ใจหาย..จะย้ายบ้าน

อินสวน

เคยอาศัยในแนบแอบอบอุ่น
ยามว้าวุ่นเดียวดายคลายเหน็บหนาว
คราใดทุกข์ปลอบปลุกทุกเรื่องราว
ยามรักร้าวได้หลบแลเลียแผลใจ
     ระรินไหลน้ำใจเจือเหงื่อทุกหยด
ทุ่มเทหมดอดออมถนอมไว้
หนึ่งนิยามงดงามความภูมิใจ
หนึ่งเนื้อนัยเอกสิทธ์ชีวิตคน
    รักผูกพันวันเดือนเป็นเพื่อนแท้
ได้ดูแลแนบนอนหลายร้อนฝน
ก่อกูลเกื้อเยื่อใยหายกังวล
คอยปลอบโยนพ้นเศร้าบรรเทาจาง
    โมกเรียงรายกายรอบหอบหอมห่าง
พุดกลีบบางพร่างพราวข่าวคราวร้าง
กระดังงาเง้างอนซ่อนอำพราง
โศกไม่สร่างช่างสับสนหม่นหมางมอง
    หมู่มดแดงแฝงพวง มะม่วงชะม้าย
เข้าทักทายไว้อาลัยสายใยหมอง
ช่อชมพู่หดหู่โหยร่วงโรยรอง
เหมือนร่ำร้องข้องใจในท่าที
    จำใจจากฝากฝันวันคืนเก่า
คงเงียบเหงาเว้าวอนร้าวรอนถี่
ครวญคะนึงถึงผูกพันนานหลายปี
ต่อแต่นี้มีแต่หมองร่ำร้องลา
    ลืมจะลืมอย่างไรใจแรมร้าง
จางใจจางเบาบางอ้างว้างผวา
หงอยคงหงอยอ้อยสร้อยน้อยใจนา
รื้นน้ำตาปร่าใจไหลย้อนคืน
    บ้านหลังเก่าเหงางันก่อนวันจาก
เคยรับปากจากไกลแม้ใจฝืน
มองเหม่อมองสองตาด้วยเต็มตื้น 
กล้ำก้อนกลืนสะอื้นแอบแปลบปวดใจ