เธอคือดวงตะวันฉาย.. ..สาดส่องแสงพรายที่ปลายฟ้า เธอคือดวงดารา.. ..กระพริบแสงพราวตาจับฟ้างาม เธอคือจันทร์กระจ่างแจ้ง.. ..สาดส่องแสงสีนวลชวนวาบหวาม เธอคือเมฆาบนฟ้างาม.. ..ล่องลอยไปตามกระแสลม เธอคือต้นไม้ในไพร่กว้าง.. ..ให้ร่มเงากางกั้นแดดและสายฝน เธอคือต้นหญ้าน้อยร้อยล้านต้น.. ..ที่โอบอุ้มพื้นดินจนชุ่มชื่นเย็น เธอคือลำธารน้ำใสที่ไหลริน.. ..เป็นที่ดื่มที่กินดับร้อนผ่อนทุกข์เข็ญ และ..เธอคือนางงามผู้หลบเร้น.. ..แต่โดดเด่นในใจฉันนิรันดร..