หนึ่งหมื่นสี่พันวันผ่านชีวิต ใครลิขิตชีวิตของเราได้ นอกจากตัวเราเองมิใข่ใคร ตั้งวิสัยทัศน์ไว้ให้ไกลยาว แรกเริ่มตั้งดูเลือนลางมองมิเห็น ความหวังฝังซ่อนเร้นในเมฆขาว ตะวันส่องลับวันแล้วและวันเล่า มาถึงคราวฟ้ากระจ่างสว่างอำไพ แต่ในความสว่างกระจ่างแจ้ง อุณหภูมิกลับร้อนแรงกลับเวียนว่าย เรือลำน้อยเจอคลื่นน้อยนั้นฉันใด เรือลำใหญ่ย่อมพบคลื่นมหึมา ได้มานั่งปลงสังขารยามวัยดึก คิดครวญนึกในอดีตเคยหรรษา เสพสุขคลุกนารีร่ำสุรา อนิจจาปมาโทมัจจุโนปทัง ความประมาทเป็นหนทางดับชีวิต ใครลิขิตชีวิตแต่ปางหลัง บินจากคอนล้วนแล้วกลับมาตายรัง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ฯ
วชรกานท์ 24 ม.ค. 2551 01:16 น. - ID 111948 
1029
1
0
24 มกราคม 2551 08:47 น. - comment id 814739
กลอนมีความหมายดีคะ...หายไปนานเลยคะ
24 มกราคม 2551 08:56 น. - comment id 814754
ไม่อยากประมาทค่ะ เผลอไปประจำเลยค่ะ
24 มกราคม 2551 09:25 น. - comment id 814773
อนิจจาปมาโทมัจจุโนปทัง แปลว่าอะไรคะ ช่วยเฉลยที สาธุ อมิตตาพุทธ อิอิ
25 มกราคม 2551 05:59 น. - comment id 815135
อืมก็เศร้าเนาะ.....หลบมาพักใจในบ้านตัวเอง.
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
