ตะวันลาเลือนลับดับสีแสง นภาแต่งแต้มดาวพราวเต็มฟ้า ยะยิบยิบวิบไหวในแววตา คะนึงหาคนไกลใจเลื่อนลอย ณ ใต้ต้นราตรีดอกสีขาว เบ่งบานราวย้ำใจให้เหงาหงอย กลิ่นหอมกรุ่นย้ำกมลคนรอคอย แสนเศร้าสร้อยหนอรักยากจักเลือน เจ้าราตรีรู้ไหมใครคนหนึ่ง เขาเคยซึ้งอุราหาใดเหมือน เคยชื่นชมทุกครารักมาเยือน เจ้าคือเพื่อนแสนงามยามราตรี มาบัดนี้เขาไปไกลสุดหล้า ปวดหนักหนาร้าวใจกระไรนี่ กลิ่นหอมเจ้าโปรดเฝ้าบอกเขาที ว่ายังมีใครคิดถึงอีกหนึ่งคน แมวแต้มแต่งบทแรกบทเดียวค่ะที่เหลือลุง...ฉายเดี่ยวเลยค่ะ แหะๆ
21 มกราคม 2551 01:41 น. - comment id 813405
หวัดดีครับ... แบบนี้เขาเรียก ว่า three in one หรือเปล่าครับ?
21 มกราคม 2551 06:22 น. - comment id 813421
ตกลงมีผู้ร่วมรายการหลายคนใช่ป่าวคะ แมวแต้ม
21 มกราคม 2551 07:04 น. - comment id 813427
สงสัยนั่งดูดอกราตรีจนไม่ได้หลับ มาทานกาแฟแก้ง่วงครับ เลี้ยงนะมะต้องออกตังค์หรอก
21 มกราคม 2551 07:28 น. - comment id 813436
ดอกราตรีหอมมากเลยนะคะ ที่บ้านเคยปลูกค่ะ
21 มกราคม 2551 08:35 น. - comment id 813466
ทั้ง2คนเอาใจพิมมาเขียนหรอเนี่ย เพลงเพราะเศร้า..ชอบมากๆๆ ตื่นขึ้นมา..กลิ่นดอกราตรียังลอยวนอยู่รอบตัวเลยคะ คิดถึงคนไกลสักคนที่ร้างลาไป พระจันทร์กับดอกราตรีทำไมมีอิทธิพล่อจิตใจมากเหลือเกินเขาจะคิดถึงเราหรือเปล่า
21 มกราคม 2551 08:36 น. - comment id 813467
ปลูกราตรีเอาไว้ใกล้ห้องหอ ยามเคลียคลอกลิ่นอ่อนชอนนาสา ให้หลับไหลไร้ทุกข์สุขอุรา ประหนึ่งว่ามีเธอเฝ้าคลอเคลีบ
21 มกราคม 2551 09:14 น. - comment id 813485
เอาน้ำมันมาเตรียม ให้ไฟกับฟืนค่ะ...
21 มกราคม 2551 09:23 น. - comment id 813494
เอาพัดมาช่วยกระพือค่ะ
21 มกราคม 2551 10:10 น. - comment id 813511
ดอกราตรีนั้นของฉันตอนนี้เป็นอย่างไร
21 มกราคม 2551 11:36 น. - comment id 813553
ดอกราตรีคลี่บานอีกกาลหนึ่ง นั่งรำพึงถึงกันเฝ้าฝันถึง เพียงพอพ้อต่อตามยามคะนึง ไม่ดื้อดึงดอกจ้า...ดอกราตรี..
21 มกราคม 2551 16:16 น. - comment id 813629
ถ้าอ่านตอนกลางคืนคงจะยิ่งเข้าบรรยากาสมากเลยนะคะเนี่ย ปล...มาช่วยกระพือไฟค่ะ...
22 มกราคม 2551 13:30 น. - comment id 814008
หวัดดี...งับ... วันนี้..แวะมาทักทาย..หลังทานข้าว.. ทานข้าวยังเอ่ย.... อย่าลืมรักษาสุขภาพนะคะ..
22 มกราคม 2551 14:35 น. - comment id 814054
สวัสดีค่ะคุณแมวแต้ม .......................... กลิ่นราตรีที่เพ้อเหม่อหวนหา ใครหนาใครใจร้ายกรายให้หมอง แต่คนนี้นี้รอคลอหวังปอง ให้เธอมองลองคิดจิตคะนึง แม้ไกลตาหน้าห่างย่างเวิ้งว้าง มิเคยว่างวางใจไม่คิดถึง จะไกลหล้าฟ้ากั้นรั้นดื้อดึง ส่งซาบซึ้งตรึงจิตคิดถึงไกล