ในวันว่างร่างกลอนตอนสนุก ให้เป็นมุขลองอ่านสานเรื่องขัน เป็นตำนานทักษิณนิยมกัน จึงลองผันมาเขียนเรียงเป็นกลอน เรื่องนิทานกาลก่อนสอนไว้นัก ให้ตระหนักมักเป็นอุทาหรณ์ เรื่องเขม่นข่มขวัญ..กันแน่นอน เขยคนจรซ้อนกล..คนพ่อตา อันพ่อตาว่าแน่มาแพ้พ่าย ด้วยอุบายเขยแสบแทบผวา หลายเรื่องราวงัดข้อต่อกันมา ร้าวอุราหน้าแตกแลอับอาย หลากเรื่องราวคราวแค้นให้แน่นอก ต้องคอยถกปัญหาที่มากหลาย จำต้องแก้เล่ห์กลด้วยอุบาย จนมากลายเป็นนิทานที่อ่านมา มีวันหนึ่งพ่อตาจับปลาดุก ล้างแล้วคลุกขลุกเกลือทั่วตัวหนา แสนยินดีมีอาหารสุดยอดปลา รสโอชาย่างปิ้งแกล้มน้ำเมา ย่างจนสุกลุกไปเพื่อจัดหา หยิบจานมาจัดใส่เจ้าปลาเผา เจ้าลูกเขยตัวดีคิดย่องเบา พอคล้อยเงาพ่อตาสวาปาม จัดการปอกลอกหนังปลาดุกย่าง เหลือเนื้อก้างวางไว้ไม่เกรงขาม ฝ่ายพ่อตามาถึงพอรู้ความ ยืนขบกรามงานนี้มีเอาคืน เหมือนลิขิตขีดไว้ได้ทวงกลับ ถึงลำดับสับเปลี่ยนมิอาจฝืน เขยต้มเผือกเปือกไม่ปอกหลอกพ่อกลืน ทำลุกยืนขืนกายเดินหายไป ฝ่ายพ่อตาพาตัวพร้อมหัวร่อ ถึงแล้วหนอวันนี้มิสงสัย รีบปอกเปลือกเผือกร้อนกินทันใด หารู้ไม่ได้ตกหลุมโดนเขยอำ เขยตัวแสบทำทีรีบรี่กลับ ใจสดับทับถมปนนึกขำ หยิบเผือกที่ปอกออกกัดทีละคำ แถมเปรยเยาะตอกย้ำช้ำพ่อตา มาวันหนึ่งถึงฤดูลงกล้าข้าว ทั้งกล้าจ้าวกล้าเหนียวมากหนักหนา ลูกและเมียจัดสำรับให้พกพา ถึงเวลาหาทานงานผ่อนคลาย ด้วยความเหนื่อยเมื่อยล้าพาให้หิว เดินตัวปลิวรีบตักกับข้าวหลาย นั่งร่วมวงตรงหัวนาลมสบาย พลันหนึ่งชายพ่อตาดันผายลม เสียงสนั่นลั่นดังพลั้งสุดกลั้น เขยรีบปั้นสีหน้าและด่าขรม พ่อตาอายขายหน้าข่มอารมณ์ เปรยคำคม ลมมันแรง.. ฟ้าร้องดัง เจ้าลูกเขยเลยขยับจับผ้าถุง แล้วฉี่พุ่ง...มุ่งไปตรงพ่อนั่ง พ่อรีบลุกหลบตัวส่งเสียงดัง ไอ้เขยงั่ง...ชังมึงนักจักทำไร? เขยประสาทกราดคำทำทายท้า ตะโกนว่าฟ้าร้องแล้วใช่ไหม? น้ำที่ราดกราดทั่วคือฝนไง พ่อตาไวคว้าถาดจับฟาดโครม เขยตัวแสบแปลบเจ็บตรงที่หัว แต่มิกลัวรัวถามพายุโหม พ่อทำไมไยฟาดถาดจู่โจม แล้วถาโถมโครมโครมลงกะบาล พ่อตาตอบปลอบใจในเขยรัก แจ้งประจักหักบอกออกเล่าขาน เมื่อฟ้าร้องก้องดังฝนประทาน ก็ถึงกาลฟ้าผ่าต่อมาเอย เจ้าเขยแสบแปลบหัวไม่กลัวพ่อ ลุกขึ้นล่อถีบส่งลงนอนเฉย ส่วนพ่อตาเจ็บระบมฟังมันเอ่ย ฟ้าผ่าเลย..โดนพ่อถ่อกระเด็น ตามท้องเรื่องเปลื้องไว้เพียงเท่านี้ เรื่องคดีเขยรักมักจะเห็น เกิดตำนานขานเล่ากันเช้าเย็น จึงกลายเป็นนิทานตำนานมา
28 กุมภาพันธ์ 2551 09:44 น. - comment id 827541
ที่อีสานมีนิทานก้อมเกี่ยวกับพ่อตาและลูกเขยเยอะเลยค่ะ กานต์ก็ชอบฟังค่ะ ชิงไหวชิงพริบกันดี
28 กุมภาพันธ์ 2551 10:03 น. - comment id 827545
สวัสดีค่ะ มาแวะฟังนิทานสนุกค่ะป็นเรื่องเล่าสืบต่อ กันมาน้อ
28 กุมภาพันธ์ 2551 10:35 น. - comment id 827558
เคยอ่านมาแล้วจ้า แต่มาอ่านเป้นบทกลอน.สนุกมากขึ้นจ้า เอานิทานธรรมะมาเขียนเป็นบทกลอนอีกนะคะ..จะติดตามอ่านเรื่องต่อไปค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2551 11:07 น. - comment id 827568
อ้าวนิทานเหรอ...นึกว่าลูกเขยคุณพ่อคนสวย จ๊ะอีก...อิอิอิ
28 กุมภาพันธ์ 2551 12:46 น. - comment id 827597
แอบมาอ่านตำนานนิทานค่ะคุณรัน....
28 กุมภาพันธ์ 2551 12:58 น. - comment id 827602
ดีหลายเด้อนิทาน มักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ซำบายดีบ่อ บ่อได้แวะมาดน
28 กุมภาพันธ์ 2551 14:35 น. - comment id 827622
28 กุมภาพันธ์ 2551 14:44 น. - comment id 827626
โหเก่งง่ะพี่รันคคนสวย
28 กุมภาพันธ์ 2551 14:59 น. - comment id 827636
มาชื่นชม มีลม มีฝน มีฟ้าร้อง ฟ้าผ่า ครันครบดีจัง
28 กุมภาพันธ์ 2551 15:55 น. - comment id 827659
สนุกดีครับ...ทีใครทีมัน..ผมก็เคยดูแผ่นนิทานก้อมเป็นซีดีทางอีสานเหมือนกัน.มีเรื่องทำนองนี้อีกหลายๆเรื่อง...คุณเป็นลูกศิษย์อจ.มานพเหรอครับ.. น่าอิจฉาจังนิ...
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:29 น. - comment id 827666
แหมหนุกดีโดนใจให้ขำขัน เรื่องมันมันมาเล่าเอากล่าวขาน เพิ่งได้ยินยิ้มแฉ่งแก้มแบ่งบาน ช่างร้อยสานสรรหามาบอกกัน ยังเขียนได้ดีจริงยิ่งเลยจะ ขออีกนะหาหน่อยเนาะเพราะขำขัน ชอบจังจ้าป้ารอขอแบ่งปัน เตมสีสันบันเทิงรื่นเริงใจ
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:34 น. - comment id 827670
สวัสดีค่ะน้องกานต์ รู้สึกว่าจะมาเป็นที่ 1 ขาประจำไปแล้วนะค่ะ ขอบคุณค่ะ เรื่องอย่างนี้น่าจะมีทุกภาคเนาะ เพียงแต่พี่รันเป็นคนใต้ เลยนำเสนอแบบคนใต้นะค่ะ สวัสดีค่ะพี่นกยูง ใช่ค่ะ อาจารย์มานพ เป็นคนรวบรวมเรื่องรวมเป็นเล่มไว้ พออ่านแล้วนึกอยากลองเขียนเป็นกลอนดู นะค่ะ เห็นว่าเป็นผลงานของครู เลยลองดู ค่ะ สวัสดีค่ะ พี่ไหมไทย ถึงไม่ใช่นิทานธรรมะรันเชื่อว่า พี่ไหมไทยก็ติดตาม ใช่มะ อิอิ ขอบคุณค่ะ วันไหนต้องหาโอกาศคุยกันมั่งแล้ว เนาะ คนขี้เหร่ เป็นไง อ่านแล้วหายปวดหัวมั่งไหม หรือว่ายิ่งปวดหัวเข้าไปอีก อิอิ พ่อตากะลูกเขยของคนสวย ไม่เคยเถียงกันส้างที อิอิ คนสวยแย่งซีนหมดทุกครั้ง จ้า 5555 สวัสดีค่ะ น้องwhitelily ไม่ต้องแอบอ่านจ้า ยินดีนำเสนอค่ะ ชอบคุณนะจ๊ะ ดีจ้าอ้าย ก่อซำบายดีอยู ที่บ่ซำบายก่อคิดฮอด ฮ้ายละน้อ อิอิ ฮ้ายล่ะ ซำบายดีบ่อละ สวัสดีค่ะ คุณติตรากร ขอบคุณค่ะสำหรับรอยยิ้ม ของมิตรภาพและดอกไม้ อิอิ คิดเอาเอง ว่าให้เรา สวัสดีค่ะ น้องพิมคนงาม แหะ ถึงไม่เก่งน้องพิม ก็ต้องชมว่าเก่งล่ะ ค่ะ ความจำเป็นมานบังคับนี่เนาะ อิอิ รักเสมอค่ะ สวัสดีค่ะ คุณแมวคราว นี่เป็นนิทานทางใต้นะค่ะ หรือว่าทางอีสานก็มี น่าจะเหมือนกันนะค่ะ ใช่ค่ะ รันเป็นศิษย์รุ่นเดอะ อ.มานพ และ อ.ทัศนีย์ค่ะ แหะ เวลาเขียนเรื่องอะไรจะนึกถึงท่านเป็นคนแรก เพราะชอบให้เราแต่งเรียงความ ส่งตาม ที่เค้าประกาศประกวด เคยได้รางวัลชมเชย เป็นหนังสือ ด้วยนะค่ะ โม้ซะ อิอิ เอ๊ะ อย่าบอกนะ ว่าเราเป็นศิษย์ อาจารย์เดียวกัน งั้นยินดีมาก เลยนะเนี่ย แต่ไม่เจอท่านนานแล้วค่ะ ไม่ทราบด้วยว่าตอนนี้ ท่านไปเดินหนีบ นสพ. ติดรักแร้ เข้าสอนอีกหรือเปล่า อิอิ ขอบคุณค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:39 น. - comment id 827678
เขยประสาทกราดคำทำทายท้า ตะโกนว่าฟ้าร้องแล้วใช่ไหม? น้ำที่ราดกราดทั่วคือฝนไง พ่อตาไวคว้าถาดจับฟาดโครม ^ ^ ^ สงสัยจะเป็น ฝนกรดค่ะ...อิอิ...พอกันเลยคู่นี้...แบบนี้สงสาร คนกลาง จังนะคะ
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:42 น. - comment id 827681
สวัสดีค่ะ พี่รัน บัวอ่านเพลินเลยค่ะ รออ่านนิทานธรรมะเหมือนพี่ไหมไทยค่ะ บัวขอให้พี่รันมีความสุขนะค่ะ
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:43 น. - comment id 827683
สวัสดีค่ะ คุณก้าวที่กล้า แหม ผ่านไปได้ไงเนาะ แล้วไม่ตะโกนเรียกเราสักหน่อย อิอิ นิทานคนแก่ ก็งี้แระค่ะ มีทุกรส สรุปคือ ขำทุกมุก ค่ะ ขอบคุณนะค่ะ ที่ทักทายกัน สวัสดีค่ะ ป้าแช่ม เห็นป้าบ่นว่าเบื่อเรื่องความรัก หลานตระหนักหักมุมเป็นเรื่องขัน หยิบนิทานคนใต้เล่าสู่กัน พอมีวันที่ว่างร่างกลอนลอง หากป้าชอบมอบให้มีหลายเรื่อง ช่างปราดเปรื่องเป็นหนึ่งไม่มีสอง คนแก่เฒ่าเล่าต่อไม่ต้องกรอง หลานรับรองของดีมีต่อไป ขอบคุณจ้าป้าแช่ม ที่มาช่วยแจม
28 กุมภาพันธ์ 2551 16:57 น. - comment id 827702
แหม มีลูกเขยแบบนี้มันน่านัก น่าหาเขยใหม่
28 กุมภาพันธ์ 2551 17:37 น. - comment id 827738
เรื่องเล่าสนุกมากคับน้องเหมีย แต่อย่า โฉ ๆ เด๋วคนใกล้ตัวเอาอย่างเอิ๊ก ๆๆๆๆ
28 กุมภาพันธ์ 2551 21:01 น. - comment id 827769
สวัสดีครับ คุณกชมนวรรณ นิทานสนุกดีครับ อ่านซะเพลินเลย
29 กุมภาพันธ์ 2551 01:25 น. - comment id 827803
เพลินดีๆ...แต่งเยอะๆ....แล้วเขียนรูปประกอบ..ทำหนังสือสอนเด็กเลย....เชียร์จ้า...
29 กุมภาพันธ์ 2551 09:19 น. - comment id 827843
สวัสดีครับ คุณ กชมนวรรณ.. เคยดูหนังเรื่องนึงเขาตั้งชื่อว่า "ทีเอ็งข้าไม่ว่า ทีข้าเอ็งอย่าโวย" ครับ... แต่งได้อารมณ์ขันเลยครับ
29 กุมภาพันธ์ 2551 09:59 น. - comment id 827850
สวัสดีค่ะ โคลอน งานนี้คนกลางมะเกี่ยว ค่ะ เกี่ยวต่อเมื่อ ข้าวสุกแล้ว อิอิ ล้อเล่น จ้า สวัสดีค่ะ น้องดอกบัว ดี่ใจค่ะ ที่อ่านเพลิน ขอบคุณจ้า สวัสดีค่ะ พี่เจี๊ยบ น่าเปลี่ยนจริงๆ เนาะ แต่งานนี้คนคัดค้าน น่าจะเป็นแม่ยาย นะค่ะ 55555555 หวัดดีพี่หลวง โฉม่ายด้าย หรอ เดี๋ยวคนไกล้ตัวเอาอย่างหรอ อ่ะ พี่หลวงอย่าทำน้าน อิอิ เด๋ว ได้นิทานเรื่องใหม่ ยายมีเอามาจานแล้ว เสร็จแระ อิอิ สวัสดีค่ะ คุณPunlerto ขอบคุณค่ะ ที่ชอบและทักทายกัน สวัสดีค่ะ คุณพี่ฝากฝัน เอางั้นเลยหรอ คุณพี่ แหม เกินความสามารถ อ่ะ แต่ขอบคุณนะค่ะ ที่ทักทายกัน ขอบคุณมาก จ้า สวัสดีค่ะคุณแจ็คกี้ อยู่แต่ต่างประเทศ แต่คงเคยได้ยินนิทานประมาณนี้มาบ้างนะค่ะ ของต่างประเทศไม่ทราบเป็นเเบบนี้เปล่านะค่ะ ขอบคุณค่ะที่ทักทายกัน ขอบคุณทุกความคิดเห็นค่ะ รู้สึกดีมากค่ะ
29 กุมภาพันธ์ 2551 14:32 น. - comment id 827908
555 อ่านจบยังขำอยู่เลย..เรื่องลูกเขยพ่อตา แม่ผัว ลูกสะใภ้เห็นเป็นของคู่บ้าน คู่เมือง ไทยไปแล้วละ..วันหลังเอาแก๊กอื่นมาเล่า อีกนะครับ...
29 กุมภาพันธ์ 2551 15:49 น. - comment id 827948
เล่านิทานให้ลูกฟังเหรอครับ หนุกหนาน
29 กุมภาพันธ์ 2551 17:04 น. - comment id 828006
จะตกหน้าอยู่แระ มาเม้นสักหน่อย เดี๋ยวพี่หมีเค้าจะน้อยใจ หุหุ ทีเอ็งข้าไม่ว่า ทีข้าอย่าบ่นเน้อ
29 กุมภาพันธ์ 2551 17:32 น. - comment id 828016
สวัสดีค่ะคุณอรุณสุข ได้ซิค่ะ จะมุก แม่ผัวลูกสะไภ้ดีมะ อิอิ อันนี้เอาจากชีวิตจริงอ่ะ กร๊ากก ล้อเล่งเน้อ มะมีแม่สะมี สักกะหน่อย สวัสดีค่ะ คุณก่องกิก นินานนี้นิทานผู้ใหญ่ เนาะ น้ำตาซึมแล้วเนาะ กร๊ากก คงโดน อย่างนี้แน่เลย อิอิ ดีจ๊ะ หมูอ้วน ตกหน้าไม่ตกไม่เกี่ยว จ้า น้องต้องทำหน้าที่เข้าจั๊ย หุหุ เด่ว ตัดเอ็นตุ๋นซะ นี่