เสียงรำพันจากซอกหนึ่งของหลืบใจ
ไหมแก้วสีฟ้าคราม
ซอกหนึ่งของหลืบใจใครไม่รู้
พินิจดูครองคู่จนสู่สม
บางส่วนขาดบางส่วนเกินเพลินอารมณ์
บางเวลาทุกข์ระทมตรมน้ำตา
ปล่อยให้เหงาว้าเหว่ระเหหวล
ใช่คร่ำครวญหวลไห้ละห้อยหา
หลับแล้วตื่น ตื่นแล้วหลับสลับเวลา
ได้เห็นหน้าแก้วตาคราเที่ยงคืน
อยากจะเติมส่วนขาดไปให้เต็มเสี้ยว
ยามเปล่าเปลี่ยวเดียวดายคล้ายขมขื่น
อดทนไว้ทุกค่ำเช้าเฝ้ากล้ำกลืน
แม้นหน้าชื่นอกอย่าตรมข่มจิตใจ
ทุกครั้งที่เจ็บไข้ไม่เสบย
เขาละเลยไม่เอ่ยถามความป่วยไข้
ช่างใจร้าย ใจดำ ทำได้ไง
คนอะไร ชวนไปหย่า ก็ไม่ยอม