** เหมันต์สวาท ** เมฆาพลิ้วปลิวไปในอัมพร สิ่งยอกย้อนวกกลับนับโหยหวน หมอกเจือจางผ่านพฤกษ์รำลึกชวน รักช่างป่วนบนดอยคล้อยเลือนราง หนาวสะท้านผ่านวิเวกดุจเฉกร้าง ความอ้างว้างคืนสู่คู่ฟ้าสาง รำลึกหวนชวนเคล้าเย้าหมอกจาง พร่างน้ำค้างพรมไม้ใกล้โบยบิน แสงสีทองส่องประกายใฝ่เร้าจิต หวนความคิดเคียงครองปองถวิล น้ำเสียงย่ำเคล้าชวนล้วนกวิน คงสวาทสิ้นสู่ไว้ฤทัยอาวรณ์ ครั้นหวนกลับสู่ดอยเพียงคอยรัก หวนประจักษ์คงอยู่สู่หลอกหลอน ถึงความหลังครั้งตรึกรำลึกคลอน เสียงคำอ้อนย้อนสัญญาฝ่าเยือกเย็น แม้นจะสิ้นเหมันต์แต่กาลเปลี่ยน สวาทยังเวียนสู่พรากยากจะเห็น โถอกเอ๋ยเฉลยรักไว้ให้ลำเค็ญ หนาวเยือกเย็นมองนภาฟ้าละออง หมอกไล่เลี่ยพฤกษาดูดารดาษ ช่อผกามาศเปล่งสีแสงแฝงสนอง แดงเหลืองแสดแฝดชมพูขาวปอง น้ำค้างครองหวนนึกตรึกนวลนาง โอบเคียงกอดเล้าโลมโฉมช่อพฤกษ์ สิ่งรำลึกกลับย้อนตอนฟ้าสาง แย้มยิ้มหยอกล้อเล่นเด่นริมทาง บัดนี้สร้างเหลือฝันสู่พรรณราย เหมันต์สิ้นจิตเทวษเหลือเศษรัก คงประจักษ์ดอยสวาทที่พลาดหมาย ฝากความจำย้ำหทัยมิอาจคลาย คงเดียวดายไร้สาวเจ้าของดอย. *** แก้วประเสริฐ. ***
23 มกราคม 2551 13:35 น. - comment id 814488
สาวเจ้าของดอยด้วย โห คงโรแมนติกน่าดูเลยนะคะคุณลุง
23 มกราคม 2551 13:49 น. - comment id 814491
สวัสดีค่ะอาจารย์ เขียนได้สวยงามมากค่ะอาจารย์.เยี่ยมค่ะ
23 มกราคม 2551 14:00 น. - comment id 814495
สวัสดีค่ะ คุณแก้วฯ แวะมาทักทาย ให้หายคิดถึง คุณแก้วฯ สบายดีนะคะ
23 มกราคม 2551 14:05 น. - comment id 814498
คุณ เพียงพลิ้ว หลานกานต์ที่รัก ไม่ใช่เจ้าของดอยหรอกจ้า เขียนไปอย่างงั้นแหละไปเที่ยวด้วยกันเน๊อะ อิอิ หากเป็นเจ้าของดอยผมก็กลายเป็นเงาะป่าไปแล้ว ล่ะ ฮ่าๆๆๆ รักหลานเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 14:09 น. - comment id 814499
คุณ นกยูง คุณคิดดีแล้วหรือครับว่าคนบ้าๆบอๆบ๊องส์ เช่นผมจะเป็นอาจารย์คุณได้ หากไม่ถือสาผมก็ ขอยอมรับไว้นะครับด้วยความเป็นเกียรติยิ่งครับ แต่อย่าถือสาคนบ้าๆเช่นผมนะครับ หากรับได้ ก็ไม่ว่ากันจ๊ะ หากสงสัยถามมาได้คิดว่าเราคนกัน เองนะจ๊ะ รู้ก็บอกไม่รู้ก็จนใจจ๊ะ อิอิ รักเสมอจ้า แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 14:12 น. - comment id 814502
คุณ แมงกุ๊ดจี่ สวัสดีครับ สาวสวยที่รัก ผมเองก็คิดถึงคุณเสมอ ไม่เคยลืมเลยครับ เพียงคุณสุขสบายเท่านั้นผมเอง ก็ดีใจแล้วล่ะครับ ผมเองปล่อยแล้วล่ะครับเป็นเอง ก็หายเอง ไม่หายก็ตายไปซะเลยล่ะ เพียงขอให้คุณ นั้นสวยๆอยู่นานๆผมก็พอใจแล้วล่ะครับ รักคิดถึง คุณอยู่เสมอครับ แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 14:20 น. - comment id 814508
กลอนของครูแก้วสำนวนนี้งดงามมาก สัมผัสใจคณะกรรมการเหลือเกิน เนื้อความก็ดีมีสาระ อ่านเพื่อความความสุนทรีในอารมณ์ได้เยี่ยม แต่ถ้าส่งเพื่อประกวดกลอนแล้ว กลอนสำนวนนี้จะถูกคัดออกก่อน เข้าไปในรอบชิงชนะเลิศ เพราะ สัมผัสบังคับ ในบทที่ 5 ห้ามใช้สระเสียงสั้นและเสียงยาวรับสัมผัส กัน เห็น-เค็ญ คือ สระ เอะ (เสียงสั้น) เด่น คือ สระ เอ (เสียงยาว) สรุป อ่านเพื่อสุนทรีได้ แต่ส่งประกวดตกรอบแรก ครับ
23 มกราคม 2551 14:21 น. - comment id 814509
รอเหมันต์หน้าละกันค่ะ
23 มกราคม 2551 14:59 น. - comment id 814528
สวัสดีค่ะคุณลุง...... วันนี้มีแต่ความฝันเต็มบ้านกลอนเลยค่ะ ฝันสมหวัง ฝันเดียวดาย ........
23 มกราคม 2551 15:19 น. - comment id 814539
คุณ ผู้เคยได้รับบทเรียนมาแล้ว ครับถูกต้องเลยครับ หากใช้สระเสียงสั้นใน บทรองไปสัมผัสกับบทส่งนั้นควรจะเป็นสระแบบ เดียวกัน ผมเองนั้นมิได้เน้นไว้ครับ ผมเขียนเพื่อความ สนุกสนานให้กลอนไหวพลิ้วเท่านั้น และรู้ตัวเอง เสมอว่ายังอ่อนด้อยมากนัก ไม่เคยจะคิดส่งงานเข้า ประกวดกับใครหรอกครับ จึงอย่างที่คุณพูดไว้ไม่ผิด ครับ ผมจะเน้นแค่ฉันทลักษณ์ไว้เท่านั้นเอง และทำนองเสียงเป็นเกณฑ์ ใช้อารมณ์ในการ เขียนครับ หากจะส่งเข้าประกวดต้องค้นหา อีกมากมายนัก อีกอย่างหนึ่งผมเองไม่ชอบ ลักษณะเด่นดัง ชอบไปเรื่อยๆครับ ขอบคุณมาก ครับ แสดงถึงว่าคุณมีประสบการณ์มากเกี่ยว กับเรื่องนี้มากกว่าผมมากมายนัก ขอบคุณครับ ที่ติงมาดีครับ คนอ่านที่เข้ามาเยี่ยมผมจะได้รับ รู้ข้อปลีกย่อยไว้เพื่อใช้ในการฝึกหัดที่ถูกต้อง อันแท้จริง ผมเองมิได้มีครูแนะนำสั่งสอน เพียง ค้นหากันเอาเองครับ ฉะนั้นถึงผิดบ้างถูกบ้าง แต่สิ่งที่ผมพอใจคิดความสนุกสนานเท่านั้นครับ ขอขอบคุณด้วยใจจริงอีกครั้งครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 15:25 น. - comment id 814540
คุณ เฌอมาลย์ เจ้าหญิงครับ สงสัยจะไปไม่ไหวเสียแล้วครับ อิอิ ร่างกายมิอำนวยให้แล้วครับ ฮ่าๆๆๆ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 15:27 น. - comment id 814541
คุณ whitelily ครับความฝันก็คือการสร้างความสุขใจแก่เรา ทุกๆคนย่อมฝันเสมอครับ จะดีหรือชั่วก็อยู่ที่ตัวเรา ครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 15:34 น. - comment id 814544
สิ้นหนาวคลายกรายแล้วจากแก้วจิต กาลอาทิตย์ทอแสงร้อนแรงหลาย สิ้นเหมันต์สิ้นสวาทให้คลาดคลาย ดั่งใจกายถูกเผาด้วยเหงาตรม. ผ่านเวลาอาวรณ์เกินย้อนย้ำ เกิดรอยคำรอยเคราะห์ไม่เหมาะสม เหลือเพียงรอยน้ำตาต่างอารมณ์ ความสุขสมยั้งหยุด..สุดเหมันต์. ตอนนี้จะเข้าหน้าร้อนแล้ว.....ลุงแก้วฯ จะเขียนคิมหันต์สวาทต่อมั้ยครับ...
23 มกราคม 2551 15:41 น. - comment id 814547
คุณ อรุณสุข อิอิ จะเอาอะไรแน่กับผมไม่ค่อยจะได้หรอก ครับผมเองมันบ้าๆบอๆเสียด้วย บางทีคืนเดือนหงาย ผมเขียนเดือนมืดไปก็แยะครับ ฉะนั้นบอกตรงๆ ว่าอยู่ที่ความพอใจครับ บางเรื่องก็จริงบางเรื่องก็ เท็จ บางเรื่องจินตนาการณ์ไป โอ้ย มันถึงเอาแน่ ไม่ได้ครับ คนเราหนาวผมกับร้อน เขาร้อนผมกับ หนาวไปเสียนี่ นี่แหละถึงว่าผมมันเป็นคนบ้าๆบอๆ บ๊องส์ครับ บางครั้งนั่งคุยกับเพื่อนอยู่ดีๆคุยกัน สนุกๆผมเลิกคุยกับเลยก็หลายๆต่อหลายครั้ง หนึกลับบ้านเฉยๆเลย อิอิ เขาบอกว่าผมมันบ้า อ้าวก็บ้าจริงๆซะด้วยซิครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 17:26 น. - comment id 814573
สาวเจ้าของดอย.......ต้องเป็นสาวเหนือแน่ๆเลย...อิอิ
23 มกราคม 2551 18:36 น. - comment id 814599
สวัสดีค่ะ ครูแก้ว แวะมาทักทายพร้อมชมความฝัน ที่สวยงาม ค่ะสบายดีนะค่ะ
23 มกราคม 2551 20:39 น. - comment id 814618
สวัสดีค่ะคุณครูแก้ว คงจะเป็นสาวเหนือ ที่แสนสวยนะคะ ไพเราะมากค่ะ
23 มกราคม 2551 23:50 น. - comment id 814685
คุณ โคลอน ครับช่วงนั้นผมไปเที่ยวเชียงรายมาครับ ตอนฤดูหนาวครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 23:53 น. - comment id 814686
คุณ กชมนวรรณ สวัสดีครับ ช่วงนั้นเป็นช่วงหน้าหนาวผมไป เที่ยวทางภาคเหนือ คือเชียงรายครับ แต่นานมา เหมือนกัน นึกถึงก็เลยเขียนไว้แหละครับ ขอบคุณ ครับ แก้วประเสริฐ.
23 มกราคม 2551 23:55 น. - comment id 814687
คุณ ช่ออักษราลี สวัสดีครับ ตอบดึกหน่อยเพราะพึ่งกลับจาก ไปเล่นเปตองมาครับ เลยแวะมาชมกลอนครับ ที่เชียงรายครับ นานมาเหมือนกัน นึกได้ก็เขียน ไว้เล่นๆแหละครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
24 มกราคม 2551 02:40 น. - comment id 814706
24 มกราคม 2551 08:27 น. - comment id 814725
พิมก็สาวดอยนะคะคุณลุงแก้ว..อิอิ กาแฟสักแก้วนะคะ
24 มกราคม 2551 10:09 น. - comment id 814789
** เหมันต์ เพิ่งผ่นพ้นไป แต่หัวใจ ยังหนาว ร้าวฤดี **
24 มกราคม 2551 11:48 น. - comment id 814831
คุณ silver snitch ซิลเวอร์ที่รัก บางครั้งจิตใจคนเราพอมีอายุ ก็จะมักนึกถึงความหลังเก่าๆที่เคยผ่านมา ในเมื่อ มาเขียนกลอน หากจะเขียนแบบสมัยใหม่วัยรุ่น ก็ไม่เหมาะสม ผมถึงได้เน้นเรื่องเก่าๆไว้เสมอๆ หากจะเขียนกลอนปัจจุบันมันก็ดูกระไรอยู่ไม่ อยากไปยุ่งไปเกี่ยวกับเรื่องของเขา เว้นไว้เสีย ทนอดสูใจมิได้ครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
24 มกราคม 2551 11:57 น. - comment id 814838
คุณ พิมญดา ขอบคุณครับผมกำลังทานอยู่ครับ เพราะอาหาร เช้าผมคือกาแฟ 1 ถ้วยกับขนมปังเล็กๆน้อยๆครับ ทำมาหลายปีแล้วล่ะ อาหารหนักทานเพียงสองมื้อ เท่านั้นคือ เที่ยงหรือหลังเวลาหิว ส่วนอาหารค่ำมัก จะทานหลัง 1 ทุ่มไปแล้ว หากไปเล่นเปตองกลับมา โน่นเกือบเที่ยงคืน นั่งสักพักให้อาหารย่อยก่อน แล้วถึงจะเข้านอน บางครั้งเกือบตีหนึ่ง หรือกว่าๆ เมืองเหนือเป็นสถานที่ผมเที่ยวมากที่สุดโดย เฉพาะตามดอยครับ แต่ระยะนี้ไม่ได้ไปเลย เพราะไปเที่ยวมาทุกๆภาคหมดแล้วถึงแม้ว่า จะไม่ได้ไปครบตามที่ตั้งใจไว้ก็ตาม บอกตรงๆ ว่าเมืองเหนือเป็นสถานที่เที่ยวดีที่สุดครับ ผม เองเกือบจะได้สาวเหนือเป็นคู่เสียแล้วล่ะครับ เพราะชอบถิ่นสถานมากๆจริงๆ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
24 มกราคม 2551 12:01 น. - comment id 814840
คุณ ก่องกิก คนแก่ก็มักจะเป็นแบบนี้แหละครับ มักจะนึก ถึงเรื่องราวในอดีตเสียเป็นส่วนมาก บางครั้งผมจะ เก็บมาเล่าเป็นกลอนไว้ให้อ่านเสมอๆครับ เพราะ เรื่องปัจจุบันบอกตรงๆว่าผมเบื่อหน่ายมากที่สุดครับ ฉนั้นกลอนผมถึงมักจะเป็นจินตนาการในความหลัง เสียเป็นส่วนใหญ่ครับ อีกประการหนึ่งผมเป็นคน ที่ไม่ค่อยอยากไปยุ่งเกี่ยวกับสิ่งที่ไม่ใช่ส่วนตัวเท่าไร นักหรอกครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.