จากดอยหลวง ดอยถ้วย รวยรินไหล ผ่านพฤกษ์ไพร คดเคี้ยว เลี้ยวเลาะหลั่ง จากธารน้อย เป็นน้ำใหญ่ ไหลประดัง สองฟากฝั่ง ร่มรื่น ชื่นฤดี สายแม่ปิง หล่อเลี้ยง เวียงเชียงใหม่ สานสายใย ถักทอ ก่อวิถี ความผูกพัน แห่งสายน้ำ นำชีวี ดั่งน้องพี่ ร่วมมารดา พาชื่นทรวง เย็นสวยใส ไหลหลาก จากดอยสูง เหมือนชักจูง อุ่นไอรัก จากแดนสรวง มาเผื่อแผ่ โลมไล้ ใจทุกดวง ดุจความห่วง แห่งพ่อแม่ แผ่ร่มเงา คือแม่ปิง ยิ่งใหญ่ หาใดเหมือน จะกี่ปี กี่เดือน กี่เรือนเหย้า กี่ผู้คน เบิกบาน เนิ่นนานเนาว์ ทุกค่ำเช้า ไหลเย็น เป็นนิรันดร์ ที่ถาโถม คือบทเรียน เตือนลูกรัก ที่หาญหัก น้ำใจ ให้โศกศัลย์ ตัดต้นไม้ ทำลายป่า เข้าฝ่าฟัน เหมือนลูกบั่น ชีวิตแม่ ต้องแปรปรวน จงห่วงใย ดูแล แม่ด้วยหนา หยุดนำพา ความร้อนใจ ให้กำสรวล จะรุกล้ำ ปิดบังไว้ จงใคร่ครวญ ทุกสิ่งล้วน เกิดจากใคร ไตร่ตรองดู ขอสืบสาน ผ่านศิลป์ ให้ยินยล บันดาลดล ด้วยเถิด เปิดตาหู โสตสัมผัส ความหวัง จงพรั่งพรู สำนึกรู้ ทุกความหมาย ไร้อาดูร ฝากสีสัน บทเพลง บรรเลงขับ จงวาววับ ดั่งท้องน้ำ ฉ่ำแสงสูรย์ ศิลป์ส่องทาง สว่างใส ความไพบูลย์ พราวจำรูญ แสนงดงาม สายน้ำปิง.
บพิตร 15 ก.พ. 2551 10:14 น. - ID 112697 
1761
2
0
15 กุมภาพันธ์ 2551 10:45 น. - comment id 824125
ระรินรื่นใจกายกับสายน้ำ แม่ปิงฉ่ำหล่อเลี้ยงชาวเวียงเหนือ จากรุ่นสู่รุ่นได้จุนเจือ ยามนี้เหลือรันทดกำสรดซ้ำ มิเคยทบท่วมผลาญแต่กาลหลัง เมื่อป่ายังหยัดยืนทุกคืนค่ำ มาผลาญป่าพร่าไปคล้ายใจดำ กระทบทำกับแม่ให้แปรปรวน ขอจงฟังถ้อยคำแลสำเหนียก ต่อเสียงเพรียกแม่นี้ให้ดีด่วน ถนอมดิน ถนอมป่ามิรารวน ดับกำสรวลเผื่อแผ่..ให้แม่ปิง..
23 กุมภาพันธ์ 2551 13:25 น. - comment id 826191
,มองสายน้ำที่ไหลผ่านเวียงใหญ่ ก็เศร้าใจเมื่อนึกไปถึงหนหลัง เคยกว้างใหญ่หล่อเลี้ยงทั้งเวียงวัง ถูกกั้นกังเพียงหาผลประโยชน์ตน
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
