** เทวีที่เป็นสอง **

แก้วประเสริฐ

       **  เทวีที่เป็นสอง  **
     แสนเสียดายกัลยามามือสอง
มิเป็นรองคนอื่นพันหมื่นแสน
แม้แต่องค์เทวัญชั้นเมืองแมน
ทั่วทั้งแดนพิศวงหวังหลงปอง
     รวมคนธรรพ์ยักขาเทวาครุฑ
ฤษีพิสุทธิ์มนุษย์จ้องคิดครองสอง
รวมเทพไท้เทวันฤทธิ์เรืองรอง
ใฝ่สนองหวังภิรมย์เพื่อชมนาง
     นับประสาอะไรในแว่นแคว้น
ทั้งหวงแหนใฝ่ปองยังต้องขวาง
สับยุทธ์เกณฑ์โยธามาจัดวาง
สะท้านสร้างหวั่นไหวในปฐพี
     หวังเพื่อนางซึ้งไว้ในลักขณา
แม้นกัลยาเป็นสองรองศักดิ์ศรี
แสนผุดผ่องยองใยหวังในเทวี
ดั่งรัศมีพร่างพราวสกาวเดือน
     โอ้ชีวันขวัญชีวาเจ้าข้าเอ๋ย
ใยละเลยนงนุชประดุจเฉือน
ให้โศกเศร้าโศกาน้ำตาเยือน
สั่นสะเทือนเหว่ว้าดุจฟ้าทลาย
     ดั่งรัชนีสบค้างระหว่างเสี้ยว
เพชรเรือนเกี้ยวหักสิ้นบิ่นสลาย
มวลเทพเทวัญชั้นฟ้ามิอาจคลาย
โอ้เสียดายมณีแก้วที่แพรวสกาว
     แม้นเทวีเป็นอื่นสะอื้นโศก
แสนวิปโยคเป็นดำยากพร่ำขาว
เหลือใยรักปลูกฝังยังพลั้งพราว
ยากสืบสาวย้อนคืนระรื่นภิรมย์
     คงเสียดายนักหนาฟ้าครวญคร่ำ
เทพเทวัญย้ำหวนยังชวนขื่นขม
ท้าวแว่นแคว้นบีฑาหวังมาชม
ต่างอกตรมเลิกร้างหนีห่างไกล.
     ***    แก้วประเสริฐ.   ***