อดทนไว้.....

ทรายกะทะเล

เคยมั้ย ........
บางทีโอกาสมาถึง เราทุ่มสุดตัวทำงาน ทั้งๆที่ก็มีลูก มีพ่อมีแม่
คิดกาลไกลว่า สักวีน จะต้องมีปัญญาเลี้ยงตัวเองอยู่รอดได้เอาพ่อแม่มาอยู่ด้วยกับลูกๆ
แต่บางทีนะ ความพยายามที่เกิดอยากทำงานขึ้น ก็กลับกลายมาเป็นการมีมีอุปสรรคทั้งหลาย มากมาย โดยที่คนบางคนไม่เห็น แล้วเค้าก็คว้า สิ่งที่เราคิดไปทำเอง
ไม่น่าเชื่อนะว่ามีคนแบบนี้ แต่เป็นเรื่องจริง
ก็ได้แต่ภาวนานะ ไม่ขอฝันอีกว่าอะไรจะเกิด ภาวนาว่าสักวันหนึ่งสิ่งที่ตั้งใจไว้จะเป็นจริง
แปลกนะ....
เราช่วยคนอื่นได้ ทุกคน แม้นกระทั่ง สุนัขที่คลอดลูกไม่ได้เราก็ช่วยทำคลอดให้ได้เพราะเห็นจากแม่ที่มีเมตตาจิต รักสัตว์เลี้ยงที่ซื่อสัตย์ พ่อกับแม่เราเป็นคนดีเราเอาบรรทัดฐานจากหนังสือการทำตนให้เป็นประโยชน์มาวัดนะ
เสียดาย......เหรอ ก็ไม่ใช่นะ เพราะ สิ่งที่เรากำอยู่ในมือ บางครั้งก็มีคน มารุมล้อมทำร้ายเรา แล้วเอาไปครอบครองแต่ผู้เดียว
ไม่น่าเชื่อ.....
หากสวรรค์มีตา...
ได้โปรดเห็นว่า  สิ่งศักดิ์สิทธิในดลกนี้ ไม่ทิ้งคนดี........ที่อดทน และเคยที่จะทนอดมามาก ไม่สบายก็ต้องทำงาน คนภายนอกอาจเห็นว่า เรามีควาสุขดีนะ
แต่หารู้ไม่ว่า อะไรที่อยู่ในสมอง ต้องมีอะไรทำอีกมากมาย............
เมื่อไหร่ อุปสรรค จะหมดไปซะทีนะ เราไม่เคยไปยุ่งกับใครก่อน มีแต่คนชอบมา ระรานเรา ทิ่มแทงข้างหลัง และหักหลัง
ทำไมต้องมาเปรียบกันด้วยในเมื่อเวลาเกิด วันเดือนปี ก็ไม่มีใครที่จะตรงกันเสมอไป อย่าลืมว่าทุกคนไม่มีใครดีร้อย%แต่จะให้ อดทนไว้อย่างนี้.......คงเหมื่อนโดนดซ่ล่ามอยู่ตลอดเวลา ทั้งร่างกายและจิตใจ
เมื่อไหร่ที่ทนไม่ไหว ...หากโชคดีไป ก็คงมีคนมาเอาดซ่ออกไปแล้วให้เราได้มีโอกาสทำในสิ่งที่เราอยากทำ
หรือหากโขคร้าย
ก็คงตายคาโซ่ที่ผูกติดอยู่กับใจและกาย แล้ว ตายทั้งเป็นกระมัง................