** กึ่งกาลรอคอย ** แสงสูรย์ลับฟากฟ้าคราเปลี่ยนสี เพียงราตรีแห่งถวิลจินต์หวนหา ซากใยเหลือคลุมเคล้าผ่านเข้ามา สิ่งปรารถนาพบเห็นเร้นเช่นเดิม มาดแม้นฤทัยใฝ่ปองครรลองลับ แสงระยับฟากฟ้าช่วยมาเสริม หลงฝากไว้ในกาลสรรค์เพิ่มเติม แรกฮึกเหิมมากน้อยห้วงร้อยใจ จนวันเปลี่ยนเวียนพ้นปนเปติด ความลึกคิดเฝ้าหวนล้วนสดใส แฝงมึนม่านผ่านเย้าเคล้าภายใน ซาบซ่านไว้พะวงตรงหมายปอง ซึ้งฝากเสี้ยวความคนึงพึงลาจาก คงหมดซากสู่สลายแม้นใฝ่สนอง เหลือสวยงามผ่านพลิ้วปลิวใยยอง ผ่องเรืองรองเพียงฝันพลันลอยลม อนิจจาโอ้ความหวังสร้างรำลึก ปั่นป่วนนึกห้วงฤดีแสนทวีขม แลรอบกายผ่านแฝงแห่งระทม คล้ายเงื่อนปมลงเก่าเฝ้าใจลอย เหลือบแลสิ่งรัญจวนที่ล้วนสถิต มาคอยปลิดดุจดาวเฝ้าล่วงผล็อย แม้แต่เดือนยังเสี้ยวเปลี่ยวใจคอย แสนละห้อยสะท้อนห้วงล้วงฤดี แม้นวันคืนเปลี่ยนไปไม่กลับหวน เฝ้ารัญจวนความหลังครั้งโฉมศรี เอื้อนสำเนียงผ่านโอษฐ์โสตราตรี แว่วเปรมปรีดิ์ฝากเดือนเสมือนจำ บัดนี้หนอกาลผวนชวนคนึงฝัน ความแปรผันแสนยากจากงามขำ เพียงหลงคอยสร้างไว้ในเงื่อนงำ มาดแม้นช้ำนับกาลพลันสูรย์ลับ. *** แก้วประเสริฐ. ***
29 มีนาคม 2551 09:39 น. - comment id 827453
คุณ เพียงพลิ้ว หลานกานต์สาวๆนั้นก็คือพวกในเวปฯนี่ แหละสร้างจินตนาการสำหรับเขียนกลอนจ้ารักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 มีนาคม 2551 09:36 น. - comment id 827903
คุณ ช่ออักษราลี ไม่ได้คิดถึงใครเป็นส่วนตัวหรอกจ้า เห็นหนุ่มสาวเขาจู๋จี๋กันก็คิดถึงอดีตด้วย และที่คิดถึง ก็คือศิษย์ที่ผมแนะนำไว้ว่าเดี๋ยวนี้เก่งๆกันแล้ว ให้รู้สึกภาคภูมิใจมาก เท่านั้นเองแหละจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
27 มีนาคม 2551 16:05 น. - comment id 835188
สวัสดีค่ะ คุณครูแก้ว คิดถึงใครอีกแล้วค่ะ ช่างคิดถึงได้งดงามจริงๆค่ะ
27 มีนาคม 2551 16:19 น. - comment id 835196
มาแอบดูสาวบ้านคุณลุงค่ะ
27 มีนาคม 2551 16:50 น. - comment id 835210
สวัสดีค่ะ ครูแก้วอย่างน้อยยังมีความทรงจำทีสวยงาม ให้ระลึกอยู่เสมอนะค่ะ นับถือค่ะ
27 มีนาคม 2551 17:28 น. - comment id 835224
คุณลุงคะ..เอารูปพิมมาทามมัยอะ..อิอิ อุตส่าห์ไปแล้วเชียว..หุห ไม่มีคำบรรยายคะ
27 มีนาคม 2551 19:27 น. - comment id 835247
คารวะ ท่านอาจารย์ คำกลอนซึ้ง
28 มีนาคม 2551 02:48 น. - comment id 835319
28 มีนาคม 2551 09:40 น. - comment id 835333
เห็นเค้ามีความสุขก็สุขใจนะคะ.. รอแล้วเค้าไม่กลับทำไงค่ะ..
28 มีนาคม 2551 18:18 น. - comment id 835428
ไม่ต้องคอยนานคะ มาแว้วววววว แอบไปเกเรที่อื่นนิหน่อย แต่ยังคิดถึงบทกลอนเพราะๆเสมอ มีเรื่องต้องเคลียมากมายเลยห่างหายไปนาน ไม่ได้มาแก้ตัวแต่มาบอกว่าไม่เคยลืมนะคะ
29 มีนาคม 2551 09:44 น. - comment id 835499
คุณ กชมนวรรณ สวัสดีจ้า ก็ด้วยการฝึกใช้สมองอย่างสม่ำเสมอ นี่แหละช่วยความจำได้ดีจ้า ทานยา วันท์ ซิค เทเวน ประกอบด้วย ทำให้ความจำเราเสื่อมช้าหน่อย แต่ ต้องทานประจำใช้เวลาหน่อย ทดลองซื้อมาทานดู ซิจ๊ะไม่อันตรายหรอกหมอแนะนำมานะ วันละ 1 เม็ด เท่านั้นเองราคาก็ถูกด้วย รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 มีนาคม 2551 09:50 น. - comment id 835502
คุณ พิมญดา ที่จริงภาพนี้ผมเองไม่รู้ว่าเป็นใครเห็นสวยดี กลมกลืนกับธรรมชาติได้อารมณ์เยี่ยม เก็บจากการ ท่องเที่ยวของคนในเวปฯซึ่งอิมเอามาลงไว้นั่นแหละ การแต่งกายก็เข้ากับธรรมชาติแบบชนบทจ้า หาก เป็นภาพคุณแสดงถึงความงดงามมากเน๊อะ เพราะผม เองก็ชอบสาวประเภทนี้แหละจ้า รักคิดถึงเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 มีนาคม 2551 09:53 น. - comment id 835503
คุณ กันนาเทวี ขอบคุณขอคารวะตอบจ้า กลอนผมมักเป็น กลอนแบบโบราณไม่สมัยใหม่หรอกจ้าเหมือนคน เขียนแหละ อิอิ เขียนนะเขียนได้แต่ไม่ค่อยชอบ ขอบใจมากจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 มีนาคม 2551 09:55 น. - comment id 835504
dear silver snitch Love miss & care you same kaewprasert
29 มีนาคม 2551 10:01 น. - comment id 835506
คุณ มณีจันทร์ เรื่องแบบนี้อยู่ที่หัวใจเราเองแหละจ้า ที่จริง คำว่ารักแท้คือรักที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทนจ๊ะ ของ หรือคนที่เรารัก แม้นจะไม่ได้มาก็ตามหากเขามี ความสุขก็สุขด้วย เขาทุกข์เราก็กังวลด้วย ถึงจะ เรียกว่ารักจ๊ะ คำจำกัดความที่ผมคิดขึ้นไว้ตั้งนาน แล้วคือ ความรัก คือความเข้าใจ เห็นใจ ซึ้งใจ รู้ใจ และเกื้อกูลให้เกียรติซึ่งกันและกัน จ๊ะ ใคร ทำได้ก็จะอยู่กันยึดยาวจนแก่เฒ่า หากเขาร้อนมา เราต้องเย็นไป เราร้อนมาเขาเย็นมา เท่านี้ เองแหละจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
29 มีนาคม 2551 10:07 น. - comment id 835508
คุณ ผู้หญิงมือสอง คนเราย่อมมีธุระส่วนตัวเสมอ การเล่นกลอน คือการระบายอารมณ์ที่ดีที่สุดชนิดหนึ่ง หากธุระเรา ไม่เสร็จก็อย่าเขียนกลอนเป็นอันขาดจะทำให้กลอน เรานั้นขาดหล่นบกพร่องทันที กลอนย่อมจะแข็ง กระด้างตามจิตใจเราไป กลอนที่งดงามต้องอ่อนช้อย ไหวพลิ้วเป็นธรรมชาติ ประดุจใบไม้ต้องลมฉันท์ใด ฉันท์นั้นจ๊ะ คุณเคยเห็นไหมว่ากลอนบางกลอนนั้นแข็งๆ กระด้าง เพราะเหตุจิตใจเขายังไม่พร้อมจะเขียน แต่มาเขียนกลอนเสียก่อนทำให้กลอนย่อม เป็นไปตามอารมณ์ของคนเขียนแหละจ้า ผมเองก็คิดถึงเสมอๆคนเราชอบ พอกันหากหายไปก็ย่อมคิดถึงเป็นธรรมดาจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.