเรียนสัญญาณ
มอร์สนั้น เขาอาศัยขีดและจุดเป็นการฟังเสียงสัญญาณ
ครับหากเคาะนานหน่อยก็เป็นขีดหากเคาะเบาๆสั้นๆ
ก็เป็นจุด  เช่น ก. นั้นคือ ขีด ขีด จุด ครับคืออักษร
ตัวก.เป็นต้นครับ หรือภาษาอังกฤษก็เหมือนกัน
เช่นตัว A นั้น คือ จุดและขีดครับคืออักษร จน
ครบพยัญชนะทั้งหมด 
รวมทั้งสระทั้งหมด
ด้วยนะครับเป็นสัญญาณทั้งสิ้น
แต่ของไทยเรานั้นเขาจะ
ใช้ตัวแทน เช่น ตัว ด. หรือตัว ฎ แทนกันได้ครับ
ทำนองเดียวกัน นี่คือลักษณะของสัญญาณมอร์ส
คนรับสัญญาณต้องแปลให้ถูกต้องส่วนใหญ่จะใช้
วิธีการอมคำนั้นก่อนแล้วค่อยเขียนตัวอักษร
        ต่อไปในวันข้างหน้าการทำงานนั้นจะไม่ค่อย
มีใครรู้อีกแล้ว หากเขาเขียนประวัติก็คงไม่
อธิบายให้ทราบ ขอบคุณมากครับ

         แก้วประเสริฐ.

แป้งป่วน

28 เมษายน 2551 14:42 น. - comment id 844077

ไปส่งเป็นที่ระลึกได้นะที่ ที่ไปรษณีย์สาขาซีคอนสแควร์คะ / ไปส่งมาแล้วคะ เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีๆ คะ ส่งตอนนี้  ผู้รับจะได้วันที่ 2 พ.ค. นะคะ