แต่นแล่นแตรนแล่นแตรนแคนหนูเป่า ค่อยคลายเหงาหัวใจไหมน้าจ๋า ที่ราบสูงเมืองสุรินทร์ถิ่นจากมา กับคุณอาของหนูผู้พิการ สองชีวิตริมทางข้างสยาม ยังรอความเมตตาจิตคิดสงสาร เอ็นดูหนูเถิดหนอเร่ขอทาน ค่าอาหารพอมื้อซื้อหยูกยา แต่นแล่นแตรนแคนหวานหนูขานขับ เท้าขยับตัวเอียงไร้เดียงสา สองตายายจนยากที่จากมา ยังคอยท่าอาและหนูอยู่สุรินทร์ เกิดมาจนแสนจนทนทุกข์ยาก ท้องกับปากหิวอยู่มิรู้สิ้น ไม่อยากขอก็ต้องขอพอได้กิน ช่วยหลั่งรินน้ำใจให้เงินตรา วันอาทิตย์คืนสุรินทร์ถิ่นกำเนิด โรงเรียนเปิดกลับไปไม่รอท่า รอถึงวันศุกร์ก่อนจึงย้อนมา กล่อมคุณน้าคนสวยด้วยเสียงแคน แต่นแล่นแตรนแล่นแตรนแคนหนูเป่า คละคลอเคล้าคู่เคียงเสียงรถแล่น ขอบคุณทุกน้ำใจในเมืองแมน หนูน้อยยืนเป่าแคนทดแทนคุณ.
แมวคราว 12 ก.พ. 2551 11:24 น. - ID 112577 
1073
5
0
12 กุมภาพันธ์ 2551 11:34 น. - comment id 822500
น้าคนสวยให้เหรียญสิบสองเหรียญนะคะ^_^
12 กุมภาพันธ์ 2551 11:51 น. - comment id 822515
..น่าสงสารจังค่ะ ทำไมหนอ ชีวิตบางคนถึงได้ทนทุกข์ทรมานกันเหลือเกิน แต่กับบางคนนั้น สุขแสนจะสบาย มีทั้งโอกาสและฐานะ เพียบพร้อมมาแต่กำเนิด ....แต่กับบางคนที่เป็นคนจน ทำไมต้องดิ้นรนกันมากมายเพียงแค่ให้มีข้าวปลาอาหารพอยาใส้ ทั้งที่ส่วนที่ได้...ยังไม่ได้เสี้ยวหนึ่งของอาหารที่กินเหลือทิ้งตามภัตตาคารของคนรวยๆเลย..เฮ้อ..
12 กุมภาพันธ์ 2551 12:31 น. - comment id 822534
ชีวิตเลือกเกิดไม่ได้ ที่มีก็ล้นฟ้า ที่ไม่มีก็แทบล้มประดาตาย หนทางจะทำให้งอกเงยเลยไม่รู้จะไปหา ที่ไหน เฮ้อออ เศร้ารายวัน
12 กุมภาพันธ์ 2551 12:33 น. - comment id 822535
หวัดดียามเที่ยงทุกท่านครับ..กินข้าวกันแล้วยัง..วันนี้อากาศดีน่าเอาปลาเค้มมาตากนะครับ...-ขอบคุณคุณน้าเพียงพลิ้ว..คนสวยครับ. ตอนแรกเห็นควักแบงค์ห้าร้อยออกมา...นึกดีใจที่ไหนได้...แต่เอาเหอะครับเศรษฐกิจแบบนี้หนูเข้าใจ...แต่ถ้าได้เพิ่มสักสองเหรียญก็ยิ่งดี..ข้าวขาหมูจานละ40แล้วครับ..อิๆๆ(แบบว่าพูดแทนเด็กเพราะอยากกินข้าวขาหมูซะเอง...อิๆๆ) -ชีวิตก็เป็นแบบนี้แหละครับคุณน้ำผึ้ง...คนรวยก็รวยเกิน..จนก็จนสุดๆ..แต่ยังดีว่าคนส่วนใหญ่ยังให้ความเห้นอกเห็นใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่กัน..โลกจึงค่อยน่าอยู่ขึ้นหน่อยครับ...ช่วยกันได้ก็ช่วยกันไปตามกำลัง....กินข้าวเที่ยงละยังครับเนี่ย..กินเผื่อด้วยเด้อ...ยังอยุ้หน้าจออยุ่เลยครับ... ขอบคุณที่แวะมาทักทายนะครับทั้งสองคน..ขอให้สวยๆร่ำรวยงินทองและน้ำใจตอย่างนี้ลอดไปครับ...ขอตัวไปเป่าแคนต่อ...
12 กุมภาพันธ์ 2551 12:40 น. - comment id 822540
หวัดดีครับคุณป.. อย่าเศร้าไปเลยนะครับ...อย่างน้อยก็ยังมีบุคคลที่มีเมตตาจิตอย่างเราๆท่านๆอยู่บนโลกนี้บ้าง..พบเห็นคนด้อยโอกาสกว่าก็อย่านิ่งดูดาย..ช่วยๆกันไป..เงินสิบบาทของเราคิดว่ามันน้อย..แต่สำหรับเขา..นั่นคือค่าอาหาร.. ค่าหนังสือ..ค่าดำรงชีพ..สิบบาทเท่ากันแต่การใช้สอยต่างกันครับ.. ผมเคยใช้เงินสิบบาทไปซื้อผักบุ้งมาผัดเปล่าๆกินกันหลายๆคนสมัยเรียน..ธนาณัติยังไม่มา...หุงข้าวหม้อใหญ่..ล้อมวงกินกันน้ำตาเล็ด..รสชาติความจนมันแสนอร่อย..สิบบาทกับสี่ห้าชีวิต...ยังจำมาจนวันนี้เลยครับ...ซาบซึ้งใจจริงๆ ขอบคุณที่แวะมานะครับ...
12 กุมภาพันธ์ 2551 21:43 น. - comment id 822801
มีอยู่วันหนึ่ง ตอนพักเที่ยง อัลมิตราเห็นพี่ยอร์ค เดินหันรีหันขวางหน้าประตู มือของเขาล้วงเข้าไปในกระเป๋า เหมือนว่าจะคว้าเงิน แต่พรรคพวกของเขาที่รออยู่อีกฟาก เร่งเสียงเรียกเขา เขาวิ่งข้ามถนนไปยังฟากนั้น แต่ดูเหมือนว่าเขายังละล้าละลัง ที่สุด เขาวิ่งกลับมาอีกหน พร้อมกับเอาเงินที่เพิ่งควักได้หยอดลงไปในกล่องรับบริจาค .. เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจริง และบังเอิญอัลมิตราเห็นตลอด รู้สึกดีกับความมีน้ำใจของพี่ยอร์ค ซึ่งเขาเองก็ไม่รู้ตัวหรอกว่า มีคนมองอยู่ เชื่อว่า ถ้าวันนั้นพี่ยอร์คไม่ข้ามถนนกลับมา เขาคงกังวลใจ เหมือนค้างคา
12 กุมภาพันธ์ 2551 21:45 น. - comment id 822802
คุณแมวคราวเล่าว่า เคยมีเงินแค่สิบบาทซื้อผักบุ้งมาผัดกิน .. อัลมิตราเคยเห็นแม่ไม่มีเงินสักบาทไปตลาด แม่เก็บผักที่เขาลอกปอกทิ้งมาทำเป็นกับข้าวให้ลูก ๆ กิน อัลมิตราเดินตาม .. ก็เลยรับรู้ถึงความลำบากของครอบครัวในครั้งนั้น
13 กุมภาพันธ์ 2551 09:02 น. - comment id 822889
ชีวิตคนเราไม่เท่ากันค่ะ เมตตาธรรมค้ำจุนโลก ฌเอช่วย๑๐ บาทละกานค่ะ ได้ผักบุ้งไปผัดกินด้วย
13 กุมภาพันธ์ 2551 14:54 น. - comment id 823029
คุณอัลมิตราครับ...เมตตาธรรมค้ำจุนโลกาจริงๆคนเคยทุกข์ยากย่อมไม่เคยลืมรสชาติความทุกข์ และอดที่จะรุ้สึกไม่ได้เมื่อพบเห็นคนที่กำลังเผชิญชะตากรรมเดียวกัน.. ความเมตตานี้ไม่ได้แบ่งปันแค่เพื่อนมนุษย์แต่มันยังเผื่อแผ่ไปถึงหมาแมวและสรรพสัตว์อื่นๆด้วด้.เ ผมว่า..อย่างน้อยมันก้ช่วยจุดประกายอะไรในใจที่ทำให้รุ้สึกว่า..ต้องทำอะไรสักอย่างหากทำได้..เช่นเดียวกับพี่ยอร์คที่คุณพูดถึงครับ.. ขอชื่นชมน้ำใจ สังคมไม่แห้งแล้ง..ถ้ารุ้จักแบ่งปันน้ำใจ.. ขอบคุณที่แวะมานะครับ..
13 กุมภาพันธ์ 2551 15:16 น. - comment id 823049
หวัดดีครับคุณเฌอ...รับตังค์มาสิบบาทคราวนี้ไม่ซื้อผักบุ้งแล้วละครับ..เอาไปซื้อกล้วยน้ำว้าดีกว่า..กินได้หลายวันดี...คุณเฌอมาลย์สบายดีนะครับ...รักษาสุขภาพด้วยเด้อ...
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
