ไตรภาค story bird (เรื่องของนก)
ณ.คลองฉวาง
ภาค1 อินทรี
เรื่องนี้เป็นเรื่องของพวกนก
ที่หยิบยกมาเล่าให้กล่าวขาน
ไม่ใช่เรื่องที่มีในตำนาน
ที่เล่าขานมานานหลายพันปี
ฉันจะเล่าเรื่องของอินทรีย์
ที่มันมีพวกนกยกเป็นใหญ่
คอยเชื่อฟังอินทรีนั้นเรื่อยไป
ไม่ว่าเป็นอะไรก็ตามกัน
ฝ่ายอินทรีได้ที่ผยองใหญ่
ไม่ให้ใครยิ่งใหญ่นอกจากฉัน
มันจองมองประชากรนกทุกวัน
ว่ามีเรื่องใดกันในพงค์ไพร
ครั้นเจ้าปักษามีปัญหา
มันจะมาเจรจาตัดสินให้
ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอันใด
ก็แก้ได้ด้วยอำนาจตัดสินใจของมันเอง
พวกปักษาตัวเล็กและตัวน้อย
ก็จะคอยเชื่อฝังมันทุกฝูง
ดังลูกวัวที่ถูกชาวนาจูง
จะหมายมุ่งทิศใดไม่รู้กัน
เจ้าอินทรีตัวนี้มีอำนาจ
ก็ผงาดใช้อำนาจของมันใหญ่
คอยฉ้อโกงพวกปักษาอยู่รำไป
ไม่ให้นกตัวใดได้รู้ตัว
มันคิดแต่หาผลประโยชน์
เพื่อมันรุ่งโรจน์ยาวนานได้
มันจึงออกกฎขึ้นมาในพงไพร
เพื่อรักษาอำนาจไว้นานแสนนาน
ภาค2 นกขมิ้น
ฉันจะหยิบยกเรื่องของนกขมิ้น
ที่พออยู่พอกินในไพรสัณฑ์
ไม่ฟุ้งเฟ้อไม้ฟุมเฟือยไม่ต้องการ
สิ่งที่มันเห็นว่าไม่จำเป็น
แล้ววันหนึ่งพวกนกจากแดนไกล
ก็บินมาอาศัยในถิ่นมัน
นำวัตถุมีค่าสารพัน
บอกว่ามันมีค่ากว่าสิ่งใด
เจ้าพวกนกตัวน้อยไม่ค่อยคิด
ก็ยึดติดวัตถุนั้นเข้ากันใหญ่
เห็นสิ่งนั้นว่ามีค่ากว่าสิงใด
จนลืมไปว่าตัวเป็นใครกัน
เจ้านกจากแดนไกลก็เอาใหญ่
นำสิ่งของมากมายมาจัดสรรค์
ว่าลือชื่อลือนามสารพัน
ทำพวกมันทุ่มไปจนหมดตัว
นกขมิ้นบางตัวที่ยากจน
ก็กระเสือกกระสนหามาไว้
ยอมทุกอย่างเพราะว่าอยากจะได้
ไม่ให้อายผู้ใดในพนา
จนวิถีชีวิตนกขมิ้น
ที่พออยู่พอกินยาวนานมา
ต้องหมดสิ้นไปตามกาลเวลา
เพราะวิถีนำพาของสังคม
จะกล่าวถึงนกขมิ้นทำการค้า
กับเจ้าพวกปักษาจากแดนไกล
ก็คิดแต่ผลประโยชน์กำไร
หารู้ไม่ว่าภัยมาถึงตัว
ถึงเวลานี้นกขมิ้น
ไม่พออยู่พอกินกันแล้วหนา
มันเดือดร้อนไปทั่วทุกหยอมหญ้า
แล้วกล่าวว่าพวกข้าจะไปทิศไหนกัน
ภาค3 เพื่อน
ฉันจะกล่าวถึงอินทรีอีกครั้งหนึ่ง
ให้ท่านซึ้งความร้ายกาจกันอีกครั้ง
ว่ามันมีอุบายนั้นหลายอย่าง
ทำทุกทางให้ยิ่งใหญ่ไปแสนนาน
มันจองมองพวกนกในพงไพร
ก็เลยมองเห็นได้ทันใดนั้น
เห็นพวกนกขมิ้นมีปัญหากัน
คิดฉับพลันว่าจะทำอย่างไร
มันจึงยื่นมือเข้าช่วย
ไม่ได้ด้วยน้ำใจใดทั้งนั้น
แต่ด้วยผลประโยชน์ของตัวมัน
เจ้านกน้อยไม่ทันจะรู้ตัว
คิดทันทันทีว่ามันคือเพือนแท้
ที่คอยแก้ไขให้ได้ทุกอย่าง
จะมีนกในพนาตัวใดบ้าง
อยู่เคียงข้างตอนมันนั้นอับจน
นกอินทรีย์บอกทางแก้ปัญหา
ว่าต้องเดินตามข้านั้นทุกอย่าง
อย่าขัดใจตัวข้าครึ่งทาง
แล้วทุกอย่างจะดีได้ในพริบตา
นับวันวิถีนกขมิ้น
ไม่เหลือสิ้นเสรีกันแล้วหนา
ต้องทำตามอินทรีนั้นเรื่อยมา
ไม่ว่ามันจะชี้มาทิศทางใด
พฤศจิกา 42