เพราะชีวิต ใช่เป็น เช่นละคร ความสุขตอน สุดท้าย หามีไม่ แล้วจะหวัง ลาภยศ ไปทำไม ถึงอย่างไร ก็ต้อง ละทิ้งมัน ทำความดี กันไว้ เพื่อนมนุษย์ ในที่สุด เมื่อไป ถึงฝั่งนั้น จะได้ทิ้ง ไว้เป็น คุณอนันต์ แก่โลกอัน ยิ่งใหญ่ นี้ต่อไป เงินและทอง มากมาย จนก่ายกอง เราจะครอง ติดตัวไป ก็หาไม่ แม้แต่ร่าง ยังถูกเอา ไปเผาไฟ จะโลภโม ทำไม ให้ป่วยการ บริจาค สร้างบุญ ทำกุศล ให้ผู้คน ทั่วไป ได้กล่าวขาน เมื่อลับแล้ว อย่าให้ ใครประจาน ว่าสันดาน ชั่วชาติ อุบาทว์จริง
บูรณา 28 ก.พ. 2551 16:04 น. - ID 113058 
666
0
0
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
