อยากพักเหนื่อย เต็มที แล้วนะลูก ที่เคยสร้าง เคยปลูก มานานเนิ่น ในยามนี้ หมดแรงฝืน จะยืนเดิน ชราเกิน จะหาผัก หรือหักฟืน ยังแต่ความ ท้อแท้ เหมือนแพ้พ่าย ลูกหลานหาย จากไกล ไปเป็นอื่น เฝ้ารอวัน พันผูก ลูกกลับคืน มาหยิบยื่น หยูกยา รักษาใจ เฝ้ารอคอย นานปี ที่เจ้าจาก แม่ลำบาก กว่าเก่า เจ้ารู้ไหม ตาฝ้าฟาง แรงถอยถด ทั้งหมดใจ เพราะลูกหลาน ทิ้งไป ไม่มาแล ทิ้งถิ่นฐาน บ้านนอก ทิ้งคอกเก่า ทิ้งผู้เฒ่า จากไป ไม่แยแส หลงเมืองฟ้า บ้าความฝัน ที่ผันแปร ทิ้งคนแก่ คนเก่า ให้เฝ้าคอย มิไยดี หนีลับ ไม่กลับหวน ให้ผู้เฒ่า ร่ำครวญ ใจเหงาหงอย นั่งพิงเสา มองฟ้า ตาเลื่อนลอย หวังใจคอย ลูกหลานมา ทุกนาที หากล้มหาย ตายไป ในวันหนึ่ง จะหาใคร คิดถึง มาเผาผี พวกเขาอยู่ แห่งไหน ไม่รู้ซี ตั้งหลายปี ไม่เห็นกลับ เหมือนลับลา --------------------------ลานเทวา----------------------------
24 กุมภาพันธ์ 2551 14:31 น. - comment id 826428
เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งนะคะ จากหน้าหนังสือพิมพ์จากทีวี แม้แต่คนข้างบ้านก้อเป้นแบบนี้
25 กุมภาพันธ์ 2551 08:35 น. - comment id 826560
แม่เพียงพลิ้วก็เหงาค่ะ อยู่บ้านกับพ่อกับพี่สาวกับน้องชาย แต่ก็คิดถึงลูกที่อยู่ไกลเสมอ บางทีดึกๆก็โทรมาหาบอกว่าคิดถึง อยากกลับไปอยู่กับพ่อแม่ไวๆเหมือนกันค่ะ
25 กุมภาพันธ์ 2551 14:23 น. - comment id 826668
กลับบ้านบ่อยเหมือนกันค่ะ จนแม่เบื่อแล้วมั๊งเนี่ย