เดินทางมาคนเดียว เปล่าเปลี่ยวในใจกระไรหนา สิ้นสุดทางเดินจนต้องมา นั่งอยู่ที่ขอบทรายทะเลคลืน อยู่หลายคนก็เหมือนอยู่คนเดียว แสนเปล่าเหลี่ยวสุดต้องฝืน น้ำตาอาบเอ่อ ต้องกล้ำกลืน เราต้องยืนอยู่คนเดียวนานเท่าไร.............
15 มีนาคม 2551 08:44 น. - comment id 832024
บางทีก็ดูว่าจะชินกับการอยู่คนเดียว แต่บางครั้งทรมานน่าดูนะคะ
15 มีนาคม 2551 09:14 น. - comment id 832037
อยู่คนเดียว ก้อเหงาครับ...หวัดดียามเช้าครับ
15 มีนาคม 2551 11:35 น. - comment id 832075
ชีวิตหรือคือการพเนจรตะลอนฝัน ท่องชะเลคืนวันหวังฝั่งถึง เพื่อนร่วมเวิ้งชะตากรรมครุ่นคำนึง เพียงจิตหนึ่งแต่ละผู้รู้เพียรทาง *********************** ด้วยความเคารพ
16 มีนาคม 2551 03:15 น. - comment id 832253
เราเปล่าอยู่คนเดียวซะหน่อยค่ะ อันนี้พี่ชายที่แสนดีของใครบางคนบนฟ้าเคยบอกหนูไว้ เค้าบอกว่า " อย่าคิดว่าอยู่คนเดียว อย่างน้อยๆคนบนฟ้าก็ยังมองลงมาเสมอ" อย่าท้อนะค่ะ.....เวลาที่ยืน ต้นไม้ก็ยืนเป็นเพื่อน เวลาพี่ทรุดกายลงนั่ง ก้อนหินก็คู้นั่งเป็นเพื่อนพี่เหมือนกัน^^ อย่างน้อยๆ....ก็ไม่ได้อยู่คนเดียวบนโลกค่ะ นี่ไงยังมีคนมาให้กำลังใจอยู่นี่หนึ่งคน ^^ p.g. ใช่ม๊าคนบนฟ้า^^