More Graphics Comment hi5 code. เคยคิดใครเคียงข้างเราบ้างไหม หนึ่งในนั้นนั่งนิ่งชิดติดทั่ว เมียงมองมามิหมายหายจากตัว เริ่มระรัวลุกลนหาแล้วไง แสงสาดส่องสดใสยิ่งเห็นชัด พร้อมพัดพลิ้วพรางพรายในธารใส ลมระรวยร่ำร้องก็มิไป ยืนยิ้มแย้มยองใยเคียงข้างเรา หากห่างหายหดหู่จะมาหา วอนวุ่นวายว่าว่างช่วยหาเขา คิดคร่ำครวญคล้ายครางระรุ่มเร้า ง่วงหงอยเหงางุนงงแล้วสินะ ก้าวกรายใกล้เกาะกายเหมือนผีหลอก เมื่อมีหมอกไม่มาโผล่เกะกะ จำจับเจ่าจับเจ้าเป็นคู่คละ เรื่องราละเลิกเลยไม่เคยคิด
5 กุมภาพันธ์ 2551 17:03 น. - comment id 820053
เรียนทุกท่าน อันกลอนกลบทนั้น ครูกลมักบอกว่า กลบท คือ การประดิษฐ์ คิดแต่งคำประพันธ์ ให้มีลักษณะ แปลกไปจากเดิม โดยลักษณะ บังคับเดิม ของคำประพันธ์นั้น ยังคงใช้อยู่ครบถ้วน แต่แต่งเพิ่มเติมขึ้นให้ต้องตามลักษณะของกล คำประพันธ์ ที่แต่งเป็น กลได้มีทั้ง โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน และร่าย ซึ่งสามารถแต่งได้เป็น ๒ แบบ คือ แบบกลอักษร และแบบ ซ่อนรูป (เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า กลแบบ) กลบทเป็น เครื่องแสดงสติปัญญา ของกวีในการที่ จะคิดค้น พลิกแพลง กวีนิพนธ์ แบบฉบับ ให้มีลักษณะ เด่นเป็นพิเศษขึ้น โดยการเพิ่ม ลักษณะบังคับต่างๆ และเป็นเครื่อง ลับสมอง ลองปัญญา ในหมู่กวี ด้วยกัน ในการที่จะ พยายาม ถอดรูปกลแบบ ที่ซ่อนไว้ให้สำเร็จ ผลพลอยได้ ก็คือความไพเราะ ของกวีนิพนธ์ แต่ก็มีกลบท อีกจำนวนไม่น้อย ที่ไพเราะสู้ คำประพันธ์ ธรรมดาไม่ได้ เนื่องจาก กวีเพิ่มลักษณะบังคับ ที่ไม่เอื้ออำนวย และครูที่เล่นกลอน เล่นคำมาตลอดนับสิบๆปีท่านหนึ่ง ก็ได้กล่าวว่า ผมเคยพูดหลายหนแล้วว่ากลบททำให้เดินความยาก แปลว่าจะทำให้รสความด้อยลง ผมจึงไม่ชอบกลบท แต่ยอมรับว่ามันเป็นแบบฝึกหัดที่ดี เพราะทำให้ต้องคิดคำมากกว่าปกติ โอเลี้ยงเพิ่งหัดเรียนแค่ไม่ถึง 3เดือน ยิ่งใช้คำด้อยมากกว่าครูทั่วๆไป การสื่อความยิ่งยาก มักเล่นเน้นคำ เพราะการจำคำได้มากเท่าไร ก็เป็น คุณประโยชน์กับ การเขียนกลอน ถ้า ผู้ใดรู้สึก "ระคาย" ในความรู้สึกต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วยค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2551 17:07 น. - comment id 820055
ปล. โอเลี้ยงเขียนกลบทสดๆเป็นครั้งแรก แทบทุกบท(ช่วงหลังๆ)ดังนั้น ถ้าทำผู้ใด "ระคาย" จะเขียนบอกทุกครั้งให้เข้าใจ กับคนที่เพิ่ง "บังเอิญ"มาอ่านนะคะ ................................... ทุกครั้งที่มีการเริ่มต้น ไม่ว่าจะเป็นตอนแรกที่เราหัดเดิน หัดพูด หัดวิ่ง หัดไปโรงเรียน หัดไปเข้าสังคมคนหมู่มาก อาการหนึ่งที่เรามักมีคือ...ตื่นเต้น กระตือรือร้น อยากทำกริยาซ้ำๆไม่เหน็ดไม่เหนื่อย แม้แต่การเขียนสารพัดอย่าง ไม่ว่าจะเป็น กาพย์ กลอน โคลง ไดอารี่ ฯลฯ เราต่างคงลืมวันแรกกันไปแล้วก็เป็นได้ อาการจดจ่อ อยากเขียน อยากเรียนรู้ผลงานตลอดเวลา แต่ก็อาจมีบางคนมีอาการเบื่อและกลัวการเขียน หลังจากผ่านการท้อมาหลายหน หรืออาจจะมีนับสิบ ที่เขียนแล้ว มักถูกคนดูถูก เหยียบย่ำ แต่ก็มีหลายสิบ หลายร้อยบ้ามานะเขียน ทั้งๆที่ถูกคนดูแคลน เป็นงาน ขยะ แต่เขาก็ยังบ้าเขียน เขียนอย่างหามรุ่งหามค่ำ เพื่อท้าทายความสามารถตนเอง เพื่อขุดค้นพลังลึกและลับที่สุดของสมองตัวเอง เหมือนเด็กเพิ่งหัดเดิน ที่มักล้มไม่น้อยกว่าหนึ่งครั้ง หรือการเล่นเกมต่างๆ กว่าเราจะเข้าใจ กว่าเราจะเป็นนักเรียนคนเก่งได้สำเร็จ ต่างต้องใช้เวลา ความอดทน และมานะที่จะเรียน เคยคิดไหม....วันแรกที่ยังไม่เป็นอะไรในทุกสิ่ง ไม่ว่า จะเป็นการเขียน ที่บางคนมองว่าง่ายกว่าปอกกล้วยเข้าปาก แต่ถ้าเขามองไปถึงวันแรก ที่หัดอย่างยุติธรรม เขาจะเห็นว่า เขาเองก็วนเวียนกับสิ่งนั้นๆ อย่างหมกมุ่นไม่หยุดหย่อน ยังเขียนงานได้ไม่ดีในสายตาคนทั่วไปอยู่หลายครั้งเช่นกัน สิ่งหนึ่งที่ทุกท่านอาจลืมคิด ไม่เคยมีคนไม่ทำอะไรแล้วประสบความสำเร็จทันที แม้แต่คนที่มีพรสวรรค์มากที่สุด การเรียนและผิดหวังต่างหากที่สอนเราเป็น...คนชำนาญจนเรียกได้ว่าเก่ง อย่าท้อ อย่าเบื่อ ถ้าวันนี้เรายังไม่เป็นไม่เก่ง ทุกอย่างต้องมีการนับหนึ่งกันทั้งสิ้น....... โปรดจำไว้...อดทนต่อไป เพื่อ..เป็นคนชำนาญการในวันหน้า ณ หนึ่งความรู้สึกยามท้อ ของตัวเอง...
5 กุมภาพันธ์ 2551 17:07 น. - comment id 820056
เป็นกำลังใจให้นะคะ....เพราะ การแต่งกลบทต้องใช้ทักษะ เล่นคำ ฝึกฝน และ ต้องให้มีความหมายอีก ยากนะคะ โคลอน เคยเขียนแล้ว ความหมายมันวกวนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหนทุกทีเลย
5 กุมภาพันธ์ 2551 17:19 น. - comment id 820062
คือความเหงาเพื่อนเราเจ้ารู้จัก จึงเอ่ยทักดวงจิตของฉัน แม้นเนินนานนั้นไม่มีวัน ขอเธอนั้นเข้าใจได้เป็นพอ........ ........................................... http://srakaew.tht.i
5 กุมภาพันธ์ 2551 17:54 น. - comment id 820078
สวัสดีครับ คุณโอเลี้ยง ขอเป็นกำลังใจให้มุ่งมั่นในแนวทางของตนเองต่อไปนะครับ
5 กุมภาพันธ์ 2551 18:12 น. - comment id 820090
สวัสดีคะคุณโอเลี้ยง เพราะคะ..ดังที่กล่าวมาพิมทำมะด้ายเลยโชดดีเทศกาลตรุษจีนนะคะ
5 กุมภาพันธ์ 2551 18:29 น. - comment id 820115
ขอเป็นกำลังใจในการมุ่งมั่นพัฒนาอย่างต่อเนื่องสำหรับ..การพัฒนางานให้มีคุณค่ายิ่ง ขึ้นต่อวรรณสิลป์ไทย..ครับ
5 กุมภาพันธ์ 2551 21:10 น. - comment id 820212
ดีจ้ามี่.. สู้ต่อไป และแต่งต่อไปจ้า พี่เป็นกำลังใจให้ ตลอดจ้า.......
5 กุมภาพันธ์ 2551 21:25 น. - comment id 820224
จ้า จะแวะมาอ่านเรื่อยๆ....
5 กุมภาพันธ์ 2551 21:52 น. - comment id 820231
แวะมาอ่านอีกเลี้ยว กลบทแต่งยากเนอะ
5 กุมภาพันธ์ 2551 22:14 น. - comment id 820234
ต่างคนก็ต่างมีรสนิยมและ ความพึงใจ จุดประสงค์ หรืออารมณืส่วนตัวที่อาจเหมือนหรือต่างกันได้ในต่างวาระ อย่าคิดมากนะคะ อ่านงานของคุณโอลเลี้ยงเสมอค่ะ มาเมียงๆมองๆแล้ว..ได้แต่อยากเขียนตอบบ้างแต่ก็เขียนไม่เป็น ออกแนว..ถ้าไม่มีมีผังมาให้ จะไม่ค่อยมั่นใจในการเขียน เลยยังงเอง่าราคาแพงอยู่แบบนั้น มาคอยเอาใจช่วยและ บอกว่า จะตามอ่านค่ะ
5 กุมภาพันธ์ 2551 23:17 น. - comment id 820249
ขอขอบคุณ น้ำใจ ของเพื่อนเพื่อน ที่ช่วยเตือน ทั้งแนะ กับข้อคิด โอเลี้ยงแค่ อยากลอง ดูสักนิด คนไทยท่าน ประสิทธิ์ สิ่งใดไว้ ยอมรับยาก กับคน เพิ่งหัดใหม่ แต่ใช่กลัว ใช่ท้อ จนหวั่นไหว เพราะศรัทธา คือกำลัง คอยเติมไฟ อยากรู้ท่าน ผู้ใหญ่ เล่นเช่นไร เหมือนเห่อของ น่าเล่น สอนให้คิด พาให้จิต ตื่นตาม ทั้งหลงใหล ถ้าง่ายมาก อารมณ์ มักเอียนไว ไม่คิดใกล้ เรียนรู้ ดูนานนาน ขอขอบคุณ คุณโคลอน คุณต้นกล้า คุณ Punlerto คุณพิมญดา คุณอรุณสุข พี่แจ็ค หลวงพี่ พี่เอิน ขอตอบคุณ เพลงดาวดิน จริงค่ะ ทุกคนต่างคนก็ต่างมีรสนิยมและ ความพึงใจ จุดประสงค์ หรืออารมณ์ส่วนตัวที่อาจเหมือน หรือต่างกันได้ในต่างวาระ โอเลี้ยง ค่อนข้างเบื่ออะไรที่ง่ายๆ ไม่ต้องคิดนานๆ มีความรู้สึกว่า เราใช้สมองไม่คุ้มกับที่พ่อแม่ สร้าง เราเป็นคน อาจเป็นเพราะแม่มักสอนว่า อะไรที่ไม่ลองจนถึงที่สุด อย่ามาบอกว่าเราทำไม่ได้ดี? มันเลยติดเป็นนิสัยก็ได้ค่ะ เลยอยากเล่นแม้แต่กลอนที่ คนส่วนใหญ่ไม่นิยมกัน
6 กุมภาพันธ์ 2551 00:15 น. - comment id 820257
กลบท: เบญจวรรณห้าสี X X X X X O ซ้ำเสียงพยัญชนะ ๕ เสียงต้นวรรคทุกวรรค หลงละเลิงลมลิ้นไม่กินแหนง สายสนสื่อเสกแสร้งช่วยเดินเหิน โน่นนี่นั่นแนะนำแล้วทำเมิน ชักชวนเชิญเชือนใช้ไม่เหลียวแล (ศิริวิบุลกิตติ์)
6 กุมภาพันธ์ 2551 07:36 น. - comment id 820313
ชอบอ่านกลบท แต่ไม่ชอบแต่ง สมองไม่ถึงอ่ะคร้าบ
6 กุมภาพันธ์ 2551 20:48 น. - comment id 820636
ทำในสิ่งที่ดี และก็สบายใจ เท่านี้ ก็ถือว่าเป็นอิสระแล้ว
15 กุมภาพันธ์ 2551 20:35 น. - comment id 824288
ขอบคุณ คุณคนบนเกาะ คุณอัลมิตรา ที่แวะมาอ่านและเม้นต์ติชมไว้ให้นะคะ