เคยมีบ้าน เจ้านาย ให้อาหาร ข้าวทุกจาน พระคุณ นั้นล้นเหลือ ขอตอบแทน คุณท่าน ที่จุนเจือ เพราะท่านเอื้อ อาทร สอนให้จำ เฝ้าบ้านท่าน จงรัก ภักดีมั่น ทุกคืนวัน ใครย่าง อย่าคิดขำ จะไล่ขับ อย่าจับ หรือคิดทำ สิ่งร้ายนำ สู่บ้าน ท่านของเรา แล้ววันนึง ชะตา ฟ้าลิขิต ท่านบอกปิด ขายบ้าน ทำอับเฉา ขังเราไว้ในบ้านแล้วไม่เอา แมวกับเราไปด้วยใครช่วยที ทิ้งเราไว้ไม่ให้มีอาหาร แสนทรมานความร้อนอยากหลบหนี แต่ประตูขังแน่นแม้นชีวี คงไม่มีทางออกจะบอกใคร ตะกุยก่ายหน้าต่างกำแพงกั้น หาทางอันสว่างจะมีไหม ท้องก็ร้องน้ำแห้งแทบขาดใจ ท่านทิ้งฉันได้ไงใยลืมกัน ตาเลือนลางมองเพื่อนเหมือนแมวช้ำ ข่วนกระหน่ำหมายให้บ้านแตกสัน เขี้ยวและเล็บที่มีพลีให้มัน เผื่อว่าผันหลุดรอดอาจปลอดภัย ทั้งเห่าร้องโหยหวนจวนสิ้นลม บ่มิสมมีใครคิดสงสัย ว่ามีเรากับแมวขังข้างใน จำขาดใจกอดแมวตอนแผ่วลม นี่ฉันทำอะไรผิดที่ไหน ถึงขังให้ทรมานเหมือนทับถม ความจงรักที่ให้ไม่พอชม ปล่อยฉันจมตายย่างอย่างทรมาน มันคงทรมานมากก่อนที่คนจะมาพบศพมันสองตัว..
ยาแก้ปวด 11 มี.ค. 2551 19:32 น. - ID 113377 
2587
8
0
11 มีนาคม 2551 19:36 น. - comment id 831104
11 มีนาคม 2551 19:44 น. - comment id 831106
ไม่ทันหลวงพี่
11 มีนาคม 2551 19:49 น. - comment id 831125
....... เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริงๆเหรอคะ ในสังคมทุกวันนี้ ปกติเป็นคนที่ชอบสุนัขกับแมวด้วยค่ะ อ่านกลอนนี้ แล้วเศร้าค่ะ เขียนได้เก่งนะคะ
11 มีนาคม 2551 20:41 น. - comment id 831139
เจ้าสัตว์เลี้ยงสี่ขาหมาหรือแมว เลี้ยงมันแล้วอย่าปล่อยให้อนาถา อดบ้างกินบ้างเป็นบางครา ทรมาเปล่าเปล่าไม่เข้าที เห็นคนอื่นเขาเลี้ยงแล้วเลี้ยงบ้าง พอรักร้างขว้างทิ้งแล้วซิ่งหนี กลายเป็นสัตว์อนาถาใครปราณี มันก็หนึ่งชีวีที่รักตน หากจะเลี้ยงก็จงเลี้ยงก็เพราะรัก มอบใจภักดิ์รักให้ไม่สับสน พอได้กินอยู่ไปไม่ทุกข์ทน สัตว์หรือคนรักมอบเครื่องตอบแทน อันสัตว์เลี้ยงทั้งหลายไร้มารยา มองดูตาก็เห็นรักมันหนักแน่น แต่คนเลี้ยงโลเลน่าดูแคลน มาแร้นแค้นไร้รักมอบตอบให้มัน ใครชอบเอาสัตว์เลี้ยงมาปล่อยทิ้ง กรรมมีจริงตกนรกไม่ผกผัน ยามแก่ตัวอาจต้องหมองชีวัน ลูกผลักดันอยู่สถานบ้านบางแค....
11 มีนาคม 2551 20:44 น. - comment id 831141
หน้าส่วนตัว
ดีจ้าหลานรัก......
น้าอยู่ใกล้หลานมากเลย แค่มาเลฯนี่เอง กำลังเก็บเสื้อผ้ายัดใส่ถุงปุ๋ยอยู่ วันเสาร์นี้ก็จะเดินทางกลัยไทยแระ....
วันนี้มีกาพย์ สุรางคนางค์ 28 ง่ายๆ มาฝาก แค่ 6 บทเอง ชิวๆอยู่แล้วเนอะหลาน...
หลานยักที่รา เน้าคิดถึงจ้า เร็วเรื่อนมายี
ดีจักยิ่งใน ท่าได้กลับมี เมาของฝากจี้ หลากหลีมากมาย
ทั้งคาพย์ทั้งโกลง เส่ามาให้จ้ง คลึงความคิดถาย
ม่านอยู่เสียไน เหือนไปเป็นดาย สบือดีหราย จากจายน้าใช
เนอแล้วไม่จาน จากไหลไปกาน ให้ฝึ้งคิดเถา
ระหมูกระท้าน จี้คงขายเดา สิตย์และอาเทาร์ คายเข้ามากมน
ขายดายเหลือหลี มำขาประจี วานเวียนมาทน
นักขึ้นรีบต้ำ คาวโบราณกล่น ทานหน่อยนะหลน ให้จนฝืนทำ
สักเรื่องความร่วน ใคต้องทำจวร เย้งบอกตัวอำ
รานอยู่บนเคา ไจเศร้าต่อปำ ช้ารักกี่คำ ขอห้ำเจ้าใจ
มานเพื่อนร่วมคี ใช่เมาแต่จี้ เม่าต้องกลัวไหง
ถูงคานมันสึง ม้ลต้องกังไว บันดีน้าไม นื้มให้เจ้ายา.....
ถอดได้ว่า*****
หลานยาที่รัก น้าคิดถึงเจ้า เร็วรี่มาเยือน
ดีใจยิ่งนัก ที่ได้กลับมา มีของฝากเจ้า หลายหลากมากมี
ทั้งกาพย์ทั้งโคลง ส่งมาให้เจ้า คลายความคิดถึง
ไม่อยู่เสียนาน หายไปเกือบเดือน สบายดีหรือ จากใจน้าชาย
นานแล้วไม่เจอ จากหลานไปไกล ให้เฝ้าคิดถึง
ร้านหมูกระทะ เจ้าคงขายดี เสาร์และอาทิตย์ คนเข้ามากมาย
ขายดีเหลือหลาย มีขาประจำ วนเวียนมาทาน
น้ำขึ้นรีบตัก คำโบราณกล่าว ทนหน่อยนะหลาน ให้จำฝืนทน
ส่วนเรื่องความรัก ควรต้องทำใจ ย้ำบอกตัวเอง
เราอยู่บนคาน จำเศร้าต่อไป ช้ำรักกี่ครา ขอให้เจ้าจำ
มีเพื่อนร่วมคาน ใช่มีแต่เจ้า ไม่ต้องกลัวเหงา
ถึงคานมันสูง ไม่ต้องกังวล บันไดน้ามี น้าให้เจ้ายืม......
เด่วมาอีกจ้า
11 มีนาคม 2551 20:50 น. - comment id 831143
ดีจ้า.........พี่ยาแก้ปวด..........ไมเรื่องมันเศร้าจังอ่ะ ง้าฉงฉานอ่ะจ้า
11 มีนาคม 2551 21:10 น. - comment id 831149
หวัดดี รอบ 2 จ้า.....
รอบนี้เป็นกาพย์นะหลานรัก กาพย์ 11 มม จ้า....
วันน้าเจ้าหลานยี มงกลอนลีใสดีแจน
รีบใจ้มาเม้นแห้น มิดเพียงแน้นตึ่งแสนแซ้
รอแจ้เฝ้ามองเลา จ้าไม่เมาไม้เงาแร้
น้าเคื่อนมาเยี่ยมแย เค่นเพียงแม้เห้อแก่ไธ
เวลีน้าไม่มา ไมเมืองกลาด้านช้าไน
จาดเทือนมาเกือบได จอกช้ำใชเห่าไกลจ้าง
คิดถันหลานทุกวึง จาพย์ร่ายกลึงวานถึงบ้าง
ห้าแนงแก้งค์มดดาง แช่เก่งท้างงอมวางบาน
จนนั้นเสียวสันหลา มอนลงกลาบั้งน้าพาน
โดนหลาบุกเข้ามาน ไทไม่หวานที้บ้านหนิง
ฝากวี้เพียงเท่าไน้ ชากว่าใม่จานมั้ยหลิง
น้าแววเวียนหัวลิ้ง ย่ำผวนคิงนึ้นยิ่งมา...........
วันนี้เจ้าหลานยาฯ มีกลอนลงแสนดีใจ
รีบแจ้นมาเม้นให้ แม้นเพียงนิดแต่แสนซึ้ง
รอเจ้าเฝ้ามองแล เจ้าไม่มาแม้เงาไร้
น้าแค่มาเยี่ยมเยือน แค่เพียงเม้นให้กับเธอ
เวลาน้าไม่มี มาเมืองไกลได้ช้านาน
จากไทยมาเกือบเดือน ใจช้ำชอกห่างไกลเจ้า
คิดถึงหลานทุกวัน จึงร่ายกาพย์วางถึงบ้าน
ห้านางแก้งค์มดแดง ช่างเก่งแท้งานวางบอม
จนน้าเสียวสันหลัง มาลงกลอนบ้านน้าพัง
โดนหลานบุกเข้ามา ทานไม่ไหวทิ้งบ้านหนี
ฝากไว้เพียงเท่านี้ ใช่ว่ามากจริงมั้ยหลาน
น้าวิงเวียนหัวแล้ว ยิ่งผวนคำน้ายิ่งมึน......
11 มีนาคม 2551 22:38 น. - comment id 831159
แงงงงง เศร้าๆๆๆๆๆๆๆ กลอน บทนี้ ซาบซึ่ง จังค่ะ ขอบคุณค่ะคุณยาแก้ปวด
11 มีนาคม 2551 23:05 น. - comment id 831165
เศร้าจังคะน่าสงสารมากถ่ายทอดจนน้ำตาซืม
11 มีนาคม 2551 23:20 น. - comment id 831169
หมดแรงแล้ว สุดท้อ พ้อเหลือเกิน ถูกเค้าเมิน ปล่อยทิ้ง แล้วหลบหนี้ ขังเอาไว้ ในบ้าน ไม่ปราณี ข้าวไม่มี ขาดน้ำ ทำกันลง แล้วจะอยู่ กันได้ กี่วันเรา ถึงจะเห่า หอนสู้ อย่างเสียงหลง คงขาดน้ำ ขาดใจ แล้วตายลง ทำใจปลง ไม่ได้ ให้ร้อนรน หากไม่รัก กันแล้ว อย่าแจวห่าง ปล่อยข้างทาง ดีกว่า อย่าสับสน ขังเอาไว้ ทำไม ทำชอบกล คนหนอคน คิดฆ่า กันให้ตาย เคยหยอกล้อ เล่นกัน ครั้งก่อนเก่า ใช้เราเฝ้า บ้านไว้ กันของหาย มาบัดนี้ ทำไม มากลับกลาย ใจมลาย ทิ้งให้ ตายทั้งเป็น
12 มีนาคม 2551 02:42 น. - comment id 831200
แด่เจ้านายคนดีที่คิดถึง เหตุใดจึงหนีหน้าพาห่างหาย หลายวันเดือนเคลื่อนห่างจนวางวาย กอดกันตายในบ้านร่านระทม คราบน้ำตานองหน้าของหมาแมว เมื่อมองแล้วสลดใจให้ขื่นขม คงร้องไห้หมดน้ำตาพาตรอมตรม เจ้านายผมอยู่ไหนไม่เห็นมา ปิดหน้าต่างประตูอยู่ในบ้าน ขังมานานเต็มทนจนห่วงหา หรือเจ้านายไปเที่ยวเดี๊ยวคงมา ทั้งแมวหมานั่งรอพ่อแม่ตน โลกภายนอกเป็นอย่างไรฉันไม่รู้ แต่ที่รู้คือในใจให้สับสน พ่อแม่จ๋าอยู่ไหนให้ร้อนรน เฝ้าวกวนทนทุกข์...ทรมาน... ตราบนาทีสุดท้ายที่หายใจ ยังคงใคร่ลุกยืนฝืนสังขาน เผื่อเจ้านายกลับมาว่าพบพาน จะได้ร่านยิ้มรื่นให้ชื่นใจ เฮ้อ พอแร๊ะ ยิ่งเขียนใจยิ่งเศร้า แงแง จบห้วนๆนี่แหล่ะ เดี๊ยวหายเศร้าแล้วเราจะมาเยือนอีก
12 มีนาคม 2551 04:20 น. - comment id 831211
...เรื่องจริงไหมคะนี่ น่าสงสารจัง...อ่านแล้วใจแป้ว เฮ้ออออออออออ ลืมได้ยังไงเนาะ
12 มีนาคม 2551 04:25 น. - comment id 831213
12 มีนาคม 2551 05:23 น. - comment id 831222
น่าสงสารจังเลย เรื่องมันเศร้าจริงๆ
12 มีนาคม 2551 08:18 น. - comment id 831244
น่าสงสารนะคะ
12 มีนาคม 2551 14:48 น. - comment id 831360
คนใจร้าย ใจร้าย ! คนไม่มีหัวใจ คนฆาตรกร !! บุญบาปมีจริง ไม่ได้ขู่นะ
12 มีนาคม 2551 15:08 น. - comment id 831362
ถ้ารักจริง ๆ ก็ต้องดูแลดี ๆ ค่ะ น่าสงสารนะค่ะ มันคงทรมานมาก ๆ เลย....
12 มีนาคม 2551 16:32 น. - comment id 831379
นมัสการท่านมหาเจ้าค่ะ
กาแฟแก้วนี่ท่าทางจะชุ่มคอนะเจ้าคะ
เด่ววางเชิญท่านวางบอมที่บ้านมณีจันทร์
ด้วยนะเจ้าค่ะ...แบบรักเพื่อนมาก..
แม่มณีจันทร์ศรีมณีเด้ง
เป็นไงหละ ไปอยู่ที่ 2 ซะมั่ง
จะได้รู้ว่าคนอื่นเขารู้สึกยังไง..หุหุ..
คุงฉางน้อย ทะเลไร้คลื่น
เป็นเรื่องจริงค่ะ พอเห็นข่าวแล้ว
รันทดมาก กำแพงบ้าน ประตูหน้าต่าง
รอยขีดข่วนมาก..แงแง..ใจร้ายจริงคน..
คาราวะท่านมหาอีกรอบเจ้าค่ะ
โอ้อนาจชะตาเจ้าสัตว์น้อย
ยามตัวจ้อยคนรักมักถนอม
มาโอบอุ้มดูแลไรไม่ตอม
เล่นหัวยอมเหมือนว่าเห็นค่ามัน
พอเติมใหญ่ถอดใจไม่แยแส
สายตาแลปากบ่นจนน่าขัน
เคยอุ้มชูดูแลแคร์ทุกวัน
ตอนนี้ผันเปลี่ยนไปหนอใจคน
สัตว์ไม่รู้ว่ารักหักเปลี่ยนผัน
ส่วนตัวมันยังรักภักดีฉันท์
ทาสซื่อสัตย์จงรักเจ้านายมัน
ไม่รู้วันชะตาฟ้าเปลี่ยนไป
อนิจจาสัตว์น้อยคอยรักหา
ไม่มีมาเหมือนเคยเลยไฉน
ไปแอบซุกปริบตาว่าทำไม
เหตุใดใยนายรักจักเปลี่ยนแปร
ได้โปรดเถิดมนุษย์สุดประเสริฐ
หากไม่เกิดรักแท้อย่าแยแส
ปล่อยสัตว์ไปตามทางเขานักแล
อย่าทำแคร์สัตว์นี้มีหัวใจ..
น้าแจ๊คกี้เรื่องผวนนี้ไม่มีเปลี่ยนแปลง
๏เสื่อยแสนจะหนุด ดายงานมากมุจ ทาน้ารีบมี่
ผากาพย์ยาวหนวน น่งชวนให้งี่ ทงอยากแสนปลี่ ยายแทบบ้าตา
๏ขาวมาซะเยียน ขาผวนชวนเพียน ตัวลายเวียนหา ไยคงต้องปา
ด่าเหล้าดีกื่ม พายดื่มมากมา มันเมาผวนกา บาเราเฮแฮบ
อเปลินเที่ยวซะไพ หนาหนุ่มให้ไม ใสหล่อโดนแจบ เบารวยไม่แอบ
ไนรักพอหว่า บีว่าพอแดบ ไอมีบ้างแหมบ ไส่มาเร็ววง
๏หลานี้คอยน้าน ไบเปิ้ดเร็วว้าน ลาโคลงกาพย์มง
จอมรีบไปบะ ค้าจะไม่ชง หง้ากันถ้วนนง ไพคงมึนเปราะ
๏ไน้ทำหลานด้า แถ้นนี่คือผา เหมียวเจาะจริงเชาะ คีหัวใครเดาะ
บางนี้ท่านวอม ไพ้รออมแรงเวาะ ยีเย้ยใครเดาะ หางเราะทั้งบัว
๏เกลิดบ้านเราถับ ไนวันเร็ววับ ใต้อยากอยู่กลัว หอใจนี้รัว
มอขับเขียนต่า มึงว่ารำพัว เมียวเมาคนดัว เปรยใจจริงเอี่ยว
*****************
๏สุดแสนจะเหนื่อย ดุจงานมากมาย ที่น้ารีบมา
ผวนกาพย์ยาวหนา นี่ชวนให้งง ที่อยากแสนปลง ยาแทบบ้าตาย
๏เขียนมาซะยาว เขียนผวนชวนพา ตาลายเวียนหัว ยาคงต้องไป
ดื่มเหล้าดีกว่า พาดื่มมากมาย มาเมาผวนกัน แบบเราเฮฮา
๏ไปเที่ยวซะเพลิน ไหนหนุ่มให้มา แสบหล่อโดนใจ แบบรวยไม่เอา
น่ารักพอไหว แบบว่าพอดี แอบมีบ้างไหม ส่งมาเร็วไว
๏หลานนี้คอยน้า บ้านเปิดเร็วไว ลงโคลงกาพย์มา
จะรีบไปบอม คงจะไม่ช้า งงกันถ้วนหน้า เพราะคงมึนไป
๏น้าทำหลานได้ ถ้านี่คือแผน เหมาะเจาะจริงเชียว เคาะหัวใครดี
บอมนี้ท่านวาง เพราะออมแรงไว้ เยาะเย้ยใครดี หัวเราะทั้งบาง
๏กลับบ้านเราเถิด นับวันเร็วไว ตัวอยากอยู่ใกล้ หัวใจนี้รอ
มาขับเขียนต่อ มัวว่ารำพึง มัวเมาคนเดียว เปลี่ยวใจจริงเอย...
น้องเจน_จัดให้
เรื่องมันเศร้าจริงๆนะแหละ
พี่ได้ยินงี้ของขึ้นเลย..คนอะไร
ทำได้ลงคอ..
น้าแจ๊คกี้ victoriasecret เจ้าเก่าทีเด็ด
อันนี้ขออนุญาตผวน 3/2นะจ๊ะ ผวน 5 มานงงๆ
๏ไนจากป้าเรือนแดม ถอนทิ้งแกลมบวนว่าแผบ
ชัวเวียนหวนสัวแตบ ห้งหลานใงสิงสัยจง
๏เคาก่อนกว่ามไทว้ำ ใชทรวงน้ำหงดไปมง
เท่นลึ่งละลองขง น้องตานำสหยิงจอง
๏เกียนโคลงขาพย์ผากยวน กีแบบนวนขากนี้ยอง
ตู่ก็แส้ลูดอง แกงมดแด้งซ์ใสขาดจู้
๏คางเพราะว่งจานงาก เจ็นไม่ปากสอยไม่ถู้
วู่น้าดาระนู้ ไมอยู่แกล้นคอมตามบอย
๏มับไหร่เกลื่อวาแมะ ก่านกลอนแอะคมชื่นชอย
มอยเล็กเน้าค้านอย ไรมาวีบสึงคิดแถน
๏น้าจากไปแรมเดือน แถมทิ้งกลอนแบบว่าผวน
ชวนเวียนหัวแสบตัว ให้หลานงงสงสัยจิง
๏ความก่อนเก่าทำไว้ ช้ำทรวงในงงไปหมด
ทะลึ่งเล่นลงของ น้ำตานองสยองจิง
๏กาพย์โคลงเขียนผวนยาก กวนแบบนี้ของนี้ยาก
แต่ก็สู้ลองดู แก้งซ์มดแดงสู้ขาดใจ
๏คงเพราะว่างจากงาน จากไม่เป็นสู้ไม่ถอย
ว่าน้าดูรู้นะ แม้นอยู่ไกลคอยตามบอม
๏เมื่อไหร่กลับแวะมา แกะกลอนอ่านคอยชื่นชม
เมาเล็กน้อยคอยน้า รีบมาไวแสนคิดถึง
คุงฝนเองจ้า
เศร้าเร้าบาดอารมณ์
คนเขียนอีกตะหาก..หุหุ
น้องพิมจัง
เรื่องมานเศร้าอ่ะน้องพิม
พี่ก็ซึมเหมือนกัน..
แม่มณีจันทร์ศรีมณีเด้ง รอบ 2
เรื่องของสัตว์โลกนี้น่าสงสาร
คนพบพานใจร้ายใจขยำ
ไม่รักแล้วทิ้งร้างทำระกำ
เขียนให้จำเตือนใจอย่าได้ทำ
เขาก็มีชีวิตแบบเรานี่
รู้สึกที่รักเกลียดเบียดถลำ
มีเลือดเนื้อหัวใจที่จะจำ
คนที่ทำให้รักหรือเกลียดไป
อย่ามองเขาแค่สัตว์ตัดหน้าขน
เขาแค่จนเสียงแจ้งแถลงไข
หากเขาพูดออกได้จะทำไง
ว่าทำไมขังเขาเอาไว้นาน
ให้หัวใจรักเขาเท่าเราเถิด
หากเลือกเกิดเขาได้ไม่ร้านฉาน
เขาคงอยากแบบเราตราบเท่ากาล
ใช่อยากคลานสี่ขาให้พาชม..
อาราเล่เพื่อนเลิฟฟฟฟ
เรื่องนี้มันหยั่งลึกถึงจิตใจ
คนที่ให้มอบไปไม่ถนอม
เหยียดมองค่าต่ำต้อยสัตว์น้อยยอม
ต้องตายผอมซากแห้งหมดแรงเดิน
นึกแล้วแค้นทำไมไม่ปล่อยเขา
จับขังเอาทำไมไม่ปล่อยเหิน
ให้ชีวิตของเข้าต้องเผชิญ
ความยับเยินทรมานแสบซ่านตัว
เขากรีดดิ้นหาร่างทางออกกว้าง
แต่ติดค้างข้างในไกลเกินหัว
ทั้งข่วนขับหน้าต่างอย่างที่ตัว
มีแรงมัวดิ้นเร่าเฝ้าสู้ทน
กว่าจะสิ้นลมตายคงวายแท้
คนแสนแย่ทำได้ไม่มาสน
นี่จิตใจหรืออะไรมันบันดล
ทำใจคนเหมือนมัดสัตว์ที่ใจ
ขอให้เขาไปดีกว่าที่นี้
พบคนที่รักเขากว่าที่ไหน
ให้เขามีชีวิตดีว่าใคร
ชาติหน้าใหม่พบคนที่รักจริง..
คุงมินนี่
เรื่องจริงค่ะ ไม่คิดว่า
เขาลืมหรอกค่ะ..แต่ใจดำ
เหมือนอีกามากกว่า..
คุงปลายอนันตกาล
โอ้แม่เจ้า..ชื่ออลังกาลเหลือเกิน
แปลว่าอะไรคะเนี่ย..???
คุงช่ออักษราลี
เห็นด้วยค่ะ..ว่ารันทดจริง..
คุงเพียงพลิ้ว
ไม่อยากนึกภาพตามเลยค่ะ
ยิ่งสงสาร...
คุงพิมพ์แก้ว
เห็นด้วย 100% เวรกรรมมีจริง
ใจร้าย..ใจดำ..คนอาไร้รรร..
คุงwhitelily
ใช่ค่ะ ยางี้ของขึ้นเลย
ได้ข่าวมา..แหมคนอาไร
ทำไปได้..ไม่มีสมองเอาซะเลย..
12 มีนาคม 2551 17:41 น. - comment id 831410
๑ แมวกับหมาว่าไว้ได้ลิขิต อันชีวิตที่ปลงน่าสงสาร ถูกเขาทิ้งปล่อยขว้างอยู่ร้างนาน ทรมานกว่าจะลับดับชีวัน ๒ขาดอาหารจุนเจือเคยเกื้อหนุน จำสิ้นบุญสิ้นใจกระไรนั่น กอดกันตายแน่จริงไม่ทิ้งกัน คงนิรันดร์เคียงอยู่เป็นคู่ใจ ๓แม้นว่าต่างชาติพันธ์ที่คั่นขวาง ยังเกินพ่างขีดคั่นแยกกันได้ หมากับแมวรู้ชัดคู่ขัดใจ ยังมั่นอยู่ร่วมใจสู้ภัยพาน ๔ขัดหัวใจเจ้าของปองหลีกหนี ช่างกาลีใจดำทำหน้าด้าน ไม่เลี้ยงแล้วใยจำให้รำคาญ หากว่าพานพบไซร้คงได้ติง ๕เป็นมนุษย์เช่นไรใยสิ้นคิด มาสรรค์สิทธิ์รอยกรรมทำรุ่งริ่ง อันว่ากรรมดั่งเกวียนวัฏเวียนจริง คงไม่ทิ้งรอยวิบากที่จากไป ๖ว่ากรรมนี้นั้นไซร้คงให้ผล ชั่วคงดลแลสลักชั่วชักให้ จากวันนี้กรรมไม่ดับแลลับไป คงเวียนไซร้หมุนผลัดอยู่อัตตา ๗จักเวียนวงตรงตรากลับมาแผ้ว วิบากแมวหมายับคล้ายจับฆ่า อดอาหารอาดูรดายถึงวายปราณ์ อนิจจาเจ้าของไซร้คงได้ยล ๘ทั้งหมดที่ได้ทำสร้างกรรมก่อ ไม่เกินรอคงจะยับได้รับผล วิบากนั้นรับไปกายใจดล หนีไม่พ้นเห็นมาทุกคราคน ๙ยาแก้ปวดชี้แจงแสดงเหตุ ก็สบเนตรสบใจในข้อผล ยังสะกิดสงสัยในกมล ว่าเป็นคนทิ้งขว้างหรืออย่างไร ๑๐ด้วยพินิจคุณยาในครานี้ สมฤดีในเหตุสังเกตได้ ดั่งเหมือนถูกกักขังในวังใจ ตีตรวนไว้แต่ต้นอยู่คนเดียว ๑๑ จึ่งได้ร้างค้างคอยดั่งปล่อยขาด เหมือนนิราศคู่ใจไม่เฉลียว ดั่งต้นข้าวอ้างว้างด้วยร้างเคียว จำใจเปลี่ยวแปรเปล่าต้องเศร้าแด ๑๒ คล้ายมีกรรมทำมาแต่คราไหน ต้องเหงาใจใครผละตามกระแส ใช่ว่าเสียจริตหรือผิดแปร แต่ที่แน่ร้างคู่อยู่เอกา ๑๓ ดั่งรอยกรรมทิ้งใครให้ห่างจิต โอ้ยอดมิตรคิดไปอย่างไรหนา ใยครองคานนานแล้วหนอแก้วตา คล้ายเวราที่พลัดร้อยรัดดวง ๑๔ที่รอคอยก็ยังคอยอย่างหงอยเหงา ที่ว่าเศร้าก็ยังเศร้าและห่วงหวง ที่หนักจิตก็ยังหนักประจักษ์ทรวง หาได้ล่วงลุถึงซึ่งซักครึ่งทาง ๑๕หรือเป็นกรรมทำมาในครานี้ ในคราที่ทิ้งแมวต้องแกร่วหา จำเพาะอยู่ต่างพันธ์ด้วยกันมา จนชีวาล่วงลับดับธุลี ๑๖ ที่สงกาปราศรัยอย่าได้โกรธ อย่าได้โทษถือกันอย่าหันหนี เพียงสงสัยที่โสดมาทุกราตรี เป็นเพราะหนีเจ้าเหมียวให้เดียวดาย ๑๗อรุณสุขเห็นใจในภาวะ จึงหมายจะปลอบจิตดั่งคิดหมาย หวังให้ยามีคู่อยู่สบาย ไม่เปลี่ยวกายเปลี่ยวจิตแม้นิทรา ๑๘หากแม้ทำกรรมก่อก็พอแก้ อย่าท้อแท้อกใจไปเลยหนา หมั่นอุทิศกุศลต้นเวรา ละปาณาติบาตรั้งจะยั่งยืน ๑๙ทั้งแมวหมาครานี้อย่าหนีร้าง ให้อ้างว้างในจิตให้ผิดฝืน จงปลูกเลี้ยงอยู่ประจำทุกค่ำคืน คงคลายคืนเวราที่มาพาน ๒๐อย่าให้ท้อแท้แปรจิตที่คิดหวัง เถิดร้อยชั่งประกอบบุญเป็นทุนฐาน คงประสบพบคู่ไม่สู้นาน ไม่ร้าวรานแดเดียวเปลี่ยวฤทัย ๒๑หากว่าจิตรวนเรให้เหว่ว้า ก็โทรมาคุยกันทุกวันได้ หากให้สดคงต้องChat ให้ Sastify อาจคืนคลายความเหงาในเงาเธอ ๒๒หรือหากยังไม่ถึงซึ่งทุกข์ท้อ ยาฯ จงรอจะไปพบสบเสนอ จะพาเที่ยวท่องไปตามใจเกลอ มิให้เก้อแก่มิตรตราบนิทรา ๒๓หากว่าคานยังคงดำรงรักษ์ จะมิพักร้างไกลร่วมใจหา ช่วยกันเลือกคู่ให้ดั่งใจนา จะมิราร้างกันจงมั่นใจ ๒๔เป็นอย่างเยี่ยงหมาเหมียวไม่เปลี่ยวร้าง แม้ชีพรางเลือนลาสิ้นอาศัย ยังเหนียวแน่นแม่นอยู่ไม่รู้ไกล ตราบครรไลชีพลับจึงดับลา ๒๕อุทาหรณ์สอนใจให้ตะหนัก ยามเมื่อรักจงถนอมกล่อมจิตหนา ด้วยไม่รู้วันตายวายชีวา หมดเวลาจากกันไม่ทันไร ๒๖แม้นในจิตรักแน่เต็มแง่รัก ก็มิจักแสดงออกหรือบอกได้ จงกระทำให้งามซึ่งความนัย คนอยู่ใกล้รู้ล่วงในดวงจินต์ ๒๗ดั่งแมวหมาคราอยู่เป็นคู่กัด ต่างขืนขัดใจอยู่ไม่รู้สิ้น ต่างโกรธเกลียดเคียดขึ้งตรึงชีวิน มิเคยสิ้นความชังศักครั้งครา ๒๘แต่ยามทุกข์หนักหนาในครานี้ ต่างลืมที่เกลียดกันทุกวันหนา ลดทิฐิริเริ่มเสริมเมตตา ร่วมกันฝ่าทุกผองทั้งสองตน ๒๙ตราบจนวายชีวันมิทันคิด ต่างชื่นชิดไม่ห่างร้างสับสน ตราบจนสิ้นสูญลับดับกมล ๓๐อ่านแล้วซึ้งตรึงในไมตรีจิต ช่างพิจิตรสื่อความงามนุสนธิ์ ประทับในรอยจิตแด่มิตรชน ค่าช่างล้นงดงามสมความนัย.... เฮ้..มาเยี่ยมจ้ะ..โหนี่นั่งแต่งเป็นชั่วโมง เลย..เอามากำนัลในฐานทำให้น้ำตาซึม เพราะได้อ่านงานนี้...เศร้า..เศร้า...ครับ
12 มีนาคม 2551 19:14 น. - comment id 831433
1 จะเอ่ยเอื้อนเรื่องยาวเล่าเป็นกลอน อาจพอสอนสั่งใจคลายสงสัย เป็นมนุษย์ดีแท้แน่หรือไง เป็นอะไรดีกว่าค่อยว่ากัน 2 ฉันเห็นคนมามากอยากเลี้ยงสัตว์ เอาไว้รัดกอดนอนตอนสุขสรร ทั้งอุ้มชูปูเสื่อเพื่อจำนรร เลี้ยงพวกมันอย่างดีมีให้ดู 3 มีบางพวกเบอร์ห้าบ้าเห่อตาม ทำนิยามว่ารักชักอดสู ตอนแรกเลี้ยงถนอมออมอุ้มชู เพราะสัตว์ดูน่ารักนักเยาว์วัย 4 พอสัตว์โตขึ้นหน่อยปล่อยตามทาง ข้าวที่วางว่างเว้นเป็นไฉน ปล่อยทิ้งขว้างอ้างว้างสัตว์ครางไป ไม่มีใครใส่ใจในตัวมัน 5 ปล่อยให้มันร่อนเร่พเนจร มิอาวรณ์หนหลังครั้งก่อนผัน ให้มันอดอยากหาข้าวทุกวัน แล้วใยกันทิ้งเล่าไม่เฝ้าดู 6 บ้างก็ปล่อยขี้เรื้อนเกลื่อนตามขน เมินไม่สนหมัดเห็บเก็บตามหู เกาะเป็นพวงดูดเลือดตามขุมรู ช่างอดสูอนาจแท้แหมทำลง 7 บ้างก็ไปปล่อยวัดพัสถาน ให้รำคาญหลวงพ่อขออนิสงฆ์ กินข้าววัดใต้เรือนเหมือนตัวปลง ว่านี่หลงหมาวัดจัดเข้ามา 8 บ้างก็ทิ้งกลางทางให้ขวางคน จราจลเละเทะเกะตาหา ให้โดนรถขับทับกับลูกตา ตายอย่างหมาข้างทางช่างอับจน 9 บ้างก็เลี้ยงไว้โชว์ว่าโก้เก๋ พอหมดเท่ห์ทิ้งขว้างกลางถนน อนิจจาหมาน้อยเจอแต่คน จิตบันดลด้วยอะไรใคร่บอกที 10 บ้างก็จับหมาแลกกับกระป๋อง เหมือนเป็นของวัตถุไร้ราศี ราคาแค่ห้าสิบบาทพอดี ที่จะพลีชีวิตติดเขียงทาน 11 บ้างก็แกล้งทารุณขุนให้กัด ตีกันฟัดพนันไม่สงสาร เลือดฉีกแตกแหลกแล้วทรมาน เพียงเพื่อสานสนั่นตัญหาคน 12 บ้างก็เตะไล่อัดชัดเมามันส์ สุดเเสนขำโชว์เพื่อนเหมือนไม่สน ว่าข้านี้ยิ่งใหญ่เอาเสียจน เกิดเป็นคนตัวใหญ่ทำร้ายมัน 13 บ้างก็ใช้ไล่ล่าหาอาหาร พอแก่ยานหมดแรงจะแข่งขัน ก็ทิ้งขว้างไร้ค่าราคามัน ช่างน่าขันเสียจริงหรือสิ่งลวง 14 เคยคิดไหมเขาก็มีชีวิต มีหัวจิตหัวใจที่คิดหวง มีครอบครัวของเขาอยู่เป็นพวง และมีดวงใจภักดิ์กว่าบางคน 15 เพียงแค่เขาเห่าแทนแสนคำพูด หางหูลูดบอกท่าน่าฉงน เพียงศึกษาเขาไปไม่ยากจน เขาเหมือนคนตัวน้อยคอยรอเรา 16 ถ้าพินิจพิเคราะห์ดูให้ดี ความภักดีมากล้นกว่าคนเขา เขาซื่อสัตย์เที่ยงแท้แม้ตัวเอา ตายแทนเราได้กว่าหน้าเป็นคน 17 เพราะชีวิตทุกมวลล้วนมีค่า ความกรุณาเกิดได้ในทางหน ความเมตตาก่อสร้างวางตัวตน ให้เป็นคนใจพุทธสุดแสนดี 18 ลองมาร่วมกันสร้างทางสัตว์เลี้ยง ให้เป็นเสียงหนึ่งเดียวเชียวเสริมศรี มูลนิธิจรจัดคงไม่มี หากทุกที่เห็นค่าพาร่วมกัน 19 ให้รู้จักรับผิดชอบชีวิต ทำสิ่งผิดให้ถูกคงสร้างสรร คงไม่มีซากเละเทะทุกวัน บนทางนั้นให้เห็นเช่นนี้เอย 20 ขอจบเรื่องสัตว์เลี้ยงพักไว้ก่อน มาตอบกลอนอรุณครุ่นเฉลย แวะมาร่ายกลอนยาวเหมือนอย่างเคย ไม่ยอมเลยสักครั้งแหมช่างทำ 21 ได้เวลาแจมแล้วต้องแคล้วมา อนิจจาน้องยาหน้าไม่ขำ โดนพี่แต่งเรื่องยาวเอามายำ ใจช่างดำทำได้ไม่อาทร 22 โถ่พี่จ่าน้องยาใช่หาเรื่อง มาฟุ้งเฟื่องล้อเล่นเช่นสมร พี่ไม่สงสารน้องร้องออดออน แต่งเขียนกลอนสามสิบทิปไม่รวม 23 น้องยานี้เกาะคานมานานแล้ว เพราะใจแป้วกลัวใจใครเหลาะหลวม หรือเพราะกินแต่เบียร์เพลียเลยบวม ต้องอกอ่วมรวดร้าวหนาวหัวใจ 24 คงจะจริงดั่งที่พี่กล่าวมา กรรมเก่าพากระหน่ำช้ำไฉน ไม่มีรักแท้ลอยคอยข้างใน จึงโศกไปร่ำไห้ให้อาวรณ์ 25 เลยมีเหล้าเป็นซี้เหมือนที่รัก ดื่มกระอักทะลักชักสลอน ว่าเหล้าดีกว่ารักนี้แน่นอน เขียนเป็นกลอนมอมเมาเร้าทุกครา 26 ว่าแต่ว่าวันนี้พี่ทำไร เห็นหายไปเนิ่นนานพานห่วงหา ไปแต่งกลอนยาวเหยียดเครียดไม๊นา ลงบ้านยาแถมยำขำเสียจริง 27 บ้าน้ำลายเหมือนกันนะพี่จ๋า เขียนออกมาสามสิบบทผีสิง คนเขาอ่านคงว่าเราบ้าจริง ทำเป็นลิงหลอกเจ้าเข้าทุกที 28 ว่าไปแล้วน้องแก้วชักเปรี้ยวปาก ขอน้ำจากเบียร์สิงห์ชิงสุขขี ไปกอดขวดนอนก่ายถ้าจะดี เมาทั้งปีที่ร้านบานตะไท 29 ถ้าพี่ว่างอยากเมาเข้ามาเลย น้อยไม่เลยลืมแน่แม้สักไห จะยกซดสุดซอยคอยพี่ไป เพราะว่าไม่มีงานวานพี่ชิม 30 ได้เวลาจบแล้วแก้วกลอนยาว เดี๋ยวจะสาวความยาวเล่าสนิม เคาะไปหมดเกลี้ยงแท้แม้ไอติม มั่วนิ่มนิ่มไม่ว่ากันน่าพี่...หุหุ.. จบ..กลอนทะลุปราคา..รอบหัวค่ำ
12 มีนาคม 2551 21:30 น. - comment id 831493
แก้วประเสริฐ.
12 มีนาคม 2551 22:53 น. - comment id 831518
ดีจ้าหลานรัก..................
หลานเยือช่างร้ายหลา แน้ยอมพ้ามองกล้าไล
ทำมริงถึงเก่งไจ แยเก่งใท้เน้งให้กรา
กาพย์ผงชวนให้งวน ผาคืนมวนน่านชวนอ่า
เห็นแท่น้าจะย่า ยองคอยจ้าข้อมมาเบา
เห็นทัยต้องลี้ภี ไหนให้กลีข้ายรี้เกา
ขืนข้านมาเปิดเบ้า แหล่งมดเดาคอมเข้าบง
คิดปายใจยิ่งไห ปานเปิดไบ้แสสัยย่ง
หลานคูกมีหลายล่ง ใส่มาห้งน้ายคงตา
หลานยาช่างร้ายเหลือ น้ายอมแพ้ไม่กล้าลอง
ทำไมถึงเก่งจริง ใยเก่งแท้น้าให้เกรง
กาพย์ผวนชวนให้งง ผวนคืนมาช่างน่าอ่าน
เห็นท่าน้าจะแย่ ยาคอยจ้องเข้ามาบอม
เห็นทีต้องลี้ภัย หนีให้ไกลเข้ารี้กาย
ขืนเข้ามาเปิดบ้าน เหล่ามดแดงคงเข้าบอม
คิดไปใจยิ่งหาย ไปเปิดบ้านสงสัยแย่
หลานคงมีหลายลูก ส่งมาให้น้าคงตาย....
เก่งมากเลยหลาน น้ายอมแพ้.........
13 มีนาคม 2551 09:39 น. - comment id 831586
เมื่อคืน ฟังเพลง นิทานดาวลูกไก่ น้ำตาไหลเลยอ่ะ มาอ่านกลอนนี้ สะเทือนใจเหมือนกัน เป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก เราเองก็เลี้ยงสุนัขนะ รักมันมาก และไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้ กับสัตว์เลี้ยงทุก ๆ ตัวเลย
13 มีนาคม 2551 09:40 น. - comment id 831587
พรุนเลยหลาน....ป้าแช่มมะมีเวลาแจมจ้า...
13 มีนาคม 2551 11:48 น. - comment id 831617
13 มีนาคม 2551 15:25 น. - comment id 831664
คุงลุงแก้วประเสริฐ
ขอบคุณเจ้าค่ะ..บ้านนี้
มียาร้อยแปดชนิดค่ะ..
สนใจแบบไหนสั่งได้นะคะ
คุงน้าแจ๊คกี้ขรา...ยังแอบมาวางอีกแนะ
พยาชนัญพาทพิ ม่อกล้าติก้วยเล่นดาพย์
อางมาแวบกีกอาพย์ กวนแบบผาพย์สัวเวียนแหน
เหรื่อยไม่หนื่อดางเทิน พลาวกับเสินเสิงร่าแรน
ย่วงเป็นหาส่วงแหน เวื่อยน้าหน่าม้านเปิดไบ่
ร้านเปิดบีบหลอราน น้าแล้วจานมีเปิดไท่
มอมแต่บัวสานใหล่ ก่านี่โวงได้กันดำ
ห้างมาอ้ามแงงอ ขาเถอะน้อจะไว้นำ
ไปเมื่อเหริดแย่นำ ต่อนไว้เกือนดอมแน่โบน
พยัญชนาพิพาท มิกล้าต่อกาพย์เล่นด้วย
แอบมาวางกาพย์อีก กาพย์แบบผวนแสนเวียนหัว
หรือไม่เหนื่อยเดินทาง เพลินกับสาวแสนร่าเริง
ยาเป็นห่วงแสนห่วง ว่าน้าเหนื่อยไม่เปิดบ้าน
รีบเปิดบ้านหลานรอ นานแล้วจ้าไม่เปิดที
มัวแต่บอมใส่หลาน โกงนี่หว่าทำกันได้
ห้ามมาอ้างงอแง ขอเถอะน้าจำไว้นะ
เปิดเมื่อไหร่ยำแน่ เตือนไว้ก่อนโดนแน่บอม
คุงแอ็ปเปิ้ล
เราก็เลี้ยงเหมือนกันค่ะ
เลยสะเทือนใจเรื่องแบบนี้มากกกก..
ไม่อยากจะนึกภาพเลยค่ะ..ยินดี
ที่ได้รู้จักนะคะคุงแอ็ปเปิ้ล..
คุงป้าแช่มขรา..
พรุนสิเจ้าคะ ทั้งศึกในศึกนอก
ตั้งรับแทบไม่ทัน..อิอิ
คุงนกยูง
ทั้งแสบทั้งคันเลยค่ะ
กว่าจะผ่านมาได้..อิอิ
ขอบคุณนะคะ..
14 มีนาคม 2551 10:25 น. - comment id 831840
..กะเทือนใจ....
15 มีนาคม 2551 19:07 น. - comment id 832160
กลอนไพเราะมากครับ ชื่นชม ๆ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
