** รักสิ้นจาง ** โอ้ความรักครั้งแรกใยแตกสอง มิอาจสนองครองไว้จนหมดสิ้น ประหนึ่งตรึงหทัยเปลี่ยนไร้จินต์ ใฝ่เคยถวิลล่องลอยคล้อยสายลม ยากจะหวนทวนกลับสิ้นแล้วหนอ สิ่งยืดขอสัญญามาเปลี่ยนขม ด้วยอัปลักษณ์ใบหน้ามิกล้าชม ยากภิรมย์ชมชื่นเหมือนอื่นชาย คำพูดเจ้าคราวก่อนใยอ้อนออด หวานคำหยอดมิคิดจิตกลับหลาย สรรค์สร้างช้ำน้ำใจแสนวอดวาย วกเวียนคล้ายสายน้ำล้นฝั่งครอง จะเหลือรักอันใดใฝ่แล้วเอ๋ย ถูกละเลยรูปลักษณ์มักมาสนอง ความยากไร้เป็นเหตุเจตนาปอง เหลือทำนองประจักษ์ฝากห้วงใจ สิ่งเหลือไว้ดุจเงาใจเศร้าสร้อย ดุจเดือนคล้ายแลลับนับหวนไห้ ตะวันคล้อยหมดแสงแฝงวิไล ดาวสิ้นไร้ทางเดินมิเพลินนภา ฝากชีวันขวัญชีวาที่มาเลิศ จะชูเชิดดุจชายทั้งหลายหา แม้นรูปชั่วตัวดำมินำพา ใฝ่ค้นคว้าเพื่ออยู่สู้ชีวิต แม้นมิลืมสิ่งรักประจักษ์แรก อันซึมแทรกสู่ห้วงดวงลิขิต ถึงซาบซ่านผ่านไว้ยากใคร่สนิท แปรเปลี่ยนจิตสู่ไว้คล้ายลิดรอน อันอัปลักษณ์มิงามเด่นล้ำพักตร์ จะภักดีรักไว้อย่าได้หลอน หัวใจน้อยมอบไว้ไม่ขาดตอน ไม่แคลนคลอนมอบอยู่แต่ผู้เดียว. *** แก้วประเสริฐ. ***
20 มกราคม 2551 17:45 น. - comment id 813223
เมื่อรักจางนางหน่ายไม่เหมือนเก่า เหลือเพียงเราเว้าวอนออดอ้อนหา ผ่านเลยแล้วผ่านไปไม่หวนมา ขวัญชีวาลืมหมดที่รดใจ ไม่อาจหวนคืนกลับมาจับต้อง ความหม่นหมองครองเราเศร้าไฉน ฟ้ามืดมิดปิดกั้นทำฉันใด ให้สองใจเคียงคู่อยู่อย่างเดิม.. สวัสดีค่ะคุณลุงแก้ว...แวะมาแปะกลอนกะรูปไว้ค่ะ
20 มกราคม 2551 21:49 น. - comment id 813317
ง่วงแว้ววค่ะ แวะมากล่าวราตรีสวัสดิ์ก่อนขอตัวไปนิทรา
20 มกราคม 2551 21:53 น. - comment id 813321
สวัสดีค่ะคุณครูแก้ว ภาพนี้ที่ไหนเหรอคะ อยากเห็นภาพใหญ่ๆค่ะ ได้ดูชัดๆหน่อยค่ะ วันนี้มาแนวเศร้ากันะคะ
20 มกราคม 2551 22:44 น. - comment id 813349
จะโอนอ่อนผ่อนหายมิคลายสูญย์ ยังอาดูรพูนทุกข์ยากถ่ายถอน คราหวลคิดจิตป่วนจวนรอนรอน สุดอาวรณ์ซ่อนไว้ให้กำสรวล ทักทายยามดึกค่ะ
20 มกราคม 2551 23:19 น. - comment id 813364
คุณ ปราณรวี สวัสดีครับ กลอนงดงามมากครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
20 มกราคม 2551 23:21 น. - comment id 813366
คุณ เฌอมาลย์ ครับราตรีสวัสขอให้ฝันดีนะครับ ผมพึ่งกลับมา จากเล่นเปตองครับ ห้าทุ่มครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
20 มกราคม 2551 23:25 น. - comment id 813371
คุณ ช่ออักษราลี เหลือแค่ภาพเล็กๆครับภาพเดียว เป็นภาพ ถ่ายผมเองประมาณ 3--4 ปีเห็นจะได้ครับ เขียนไป เรื่อยๆย้อนอดีตตอนหนุ่มครับ อิอิ อัปลักษณ์มาก นะครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
20 มกราคม 2551 23:28 น. - comment id 813375
คุณ กชมนวรรณ ขอบคุณที่เขียนกลอนไว้ให้อ่านครับ ผมเองก็ กลับมาดีกห้าทุ่มกว่านิดหน่อยหลังจากไปเล่นเปตอง มาครับ ไม่ง่วงเลยตอบกระทู้เสียก่อนและพึ่งทานข้าวด้วย รอให้อาหารย่อยเสียก่อนค่อยนอน ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 02:14 น. - comment id 813413
21 มกราคม 2551 06:26 น. - comment id 813423
สวัสดีค่ะคุณครูแก้ว อีกครั้งนะคะ ในกลอนบอกว่ารูปชั่วตัวดำ เห็นในภาพ ขาวมากเลยค่ะ ยังคงความหล่อเหลาเอาไว้ นะคะ
21 มกราคม 2551 07:35 น. - comment id 813441
แสงแห่งรักทอดมาข้ามฟ้ากว้าง รักเดินทางพร้อมห่วงและห่วงแหน ถวิลหาอาทรมิคลอนแคลน ฝันถึงแขนโอบรับวันกลับมา พบลำบากยากแสนแผ่นฟ้ากั้น แต่รักมั่นแน่นแนบแอบฝันหา รักคิดถึงห่วงใยคนไกลตา พับแผ่นฟ้าไม่ได้ใจจึงทน คุณลุงหล่อเหมือนเดิมเลยนะคะ
21 มกราคม 2551 09:09 น. - comment id 813478
สวัสดีครับยามเช้า คุณครูแก้ว ผมชื่นชมผลงานของคุณครูมากเลยครับ แต่มิกล้าที่จะเขียนคำชมกลัวว่าจะด้อยไป แต่ครั้งนี้ใช้ความกล้าขอชมด้วยใจจริงครับ
21 มกราคม 2551 09:10 น. - comment id 813480
ความรักอยู่ที่ความเข้าใจค่ะ...ไม่ใช่รูปลักษณ์ภายนอก แวะมาอ่านค่ะ...
21 มกราคม 2551 09:20 น. - comment id 813491
"รักสิ้นจาง" ของครูแก้ว คำท้ายวรรคที่ 3 ของบทที่ 7 "ปลิด" เป็นเสียงเอกนะเจ๊า ไม่น่าจะนำมาใช้ได้ตามหลักฉันทลักษณ์ เพราะคำท้ายวรรคที่ 3 อนุญาตให้ใช้ เสียงสามัญ หรือ เสียงตรี เท่านั้น แต่ถ้าจะอ้อมแอ้มอ่านว่า "ปลิ๊ด" ก็ไม่ว่ากันเจ๊า
21 มกราคม 2551 10:00 น. - comment id 813503
คุณ silver snitch ครับขอบคุณมากครับ ที่มีน้ำใจให้ผมเสมอมา จะเขียนภาษาอังกฤษหรือก็ไม่เก่งนัก เรียกว่าแย่ เอาเลยล่ะ เห้นคุณอ่านภาษาไทยได้เลยเอาภาษา ไทยดีกว่า หวังว่าคงไม่ว่ากันนะครับ ขอบคุณครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 10:03 น. - comment id 813506
คุณ ช่ออักษราลี ผมเองคุณก็รู้นิสัยแล้วว่าผมไม่ชอบยกย่อง ตัวเองเสมอมาครับ เลยเขียนไว้งั้นๆแหละครับ ใช่ผมเป็นคนขาวแต่ว่ารูปหล่อนั้น อิอิ คิดเองครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 10:06 น. - comment id 813508
คุณ เพียงพลิ้ว โธ่ๆๆหลานกานต์ที่รักก็เห็นตัวผมมาแล้ว นี่นา กลอนก็คือกลอนและนิสัยผมกานต์ก็รู้นิสัยผม ไม่ยกย่องตัวเองเสมอมา นอกจากจะล้อเล่นกับเพื่อน เท่านั้นเองแหละ อิอิ ขอบใจกลอนอันไพเราะมาก นะจ๊ะ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 10:08 น. - comment id 813510
คุณ sonax0651 บ้านกลอนนี้เปิดให้เสมอๆครับ รักกันเขียนมา เถอะครับ กลอนผมนั้นเป็นกลอนแบบเก่าๆธรรมดา นะครับ เพราะคนเขียนก็เป็นคนเก่า อิอิ ขอบคุณ มากว่างๆเขียนมาเถอะครับผมจะดีใจมาก ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 10:11 น. - comment id 813514
คุณ white rose ครับคุณกุหลาบขาวแสนสวย ความรักคือการ เข้าใจ ซึ้งใจ เห็นใจ รู้ใจ ให้เกียรติซึ่งกันและกัน ครับถึงรูปร่างจะเป็นอย่างไรก็ช่างครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 11:06 น. - comment id 813534
ถวิลครวญหวลหลังครั้งอดีต ดังถูกกรีดตอกย้ำซ้ำรอยแผล อัปลักษณ์เหลือใจใครไม่แล แต่หญิงหนึ่งยังแพ้แก่คารม สวัสดีเจ้าค่ะลุงแก้วประเสริฐ รพีไม่ได้เข้ามาทักทายนานมาก ๆ ค่ะ หวังว่าสุขภาพยังแข็งแรงนะคะ อิอิ รำพันถึงเรื่องเก่า ๆ เถอะน่าคุณลุง ถึงจะอัปลักษณ์แต่อย่างน้อยก็มีคุณป้าคนหนึ่งละที่ยังพอมองเห็นความหล่ออยู่บ้างเนาะ ฮ่า ๆๆๆ แซวเล่นเจ้าค่ะ อย่าถือสาเด็กน้อยเลยค่ะ สวัสดีค่ะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ
21 มกราคม 2551 11:12 น. - comment id 813538
%61..แนะ..แนะ.. ไม่เชื่อหรอกค่ะ ว่ารูปชั่วตัวดำ.. สูงยาวเข่าดีตะหาก.. แค่จินตนาการเน๊อะคะ..
21 มกราคม 2551 11:39 น. - comment id 813554
สวัสดีค่ะอาจารย์ นกยูงมาช้านะคะไปเที่ยวมาภาพด้านหลัง อาจารย์คุ้นๆนะคะ
21 มกราคม 2551 12:58 น. - comment id 813576
คุณ ตัวจริงเสียงจริง ขอบคุณมากครับที่ติมา ผมเองบางครั้งก็ลืมไป เหมือนกันครับ ผมผิดเอง ปกติแล้ว กลอนรอง คำสุดท้าย นิยมเสียงสามัญ ห้ามเสียงจัตวา คำที่มีรูปวรรณยุกต์ จะใช้คำตายเสียงตรีก็ได้ ถ้ากลอนรับ คำตายส่งมา โดยอนุโลมครับ ผมลืมไปขออโทษด้วยครับ ปกติแล้วกลอนรับผมจะนิยมใช้เสียงสูงเสมอ เพราะ ทำให้กลอนอ่อนไหวพลิ้วครับ ส่วนผมไม่นิยม เสียงจัตวาเพราะจะดูห้วนๆไปครับ เรื่องนี้แล้ว แต่ละคนครับ ส่วนกลอนรองเพราะเขาห้ามเสียงจัตวา และวรรณ ยุกต์ที่มีรูปเท่านั้นครับ มิได้ห้ามคำใช้แทนเสียง เสียงเอกไว้ หรือยังไงก็ไม่ทราบหรือผมผิดเองครับ ผมเองก็เพียงรู้ไว้เท่านั้นเองครับอาจผิดก็ได้ ขอบคุณที่ช่วยแนะนำมา ผมเองก็ได้แก้ไขไป แล้วจะผิดถูกอย่างไร โปรดแจ้งให้ทราบด้วย นะครับขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 13:07 น. - comment id 813581
คุณ bananaleaf ครับไม่เป็นไรครับ นั่นซิรักแรกแม้พ่ายแพ้ แต่ก็ยังดีที่มีคนที่เข้าใจเราบ้างครับ งานสอนเด็ก เกี่ยวกับภาษาอังกฤษนี่ช่างยากจริงๆนะครับ สมัย ก่อนผมละเบื่อไหนต้องท่องกิริยาสามช่อง จนหมด ไหนจะต้องท่องบทกวีภาษาอังกฤษเอย ไหนจะ ต้องจำไวยากรณ์ การใช้ประโยคเอย แต่มาสมัย นี้นั้น ภาษาพูดเปลี่ยนไปหมดไปแบบอเมริกา เสียหมด ภาษาอังกฤษกลับด้วย เอาเป็นว่าเวลา พูดรู้เรื่องกันก็ใช้ได้ครับ จริงไหมครับครู ขอบคุณที่ยังไม่ลืมผมครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 13:13 น. - comment id 813583
คุณ ยาแก้ปวด บอกตรงๆว่าผมนั้นเป็นคนขาวถึงไม่รูปหล่อ ก็พอไปวัดไปวาได้ไม่อายหรอกครับ แต่ผมเป็นคน ไม่ค่อยจะอวดตัวเอง มักจะบอกใครๆเสมอว่าผมเอง มันเป็นคนอัปลักษณ์ครับ รูปไม่หล่อ การเขียนกลอน ก็คล้ายๆกับนิสัยผมเสมอแหละครับ เหตุเพราะมัน จะออกมาจากอารมณ์ใจผมเสมอครับ นี่ผมเป็นคน เปิดเผยเสมอครับ หากคนที่เจอผมเองลอง ไปถามเถอะครับก็จะรู้เองแหละ อิอิ ชักจะไป กันใหญ่แล้วซิเรา พอเจอยาแก้ปวด เลย หายปวดไปจนเพ้อเสียได้ ขอบใจมากนะครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 13:19 น. - comment id 813585
คุณ นกยูง สวัสดีครับ ไม่เป็นไร เพียงเข้ามาคอมเม้นท์ ผมก็ดีใจแล้วล่ะครับ เพราะไม่โดดเดี่ยวเดียวดาย ปกติผมจะสมถะเฉยๆ ไม่ค่อยมีเพื่อนมากนักหรอก ครับ จะอยู่บ้านบางครั้งคนเดียว ได้อาศัยคอมฯนี่ แหละเป็นเพื่อนแก้เหงาครับ ส่วนภาพที่ผมลงไว้ เป็นภาพผมเอง หากเขียนเรื่องเกี่ยวกับตัวผมแล้ว ผมมักจะใช้ภาพนี้ประจำครับ เพราะคลังภาพผม ไม่ค่อยจะมี อาศัยขอเขาบ้างไม่ขอบ้างครับเก็บ สำหรับเขียนกลอน ขี้เกียจไปเที่ยวค้นหาภาพ หรือได้มาก็ทางเมล์เพื่อนๆส่งมาให้เท่านั้นครับ ส่วนไปเที่ยวก็ถ่ายไปแล้วลงดีสท์เก็บไว้ต่างหาก เลยไม่ค่อยจะมีมากนัก ตอนเก็บไว้แยะนั้น พอดีคอมฯเกิดโดนไวรัสเล่นงานเอาไปล้างเขา ก็ล้างเสียหมดไม่ได้เก็บไว้ ดีนะเหลือรูปเรา ไว้เพียงเท่านี้ ส่วนดีสท์ที่เก็บไว้ไม่รู้ไปวางไว้ ที่ไหนค้นหาไม่เจอ ขอบคุณมากนะครับ รักเสมอ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 13:24 น. - comment id 813586
ดีจ้า.........คุณแก้วประเสริฐ.......... แวะมาทักทายก่อนเริ่มงานจ้า.....ที่เค้าว่าเมื่อคนเราโตขึ้นการมองหาใครสักคนเพื่อจะเปลี่ยนจากใบหน้าไปอยู่ที่หัวใจและสมองก้อคงจาจริงอ่ะเนอะ........รูปร่างหน้าตาก้อเสื่อมล้าไปตามวันและวัย.......แต่ความดีนั้นไซร้อยู่ยั้งยืนยง
21 มกราคม 2551 13:32 น. - comment id 813589
รักครั้งแรกแปลกใจใยจำจด ร้อยคำรดรินใจให้ใฝ่หา เพียงพานพบเนื้อนวลคร่ำครวญมา ขอสาวอย่าทิ้งรักให้หนักใจ ใจงดงามเพียงพอขอมอบรัก ใจยอมภักดิ์มอบมาอย่าหวั่นไหว ใจดวงนี้รักแท้มิแปรไป ขอดวงใจ...เจ้าอย่าร้าง...จากใจจินต์ รักแรกประทับใจเสมอค่ะลุง..
21 มกราคม 2551 15:25 น. - comment id 813611
สิ้นรักสิ้นแล้วมิเหลือ สิ้นเยื่อสิ้นใยใหลหลง สิ้นแล้วหนอรักมั่นคง สิ้นลงแต่มิสิ้นใจ
21 มกราคม 2551 16:21 น. - comment id 813634
คุณ เจต_จัดให้ ครับคนเราย่อมเปลี่ยนแปลงไปตลอดเวลาครับ ฉนั้นสิ่งสำคัญคือจิตที่ซื่อสัตย์มั่นคงโอบอ้อมอารี นี่แหละสำคัญครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 16:36 น. - comment id 813647
มาร่วมย้อนอดีตด้วยค่ะ...
21 มกราคม 2551 16:45 น. - comment id 813653
คุณ ครูพิม รักย่อมประทับใจแทบจะทุกๆคนครับ บ้าง สมหวังบ้างไม่สมหวัง บ้างอยู่ยึด บ้างต้องเลิกร้าง กันและกันด้วยความไม่เข้าใจซึ่งกันและกัน แต่ ที่แน่ๆคือความประทับใจนั้นย่อมฝังลึกไว้เสมอครับ ขอบคุณมากครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 16:48 น. - comment id 813658
คุณ แม่มดใจร้าย(ดี) เป็นดั่งกลอนคุณไม่ผิดหรอกครับ แต่อย่างไร นั้นย่อมนึกถึงเสมอครับ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
21 มกราคม 2551 16:51 น. - comment id 813662
คุณ โคลอน ครับขอบคุณครับ อดีตนั้นบางสิ่งบางอย่างฝัง ลึกจำแม่นยากจะลืมเลือนไปนะครับ เช่นเรื่องนี้ เป็นต้นครับ แต่ยังมีอีกหลายๆเรื่อง บางเรื่องผม เองไม่กล้าเขียน อิอิ ขอบคุณครับ แก้วประเสริฐ.
22 มกราคม 2551 11:31 น. - comment id 813953
มาช้าไปมั้ยคะเนี่ย..คงไม่ว่ากันเนอะ.. แวะมาเยี่ยมชม..บทกลอนเพราะ ๆ ค่ะ.. หอบกำลังใจมาให้ด้วยนะ..เยอะแยะเลย.. ดูจิ่คะ... ****************************************
22 มกราคม 2551 14:17 น. - comment id 814043
คุณ หมองอิง ความช้าหรือไม่ ไม่สำคัญครับ อยู่ที่ว่าเรามี ให้แก่กันแค่นี้ก็ทำให้ปลาบปลื้มแล้วครับ ขอบคุณ มากนะครับที่ยังรำลึกเสมอๆครับ ขอบคุณ แก้วประเสริฐ.