เห็นอ้ายครวญเพ้อหาน้ำตาหลั่ง น้องสาวนั่งยิ้มร่าหาหนุ่มไหน เปลี่ยนสรรพนาม ไม่ได้ต้องทำใจ ตรองดูใหม่ใคร่ครวญหวลอาวรณ์ พี่เคยสร้าง กำแพงกั้น ถึงชั้นฟ้า สุดจะหา ทางไต่เต้า เฝ้าหลอกหลอน จึงละเลิก เรื่องรัก ใคร่ ใจขาด รอน ยามน้องจร จากกันไกล ไปลับตา พี่จะมี น้ำตา อาลัยเล่า ก่อนน้องเฝ้า คิดถึง คะนึงหา พี่กลับพูด ตอกย้ำ ซ้ำทุกครา น้องสาวจ๋า พี่นี้ เป็นพี่ชาย ในยามนี้ น้องสาวพี่เริ่มมีรัก ผูกสมัคร เริ่มรักเค้า อย่างเหลือหลาย เพราะผิดพลาด รักครั้งหนึ่ง ซึ่งจนตาย มีเค้าได้ ซับน้ำตา เลิกอาวรณ์ เป็นบทเรียนล้ำค่าราคาแพง ที่แสดง ในชีวิต มิได้สอน ลืมเสียเถิดปล่อยน้องไปให้จากจร แล้วอวยพร ความสุขน้องอย่าร้องครวญ ให้น้องน้อยได้มี ชีวิตใหม่ พร้อมหัวใจ ดวงนิดไม่คิดหวน ให้เดินก้าว ต่อไป และทบทวน พี่เลิกกวน ใจดวงน้อย ของน้องที
มณีจันทร์ 14 ม.ค. 2551 20:41 น. - ID 111607 
1171
8
0
15 มกราคม 2551 10:46 น. - comment id 704819
น้องเอ เก่งที่ซู๊ด แซงแชมป์เก่ายาแก้ปวดไปได้
14 มกราคม 2551 20:44 น. - comment id 811015
ที่๑ไหม
14 มกราคม 2551 20:46 น. - comment id 811016
ที่ 2 ก็ได้ฟร่ะ แง แง
14 มกราคม 2551 20:49 น. - comment id 811018
สวัสดีค้าพี่จ๋าวคนจ๋วยอิอิ มาลุ้นคอมเต่า....ใจแทบขาด
พี่ยากะน้องเอพอกันเลย
หมายความว่าจั่งได๋หว่า
คล้ายชีวิตไผน้อ
14 มกราคม 2551 20:50 น. - comment id 811020
โห...คุงพี่จันทร์เจ้าขา..... น่าสงสารอ้ายคนนั้นจังง่ะ...หุหุสวัสดีคห.และ2ด้วยนะค้า
14 มกราคม 2551 21:19 น. - comment id 811029
น่าเสียดายนะค่ะ อ้ายมารู้ตัวช้าไป
14 มกราคม 2551 21:38 น. - comment id 811042
อ้ายไหนนะนี่
14 มกราคม 2551 22:31 น. - comment id 811079
การก้าวเดินของคนเราทุกๆก้าวย่อมมีคุณค่า เสมอเพียงแต่ว่าจะคำนึงถึงหรือไม่เท่านั้นครับ
แก้วประเสริฐ.
14 มกราคม 2551 22:32 น. - comment id 811080
ของอยู่ใกล้ไม่เห็นค่าตามืดมัว คนใกล้ตัวมารู้ค่าคราเมื่อสาย เมื่อหมดสิทธิ์มาครวญคร่ำทำเสียดาย โถ..พี่ชายลายหมดถูกปลดระวาง น่าสงสารอ้ายหลายๆเด้อ
14 มกราคม 2551 22:43 น. - comment id 811085
14 มกราคม 2551 22:44 น. - comment id 811086
ถึงคุณมณีจันทร์... รักเอ๋ยรัก มีไหม ได้สมรัก บ้างประจักษ์ รักหมาย ได้สุขสม แต่บางรัก ร้างรา พาระทม ได้ชื่นชม เพียงเงา เฝ้ารำพรรณ แต่คนเรา ยังเฝ้า หลงเงารัก แม้นตระหนัก รักนี้ ที่เฝ้าฝัน ว่าอาจต้อง หมองหม่น ล้นชีวัน รักเปลี่ยนผัน พลันขม ระทมใจ หากจะรัก จักต้อง มองให้ซึ้ง ในก้นบึ้ง แห่งรัก ให้หนักไว้ รักหักมุม เปลี่ยนรัก ณ คราใด ได้ทำใจ รับมัน ไม่หวั่นเกรง..เขียนถึงความรักมันก็ตะกุตะกักอย่างนี้แหละ เจริญพร..
15 มกราคม 2551 03:38 น. - comment id 811107
หน้าส่วนตัว
เก็บเรื่องราวผ่านมาว่าด้ายรัก
เริ่มประจักษ์แก่ใจให้ร่ำหา
รักน้องสาวคนนี้ที่ผ่านมา
อาจซึ้งกว่าว่าคำที่พร่ำไป
บทพี่ชายคำนี้ที่มีอยู่
สิ่งที่รู้ที่เห็นเป็นอ่อนไหว
หลงเข้าข้างตัวเราเฝ้าช้ำใจ
อาจโทษใครไม่ได้นอกจากตัว
เริ่มรู้สึกอีกครากว่าคิดได้
แทบวอดวายหัวใจให้สลัว
สิ่งสุดท้ายที่พี่นี้หวั่นกลัว
มันมืดมัวกลัวน้องจ้องลาไกล
จึงขอเก็บความในไม่เผยบอก
ดูภายนอกเริงร่ากว่าคนไหน
แต่ข้างในพี่นั้นกลั้นเก็บไป
ยิ้มเข้าไว้ให้น้องไม่ต้องตรม
ชอบเพลงนี้มากๆเลย "พี่ชาย"
15 มกราคม 2551 06:19 น. - comment id 811126
ดีจ้ะ มณีจันทร์ คำตอบรักหายากจริงๆ นะ ร้อยบทกวี หมื่นพันเพลงรำพัน ก็ไม่ถูกตรงใจสักที จึงมีคนทั้งผิดหวังและสมหวัง อยู่เสมอๆ น้อ
15 มกราคม 2551 06:42 น. - comment id 811131
15 มกราคม 2551 08:18 น. - comment id 811152
สงสารอ้ายเหมือนกันนะ....เขาอาจจะสำนึกได้แล้วว่าไหนคือเพชร..งะครับ
15 มกราคม 2551 08:32 น. - comment id 811161
อย่าใจอ่อนนะคะ
15 มกราคม 2551 08:49 น. - comment id 811176
สงสัยอ้ายจะหวงน้องสาว เอ่อ หรือหวงก้างหว่า คิ คิ
15 มกราคม 2551 09:41 น. - comment id 811195
กว่าจะรู้ เห็นค่า น้ำตาหลั่ง รักน้องดั่ง น้องสาว ชาวโลกเห็น จะแปรเปลี่ยน ผันไป แสนยากเย็น เพราะพี่เป็น พี่ชาย ใช่อื่นใด เก็บรักษา รักเร้น ไว้ตลอด อย่าได้พรอด พร่ำรัก หรือคำไหน จะเสียใจ อาวรณ์ อย่าโทษใคร ตัดสินใจ ไม่ได้ โทษใครดี ปล่อยน้องไป ตามใจ น้องใฝ่ฝัน เรื่องพี่มัน จบแล้ว อย่าวิ่งหนี คือความจริง ยอมรับ มันเสียที ว่าพี่นี้ คือพี่ชาย ตลอดกาล... ปล. เพลงมันพาไป..หุหุ
15 มกราคม 2551 10:38 น. - comment id 811214
เข้มแข็งไว้นะคะ..เดี๋ยวดีเอง..
15 มกราคม 2551 11:00 น. - comment id 811218
ยาแก้ปวด เพื่อนเลิฟ คอมเต่า ก็ให้น้องเค้าไปนะ
15 มกราคม 2551 11:11 น. - comment id 811222
น้องนิด จิตรำพัน พี่ให้เดานะว่าพี่หมายถึงใคร ทายถูกรับรางวัลหลังไมค์ได้เลยค่ะ (ยาดองสองไห)
15 มกราคม 2551 11:17 น. - comment id 811224
อาคุงพิมจาง เจ้าขา อย่าส่งสารอ้ายบ่าวเลยค่า เวรกรรม เวรกรรมนะคะ เล่นตัวนักค่ะ เราต้องกระทืบซ้ำอย่างเดียวค่ะ อิอิ
15 มกราคม 2551 11:19 น. - comment id 811227
ขนมปัง สังขยา เค้ารู้ตัวตลอดค่ะ แต่มีก้อนบางอย่างติดคออยู่นะคะ กลืนไม่ได้คายไม่ได้ค่ะ ..เดาเก่งจริงเรา อิอิ
15 มกราคม 2551 11:21 น. - comment id 811228
คุณป.ปลา อ้ายบ่าว คนเดิม คะ อิอิ เดาก็ถูก ค่ะ แต่เว้นไว้เป็นปริศนาค่ะ ลุ้นดีค่ะ
15 มกราคม 2551 11:24 น. - comment id 811230
คุณแก้วประเสริฐ คิดถึง คิดถึงค่ะ หนทางมีอุปสรรค ค่ะ แต่จะแก้ยังไง ค่ะ
15 มกราคม 2551 12:55 น. - comment id 811269
เมื่อไม่รักก็อย่าหวงถ่วงดวงจิต เป็นเยื่อพิษผูกพันฝันวันเก่า ถึงเวลาแยกทางห่างสองเรา ทิ้งความเศร้าไปให้ไกลไม่หวนคืน เดินหน้า ไม่ว่าของเก่า ไม่เล่าอดีต ..
15 มกราคม 2551 13:04 น. - comment id 811274
ดีจ้า...........พี่มณีจันทร์..........หุหุ พี่ชายชักไม่อยากเป็นพี่ชายแล้วเป่าจ๊ะเคสนี้ หุหุ ก้องงเหมือนกันเนอะ ...... หุหุ
15 มกราคม 2551 14:25 น. - comment id 811325
เสียงพี่ ป้างนี่ บาดใจสุดๆเลยอ่ะ... ช่วยไม่ได้เนาะความรู้สึกช้าเอง...
15 มกราคม 2551 16:49 น. - comment id 811427
คุณพี่กุ้งก้ามกรวม ก็ตั้งใจ เอาไว้ว่า เป็นแค่พี่ น้องคนดี จะลาลับ กลับเหหัน มาเหนี่ยวรัง ตัวของน้อง ทำไมกัน โธ่พี่มัน เห็นแก่ตัว นี่เสียจริง
15 มกราคม 2551 20:11 น. - comment id 811493
เดินหน้าแล้วไม่มีวันหันหลังค่ะ...
15 มกราคม 2551 20:39 น. - comment id 811519
มาเยี่ยมค่ะ
15 มกราคม 2551 22:50 น. - comment id 811594
นกยูง สวัสดีค่ะ
15 มกราคม 2551 22:54 น. - comment id 811596
นมัสการค่ะ หลวงพี่ บนข.ค่ะ กลอนรัก เขียนยาก นักหนา อุรา มิเศร้า เหงาหงอย เพียงแต่ ขับขาน ลอย ลอย แล้วปล่อย ให้ได้ คิดเอง
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
