ดึกดื่นค่ำคืน ช่างเงียบเหงา สายฝนโปรยปรายยิ่งทำให้เศร้าหวั่นไหว ดึกดื่นแล้ว ปานนี้คนไกลทำอะไร คิดถึงกันบ้างไหมเล่าคนดี เหนื่อยไหม กับการงานในวันนี้ พักผ่อนบ้างนะคนดีคนทางนี้ยังห่วงหา ดูแลไม่ได้ได้แต่ฝากความห่วงใยผ่านม่านฟ้า ให้เธอได้รู้เสมอว่าใจฉันยังคงเดิม ฝากความห่วงใยพร้อมไปไออุ่น ให้เธอได้หนุนหลับนอนในคืนนี้ ฝากความคิดถึง กล่อมให้เธอหลับฝันดี ฝากความห่วงหาที่มี เป็นผ้าห่มส่งให้เธอ คิดถึงทุกวัน ทุกค่ำคืน ดึกดื่นก็ยังคงห่วงหา รักษาสุขภาพบ้างนะคนดีที่ไกลสายตา อีกไม่นานหรอกนาฉันจะตามไปดูแลเธอ @@@@@@@@@@@@@@@
5 กุมภาพันธ์ 2551 07:05 น. - comment id 819681
จ้า กระต่าย... ความคิดถึงและห่วงใย ผ่านม่านแห่งหัวใจที่โหยหา เพิ่มดีกรีตามวันและเวลา แห่งความห่วงโหยหาและอาวรณ์ ระยะทางอันห่างใช่สิ่งขวางกัน ซึ่งความคิดถึงที่ยากจะถ่ายถอน ฝากใจผ่านสายลมพัดบทกลอน ว่าห่วงหาอาวรณ์..ถึงคนไกล... แจมด้วยคนเน้อ...
5 กุมภาพันธ์ 2551 08:15 น. - comment id 819710
นมัสการค่ะหลวงพี่ ตามสบายเลยค่ะหลวงพี่ แนะนำด้วยนะคะ
5 กุมภาพันธ์ 2551 11:39 น. - comment id 819886
ดีครับ...เธอยังมีคนให้ห่วงใย
5 กุมภาพันธ์ 2551 12:48 น. - comment id 819917
คิดถึงภาวนานุสติ คิดถึงทุกลมหายใจเข้าออก. *****************
5 กุมภาพันธ์ 2551 19:52 น. - comment id 820175
สวัสดีค่ะพี่ก่องกิก แต่ยังไงก็มีคนให้ห่วงใยน้อยกว่าพี่นะคะ
5 กุมภาพันธ์ 2551 19:53 น. - comment id 820177
สวัสดีค่ะคุณเทพระวี ก็มันคิดถึงนี่คะทำไงได้ หุหุหุ