ภายในใจโหยหาเวลานี้ มันจะมีสักคนสนบ้างไหม กาลเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนเลยไป เหมือนมีไฟสุมทรวงรถพ่วงชน มองไปหนแห่งใดก็ใช่อยู่ ก็ไม่รู้ไม่ชี้ไม่มีสน คนในโลกมีมากหลากล้านคน เหมือนเม็ดฝนมากมายหายแห้งคืน กายก็ยังเจ็บปวดรวดร้าวหนัก ไม่ได้พักได้ผ่อนร้อนสุดฝืน ไม่ค่อยจะได้นั่งทั้งวันยืน แต่ก็ฟื้นทุกเช้าดูเข้าที ใจก็ปวดรวดร้าวหนาวจับจิต ตัวก็บิดเป็นเกลียวยากเลี้ยวหนี ใจที่นอนจำศีลสิ้นหลายปี เวลานี้ตื่นแล้วแก้วตาเอย
15 มกราคม 2551 01:19 น. - comment id 811101
สวัสดีค่ะ แวะมาทักทายจ้า
15 มกราคม 2551 08:07 น. - comment id 811147
แอบเอาหัวใจไปจำศีลอยู่นี่เอง ว่าแต่ตื่นมาแล้ว ก็ขอให้พบกับสิ่งที่สดใส โลกใบสีชมพู ไม่ปวดรวดร้าวอีกต่อไปนะคะ ปล. แวะมาทักทายด้วยความคิดถึง
15 มกราคม 2551 08:36 น. - comment id 811165
จำศีลนานเลยนะคะน้องกอล์ฟ หายไวๆเด้อ
16 มกราคม 2551 22:59 น. - comment id 811998
ขอบคุณสำหรับทุกความคิดเห็นครับ