นิราศรถไฟฟ้า

นักสืบ ไร้อันดับ

ออกจากบ้านเดินมาห้าร้อยเมตร
นัดออกเดทกับสาวรุ่นคราวหลาน
 กินก๋วยเตี๋ยวผัดไทยไปสองจาน
เดินหน้าบานพุงโย้แหม!โก้ดี
 
พอมาถึงสถานีที่อ่อนนุช
เกิดสะดุดห้องตั๋วชักกลัวผี
ต้องแลกเงินแลกทองของที่มี
ซื้อตั๋วปีรถไฟฟ้ามาหาเธอ
รถมาถึงสถานีพระโขนง
ยืนตัวโคลงพิงฝาทำหน้าเหรอ
คนชักแน่นไปไหนกันนะเออ!
เกือบจะเรอเพราะจุกเสียดเบียดกันจริง
สถานีเอกมัยใจแทบขาด
ยังคิดวาดฝันไว้ในใจหญิง
เป็นการ์ตูนโดเรม่อนกลัวคนติง
ว่าเหมือนลิงหลอกล่อขอสักตัว
สถานีทองหล่อเคยขอร้อง
เสียงของน้องคลื่นเหียนเคยเวียนหัว
เสียงก็ดังบ่นก็มากยังหวาดกลัว
ใจระรัวกลัวช้ำน้ำคำแปร
สถานีพร้อมพงษ์เคยลงแขก
ช่วยกันแบกคนเจ็บไปเย็บแผล
เจ็บไม่มากแต่อยากจะดูแล
เพราะดวงแดโดดเดี่ยวเปลี่ยวประจำ
สถานีอโศกโลกสลด
แต่ไม่อดมีกินจนอิ่มหนำ
เมื่อวานซืนกินปูม้ากะส้มตำ
สุดระกำตำเหงือกเสียเกือบตาย
สถานีนานาว่าเคยคบ
แขกสยบตาคมสมดังหมาย
แต่คบไปไม่เท่าไรใจแทบวาย
เกือบโดนขายไปขุดบ่อท่อน้ำมัน
สถานีเพลินจิตเคยคิดชอบ
ยังเคยตอบดวงสุดาว่าน่าขัน
รูปร่างน้องใหญ่กว่าไม้จิ้มฟัน
พี่เคยฝันยังผวาแทบลาไกล
สถานีชิดลมคงสมคิด
ถึงมิ่งมิตรคิดว่าจะบ้าไหม
คิดไม่ออกกรอกหัวมั่วมั่วไป
คิดอะไรคิดถึงน้องของพี่ยา
พอมาถึงสถานีที่สยาม
แม่คนงามรอพี่ที่ไหนหวา
คงชะเง้อแลเหลียวเปลี่ยวอุรา
น้องคงมารอพี่ที่นี่เอย....
           ...............
          (ไร้อันดับ)