๑อ่าหิวกินหมดเกลี้ยง เกลาจาน

น้ำ

๐ นิราศนรินทร์ ๐
๗๑. อ่าผิวการะเกดเกลี้ยง...เกลานวล แน่งเอย
เรียมกะไดเชยชวน...........ชิดเคล้า 
อ้าอรกลิ่นเกศหวน............หอมหื่น กูเฮย 
คิดภิรมย์รสเกล้า..............กลิ่นกลั้วไกลฉม
 
๑อ่าหิวกินหมดเกลี้ยง          เกลาจาน
เรียมคิดเชิญชวนสาน        เสื่อไว้
อ้าสุดปากกลิ่นปาน          ปลาแดก
คิดสูดดมยาให้             โล่งแล้วหัวหู๚
๗๒. ยกมามาท่าข้าม.........แขวงปราณ 
ปราณประหลาดลมฆาน.....พี่ข้อง 
แลว่านุชทรมาน...............หมองสิ่ง ใดแม่ 
ทุกข์โรคหรือจักร้อง..........ร่ำไห้หาเรียม 
๒ยกไปไปท่าน้ำ        แขวงนนท์
นนท์ทุกข์หัวล้านทน     เขกแกล้ง
ทรมานนุชนาทจน      ผอมผ่าย
ให้ขัดถูบ้านแจ้ง         แจ่มจ้าสอาดสวย๚
๗๓. ถึงสามร้อยยอดเงื้อม...งำทะเล 
ทะเลจะหลากลมเห...........หาดขว้ำ 
สามร้อยคิรีเท..................ทับอก เล่าฤา 
ใจจะปล้ำสุดปล้ำ..............เสน่ห์น้องหนักทรวง 
๓ถึงสามย่านน่านนั้น         จุฬา
นิสิตมากหลากตา           เนตรลิ้ม
รักสามคิรีมา                   ทับอก 
ใจจะปล้ำจำสิ้น            เสน่ห์น้องหนักทรวง ๚            
๗๔. โคแดงนามท่งด้าว.....โคดง ใดฤา 
โคอาสน์อิศวรองค์............อยู่เกล้า 
พระมาดอาจจักปลง..........ปลิดเทวษ ราพ่อ 
สองจากพระเป็นเจ้า..........ช่วยให้คืนสม 
๔โคนมนมจากเต้า           มากมาย
โคขวิดเพราะตาลาย       เพศผู้
ขออภัยจิตละอาย           อับอก
หวังว่าโคจะรู้             ไม่ได้ตั้งใจ๚
๗๕. แลระบัดลาดท่งท้อง....ทิวพฤกษ์ 
มลักเห็นหมู่มฤค...............ครุ่นคร้าม 
หวังหาคู่แนบนึก...............นุชนาฎ เรียมเอย 
คิดเมื่อมาสมรห้าม............พี่ห้ามหวงโฉม 
๕อักษรเรียงร่ายแล้ว            แล่งกลอน
สัมผัสเสียงตัดนิวรณ์         ว่างเว้น
โคลงดั้นจิตโคจร               แจ้งสติ
ผลิรักแพร้วทุกข์เร้น          ลับเศร้าสร่างเขลา๚
๗๖.นางทรายจามเรศรู้......รักขน 
คือนุชสงวนงามตน...........แต่น้อย 
ตายองตอบตายล.............ยวนเนตร นางเอย 
โฉมแม่บาดตาย้อย...........อยู่พู้นฉันใด
๖นางงามจามหมูกรู้            ว่าหวัด
ยาหยูกจมูกโล่งนัด         หมูกไว้
ตาแดงตอบตาดัด            ตามติด โรคตา
โฉมแม่บาดตาไซร้         สู่พู้นพาลหมอ๛