วันแล้ววันเล่า ที่ความเขลาครอบงำลึกล้ำอยู่ มีวัฏสงสารให้ผ่านดู แต่ไม่รู้ควรคิดพินิจใด วันแล้ววันเล่า ที่เปลืองเปล่าดวงจิตยามชิดใกล้ ปล่อยตัวตนหลงผิดลิขิตไว้ ทุกสิ่งไซร้มั่นคงอยู่ตรงนั้น วันแล้ววันเล่า ที่สร้างเงาตามใจจนไหวหวั่น เชื่อมทุกสิ่งโยงใยเป็นไอควัน คอยเสกสรรบนทางไม่ว่างเว้น และวันแล้ววันเล่า ความไม่รู้เยือนเหย้าให้เราเห็น ความไม่รู้หลอมเบ้าให้เราเป็น จึงยากเย็นยิ่งนักจะหักล้าง
ก้าวที่...กล้า 21 มี.ค. 2551 10:28 น. - ID 113638 
2010
7
0
21 มีนาคม 2551 10:30 น. - comment id 833577
โอมมม !! อมิตตะพุทธ (รูปน่ากลัวจริงๆพี่)
21 มีนาคม 2551 10:38 น. - comment id 833579
ชิงชิง 555
21 มีนาคม 2551 10:39 น. - comment id 833580
จุ๊ๆ หักล้างด้วยกฎ 4 ข้อ พอไหวไหมคะ ^_^
21 มีนาคม 2551 10:53 น. - comment id 833582
หึ หึ หึ ! กฎสี่ข้อก็รั้งไว้ไม่อยู่มั้งค่ะ.....ชอบบทนี้จังงงงงงงง......... และวันแล้ววันเล่า ความไม่รู้เยือนเหย้าให้เราเห็น ความไม่รู้หลอมเบ้าให้เราเป็น จึงยากเย็นยิ่งนักจะหักล้าง
21 มีนาคม 2551 11:15 น. - comment id 833593
วันแล้ววันเล่าที่เล่าผ่าน ยังมีสารแก่นจำทำให้คิด ถึงการเกิดมาเป็นชีวิต ครวญพินิจพิจารณาการเกิดมา ได้อย่างนั้นจะไม่เสียซึ่งชาติเกิด รู้ประเสริฐจุดประสงค์ที่ล้ำค่า เกิดมาเพื่อสร้างสรรค์ให้โลกา ก่อนโรยราลับล่วงจากโลกเอย
21 มีนาคม 2551 11:35 น. - comment id 833599
เรียนรู้กันต่อไปนะค่ะ ก้าวที่กล้า ชีวิตคือการเรียนรู้เนาะ สบายดีนะค่ะ
21 มีนาคม 2551 12:07 น. - comment id 833603
เพราะความไม่รู้ เราจึงอยากรู้ เขียนได้ดีครับ
21 มีนาคม 2551 13:48 น. - comment id 833622
ยิ่งไม่รู้ยิ่งทำอย่างหนำจิต หาพินิจสังเกตหลากเหตุผล อวิชชาครอบงำประจำตน ยากหลุดพ้น..ซึ่งอบายที่หมายไกล... ต้องใช้ศีล สมาธิ ปัญญา..ที่เรียกว่า ไตรสิกขา..มาช่วยระงับแล้วมั้งครับ..
21 มีนาคม 2551 14:34 น. - comment id 833633
หน้าส่วนตัว
น้องกานต์
ไม่ได้น่ะ 
น้องรี
นั่นถูกแล้ว คุณภันเต
อืม จะลองคิดอีกที 
คุณรัน
ยังงงงงอยู่เลย 
คุณหมึกมรกต
ได้แรงบันดาลใจจากงานคุณนะ
ขอบคุณ คุณอรุณสุข
ยังสงสัยว่าความว่างที่แท้คืออะไร ^ ขอบคุณ ^ 
21 มีนาคม 2551 16:17 น. - comment id 833647
วันแล้ววันเล่า... คงว่างเปล่าเหงาใจไม่ว่างเว้น คงอ้างว้างร้างเลยเหมือนเคยเป็น ยากหลีกเร้น...วิโยคโชคชะตา...เคาะซาหนิมก่อง คิ คิ คุณก้าวที่...กล้า เขียนได้ดีจังเลยในบทนี้
21 มีนาคม 2551 18:39 น. - comment id 833659
งดงามในภาษา ล้ำค่าในความหมาย ไม่เสียเวลาทีได้อ่าน และไม่เสียเวลา ที่แวะมาบ้านกลอนวันนี้ ปล.เพิ่งทราบจริงๆว่าคุณก้าวที่กล้า เป็นสุภาพสตรี คิดว่าเป็นสุภาพบุรุษ มาโดยตลอด ขอให้มีความสุขครับ
21 มีนาคม 2551 19:57 น. - comment id 833672
อ้าว เพิ่งทราบว่าเป็นสุภาพสตรี แต่กลอนก็เฉียบขาดค่ะ
22 มีนาคม 2551 21:33 น. - comment id 833927
รูปน่ากลัวจัง อิอิ ความอยากรู้ อยากลอง และอยากเห็น ความอยากเป็น อยากมี อยากดีกว่า ความอยากได้ อยากรัก อยากจากลา เข้าครอบงำ ดวงตา หาเห็นธรรม หากปล่อยวาง ว่างเว้น เป็นอยู่บ้าง ก็ปล่อยวาง ว่างไว้ ใช่ครวญคร่ำ ไม่มีของ ของเรา เจ้าจงจำ อย่านึกนำ ยึดติด คิดปล่อยเทอญ แวะมาร่วมฟังธรรมของเจ้าของบ้านครับ เป็นบทกลอนที่เพราะมักมาก แวะมาอ่านผ่านมาชื่นชมครับ
22 มีนาคม 2551 23:56 น. - comment id 834017
กว่าจะรู้บางสิ่งบางอย่าง เราก็ต้องเสียบางสิ่งอย่างเข้าแลก เพื่อจะได้รู้
23 มีนาคม 2551 08:46 น. - comment id 834100
ความไม่รู้...พาใจ...ให้อยากเห็น ก่อเกิดเป็น ตัวตน ที่ค้นหา กิเลสตาม ชีวิต อวิชชา สร้างมายา สับสน วกวนใจ.....ฯ จิตที่ดี...ย่อมทำให้เกิดสุขจ๊ะ.. แวะมาเยี่ยม..น้องสาวที่น่ารักค่ะ..คิดถึงนะคะ...
24 มีนาคม 2551 11:52 น. - comment id 834423
น้องเฌอ
คิดถึงนะคิดถึงจัง 
คุณฤทธิ์ ศรีดวง
ขอบคุณ
มิตรภาพคงไม่แบ่งแยกหญิง-ชายกระมัง คุณช่ออักษราลี
จริง ๆ แล้วก็คือภาพลวงตา
ขอบคุณ คุณวิจิตรวาทะลักษณ์
บทกลอนคุณเป็นบทกลอนที่เข้าถึงธรรมโดยแท้
สิ่งทั้งปวงไม่ควรยึดมั่นถือมั่น
เยี่ยมนะ
ส่วนภาพนี้ จริง ๆ แล้วเดิมไม่ดีแบบนี้ ถ่ายที่วัดร่องขุ่น
ใช้มือถือความละเอียดสองแสนกว่าพิกเซล ดูธรรมดามาก
แต่มีท่านที่มีความสามารถทำแสงให้ออกมาได้สวยงาม
จึงไปแอบหยิบมา และขอขอบคุณไว้ ณ ที่นี้
รู้สึกว่าภาพนี้สวยดีนะ ...น่ากลัวหรือ 
คุณตรากลม
ไม่มีอะไรที่ไม่มีค่าตอบแทน พี่ตุ้ม
ขอบคุณค่ะ คิดถึงนะคะ ^ ขอบคุณทุกท่าน ^
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
