** สิ้นสุดสุดสิ้น ** รักมีมากเพียงใดฤทัยป่วน สิ่งรัญจวนเคยปองมิสนองฝัน แม้นเปลี่ยนวนระคนสุดทนกัน พลิกยามผันเมื่อคนึงเคยซึ้งวอน น้ำใจหนออิงไว้ดุจคล้ายน้ำ ช่างเหลือล้ำฝากไว้ดังใคร่หลอน เปลี่ยนวกอิงสิ่งไปช่างได้คลอน เซาะซอกซอนฝังไว้สุดให้รวน นี่นะหรือหญิงเราเคยเฝ้ารัก ตามใจนักห่วงใยจึงได้ฉนวน ก่อสิ่งเกิดเปี่ยมไว้แสนไร้นวล พลิกสิ่งล้วนคำไว้ดุจคล้ายเงา วิเวกแว่วสำเนียงเคยเสียงแจ้ว สิ้นสุดแล้วเหลือไว้ดูกรายเขลา มุ่งมั่นสร้างสถานอิงเพื่อสิ่งเรา เหลือเพียงเฝ้าสิ่งพรากที่จากไป โถหัวใจคนเราแสนเคล้ายาก แม้นจะฝากสิ่งหวังแต่ยังสลาย ถึงแม้เงาเพียงคนึงช่างซึ้งหทัย ความวิไลใฝ่ถวิลน้ำจินต์ครวญ ลาแล้วหนอเรือนรักที่พรักพร้อม ก่อนห้อมล้อมพฤกษาผกาสวน ส่งกลิ่นโชยใฝ่ย้อมมาหอมชวน แสนรัญจวนเด็ดดมเฝ้าชมนาง เมื่อสิ้นสุดสุดสิ้นถิ่นประจักษ์ สิ่งพำนักลาก่อนเพื่อผ่อนสล้าง เจ้าคอยก่อนเพื่อรอไม่ขอวาง จะไม่ร้างหอสร้างระหว่างใจ พบรักแท้ข้างหน้าหวนหาเจ้า เฝ้าโลมเล้าสาวสงวนที่ล้วนไสว สวนผกาพฤกษ์บ้านสำราญหทัย มิห่างไกลจากเจ้าเพื่อเฝ้าสำราญ. *** แก้วประเสริฐ. ***
29 มกราคม 2551 16:46 น. - comment id 816776
เมื่อคร่ำครวญถึงใครที่ใจซึ้ง เมื่อคำนึงถึงใครที่ใจหวง เมื่ออยากใกล้ไฟเร้าก็เผาทรวง ใจทั้งดวงไม่เหลือไว้ในตนเอง ฯ แวะมาอ่านกลอนเพราะ ๆ ครับ อ่านแล้วได้อารมณ์เหงา ๆ ครับ
29 มกราคม 2551 16:51 น. - comment id 816783
น้ำใจใสเย็น.....ควรมีให้กัน ใช่ไหมคะคุณลุง
29 มกราคม 2551 17:12 น. - comment id 816797
เศร้าจังค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ เป็นห่วง นับถือเสมอค่ะ
29 มกราคม 2551 17:21 น. - comment id 816807
เมื่อสิ้นสุด ก็เริ่มต้นใหม่ได้ค่ะ
29 มกราคม 2551 18:29 น. - comment id 816842
วันนี้มีแต่กลอนเศร้าๆค่ะคุณครูแก้ว
29 มกราคม 2551 19:05 น. - comment id 816867
เศร้าจังคะ..พิมกลับไปนอนต่อดีก่า ฮัลเช้ยๆๆๆๆ
29 มกราคม 2551 20:07 น. - comment id 816919
ถึงสิ้นสุด ก็เรื่มใหม่ได้ค่ะ ถ้าใจเราพร้อม..
29 มกราคม 2551 20:09 น. - comment id 816920
เหมือนจะสิ้นสุดรักสมัครสมาน เรื่องวันวานผ่านไปให้โศกศัลย์ จึ่งร่ำร่ำพร่ำพ้อต่อคืนวัน ถึงจอมขวัญคนดีของพี่ยา แม้เนิ่นนานเพียงใดใม่แปรเปลี่ยน ยังวนเวียนตัดไม่ขาดปรารถนา เฝ้าแต่ครวญคำนึงถึงแก้วตา ในอุราหวั่นไหวไม่หยุดลง.. สวัสดีค่ะลุงแก้ว ฝากรูปกะกลอนไว้ด้วย สองบทค่ะ
29 มกราคม 2551 23:13 น. - comment id 816991
สวัสดีค่ะคุณครูแก้วประเสริฐ ครูสบายดีไหมคะ ช่วงนี้จิตรำพันยุ่งมากเลยค่ะ ได้จังหวะมาเจอกลอนเพราะๆ อีกแล้ว กว่าจะหายยุ่งคงอีกหลายเดือนค่ะ อดคิดถึงบ้านกลอนไม่ได้ เลยแวะมาหา ขอให้ครูและครอบครัวสบายดีนะคะ จิตรำพัน
30 มกราคม 2551 02:20 น. - comment id 817042
30 มกราคม 2551 08:45 น. - comment id 817112
ดีจ้า..........คุณแก้วประเสริฐ......... ประเดี๋ยวรักประเดี๋ยวหน่ายคล้ายแกล้งหยอก ประเดี๋ยวหลอกประเดี๋ยวจริงคือสิ่งไหน ประเดี๋ยวหลงประเดี๋ยวลวงห้วงหทัย ประเดี๋ยวไปประเดี๋ยวมาพาหวั่นเอย ...................................................... สุขเป็นขณะขณะไงไม่รู้อ่ะจ้า....รักหนอเลิกหนอ เหอะๆๆๆๆ แวะมาทักทายก่อนเริ่มงานจ้า
30 มกราคม 2551 09:00 น. - comment id 817129
คุณ แสงเหนือ ก่อนอื่นขอขอบคุณกลอนที่มองให้ผมไพเราะ ครับ ปกติผมเป็นคนสมถะย่อมเกิดความเหงาๆเสมอ ครับ ขอขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:02 น. - comment id 817130
คุณ เพียงพลิ้ว หากทำได้ก็ดีซิจ๊ะหลานรัก คนเราเมื่อมีอายุ มากก็เกิดความเหงาใจเสมอๆ มักจะคิดถึงความเก่า ในอดีตเสมอ โลกใหม่ไม่ค่อยได้ออกไปไหนเลยจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:05 น. - comment id 817132
คุณ กชมนวรรณ ปกติผมก็เป็นคนเหงาๆเสมอแหละ ยิ่งมีอายุ มากขึ้นไม่ได้ออกไปไหนในสังคมเหมือนก่อนก็ คิดถึงแต่ในอดีตเก่าๆที่เคยผ่านมาจ๊ะ และสุขภาพ หรือก็ไม่ดีเลยไม่ค่อยจะไปไหนๆเช่นคนอื่นเขา ชีวิตผ่านมามักประสบแต่ความพ่ายเป็นส่วนใหญ่ แหละจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:07 น. - comment id 817136
คุณ เฌอมาลย์ ภาพสวยจังเลยผมเก็บไว้นะเจ้าหญิง เอาลง ไว้หน้าคอมฯผมเลยล่ะครับ หมดสิ้นเสียแล้วล่ะจ๊ะ ที่จะเริ่มต้นใหม่ ยิ่งสุขภาพไม่ดีด้วยแล้วความหวัง ย่อมเลือนลางยิ่งขึ้นไปด้วยล่ะขอบคุณนะเจ้าหญิง แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:09 น. - comment id 817137
คุณ ช่ออักษราลี จ้าปกติผมเองก็เป็นคนเศร้าอยู่แล้วล่ะกลอน ที่ออกมาจากใจจึงมักเป็นแบบนี้แหละจ้า รักศิษย์ เสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:11 น. - comment id 817138
คุณ พิมญดา จ๊ะพักผ่อนแยะๆนะ สงสัยจะเป็นหวัดรักษา สุขภาพด้วย ชีวิตที่ไม่โลดแล่นก็แบบนี้แหละจ้า รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:14 น. - comment id 817143
คุณ มณีจันทร์ สิ้นสุดแล้วล่ะจ้าที่จะมาเริ่มต้นใหม่ ถึงแม้ใจ เราจะสู้เสมอนะ มีหลายสิ่งหลายอย่างประกอบด้วย จึงทำได้ก็เพียงแค่เพ้อเจ้อไปตามลมๆแล้งๆเท่านั้น เอง ขอบคุณนะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:15 น. - comment id 817145
คุณ ปราณรวี คุณเป็นคนหนึ่งที่เขียนกลอนได้ไพเราะ นัก ขอบคุณที่ฝากมาครับผมเก็บไว้ด้วยครับ ขอบคุณ ครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:18 น. - comment id 817147
คุณ จิตรำพัน จะว่าสบายก็ไม่ถูกนักจ๊ะ สุขภาพคนมีอายุก็ มักจะดีบ้างไม่ดีบ้างแหละ ทำงานให้เรียบร้อยก่อน เถอะจ๊ะสร้างอนาคตเราไว้ให้สมบูรณ์ก่อนเรื่องกลอน นั้นให้คิดเสียเวลาคือสิ่งระบายอารมณ์ยามเครียด ก็จะทำให้งานเราปลอดโปร่งจ๊ะ ขอบใจศิษย์รักมากจ้า แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:20 น. - comment id 817149
คุณ silver snitch คุณ ซิลเวอร์ที่รัก ขอบคุณยิ่งครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 09:23 น. - comment id 817151
คุณ เจน_จัดให้ จริงดังกลอนที่คุณกล่าวได้ไพเราะมากครับ ขอบคุณที่แวะมาก่อนทำงานครับ รักเสมอครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 11:51 น. - comment id 817222
สวัสดีค่ะลุงแก้วประเสริฐ แวะมาอ่านงานเหงา ๆ ทำให้รพีเหงาไปใหญ่เล้ย แง ๆๆๆๆ ไพเราะเหมือนเดิมค่ะสงสัยต้องมาเริ่มเรียนรู้เรื่องเขียนกลอนใหม่ซะแล้วมั้วเนี่ยะ อารมณ์เขียนกลอนไม่ค่อยมีเลยค่ะ พอดีมีเรื่องให้ต้องกลุ้มใจหลาย ๆ เรื่องเนาะ อิอิ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ
30 มกราคม 2551 12:22 น. - comment id 817243
มานเศร้าอ่ะ.. ความรักมันเจ็บปวด แบบนี้เชียวหรือ..
30 มกราคม 2551 12:58 น. - comment id 817262
กว่ามันจะสิ้นสุด นานมากนะครับลุง กว่าจะเข้าใจอะไรๆ เสียเวลาไปไม่น้อยเลย
30 มกราคม 2551 15:29 น. - comment id 817321
คุณ bananaleaf รพีผมติดตามงานคุณ ก็งดงามอยู่แล้วนี่ครับ ที่ว่าอารมณ์กลอนนั้น เพราะต้องคอยสอนนักเรียน เกี่ยวกับภาษาอังกฤษเลยไม่ค่อยมีเวลามากนัก ความกลุ้มใจก็มีกันแทบทุกๆคนแหละทำใจเถอะ ครับแล้วก็จะดีเอง รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 15:32 น. - comment id 817323
คุณ ยาแก้ปวด ก็ทานยาตามชื่อนามปากกาซิครับก็จะหายเองแหละง เพียงปล่อยวางเสียบ้างก็สิ้นเรื่องไป คนเรานะหาก มีวาสนาร่วมกันมาก็ย่อมไม่แคล้วกันหรอก ที่ผ่านมา ถือเป็นเกมส์ชีวิตเราเท่านั้นเอง อย่าคิดมากนะจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 15:36 น. - comment id 817324
คุณ อัสสุ ใช่แล้วล่ะ สิ่งใดมีรักก็ย่อมมีทุกข์ หากขาดรัก ก็มีทุกข์อีก นี่แหละคือชีวิตของมนุษย์เราแหละ การทำใจเรานี่แหละถือว่าดีที่สุดแล้วล่ะ ส่วนกลอน นั้นก็เขียนไปตามใจเรา ผมเองมิได้คิดมากหรอก บางครั้งไม่เคยเศร้าสักนิดแต่ก็เขียนได้ ฉะนั้นเรา ต้องเขียนได้หลายๆแนวทางไว้ เหมือนกับเราเล่น อะไรที่ชอบมันก็มักจะเป็นแบบนั้นเสมอ ผมเขียน กลอนเศร้า มันก็เลยเหงาๆเศร้าๆเสียมาก อย่าคิด มาก เขียนไปบางครั้งยังหัวเราะไปเลยล่ะครับ ก็ผมบอกแล้วว่า ผมเองมันเป็นคนบวมๆหน่อย ไม่ค่อยเหมือนคนอื่นเขา ขอบใจมากนะที่มา เยี่ยมผม แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 20:44 น. - comment id 817442
สวัสดีค่ะ อย่าเหงาเลยนะครู ดูแลสุขภาพนะคะ
30 มกราคม 2551 21:22 น. - comment id 817466
เพราะจังเลย แต่เศร้าไหหน่อย แวะมาเยี่ยมจ้าคุงลุงขา
30 มกราคม 2551 23:36 น. - comment id 817495
คุณ นกยูง ก่อนอื่นขอบคุณมากครับที่ให้กำลังใจและห่วง ใยผมครับ บอกตรงๆว่าผมนั้นบางครั้งก็เหงา บาง ครั้งอยู่คนเดียวก็แบบนี้แหละครับ ผมไม่คิดอะไร มากหรอกครับ ใช่เมื่อก่อนนี้ผมเศร้าและเหงาๆมาก แต่มาเดี๋ยวนี้ผมเองไม่ได้คิดอะไรมาก ที่เขียนไป หรือจะเป็นนิสัยเคยชินก็ไม่รู้ซินะถึงได้เขียนแบบ เหงาๆเศร้าเสียส่วนมากครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
30 มกราคม 2551 23:40 น. - comment id 817497
คุณ Black MooN ปกติกมันติดนิสัยผมมากระมังครับ เพราะ บอกตรงๆก่อนนี้ผมทั้งเศร้าและเงียบเหงามากๆเลย ตอนนี้ทำใจได้ ฉะนั้นกลอนผมมักจะไปในรูปแบบ นี้เป็นส่วนใหญ่ครับ และยิ่งทำตัวแบบสมถะด้วย แล้วก็ไปกันใหญ่ มีเพื่อนๆก็น้อยมากเพราะไม่ค่อย ได้คบหาสมาคมกับใครๆเขา คนที่ผมไปเที่ยวใน เวปฯกลอนก็จะเห็นว่าผมมักจะปลีกตัวคนเดียว ยามไปเที่ยวครับ ขอบคุณมากครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.