พระจันทร์เพียงเอ่ยเอื้อน บางเบา มัวซ่อนซุกแอบเหงา หลบเร้น ฤาเธอปล่อยให้เงา บางอย่าง บังคับหัวใจเต้น เคลื่อนคล้อยผกผันฯ ฤาอดีตวันรักร้าว รอนรอน คอยบ่มคอยบั่นทอน โศกเศร้า เคยพลัดพรากจากจร ภพหนึ่ง ลืมชื่นอกปวดร้าว สุดสิ้นเสน่หาฯ ลองพาล่องแต่งแต้ม ความฝัน อย่าปล่อยคืนเดือนวัน ว่างเว้น ให้สุขทุกข์รำพัน เวียนว่าย ปลดสิ่งที่ซ่อนเร้น สักครั้งคงหายฯ แม้นเตือนกายหมดสิ้น เสน่หา เรื่อยเปื่อยเฉื่อยใจชา อย่างนั้น ฝืนกลืนเก็บน้ำตา ลึกดั่ง ใจมนุษย์เกินสุดกลั้น หยั่งแท้ใจคนฯ ******************
บุญรอด 28 ก.พ. 2551 08:36 น. - ID 113038 
939
0
0
28 กุมภาพันธ์ 2551 08:40 น. - comment id 827531
28 กุมภาพันธ์ 2551 11:50 น. - comment id 827583
บางคนก็ทำตัวเอง
29 กุมภาพันธ์ 2551 16:31 น. - comment id 827983
เขียนได้ไพเราะมาก
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
